Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.






Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΥΤΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΥΤΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

ΝΑΥΤΗΣ Νο 3



Μια συνέντευξη του Ναύτη, στην Ιταλίδα μουσικολόγο Tulia Magrini.
«….Γεννήθηκα στο Καστέλλι της Κισάμου, στην Κρήτη το 1920. Ο πατέρας μου, Βασίλης Παπαδάκης έπαιζε βιολί, όπως επίσης και ο παππούς μου και ο προπάππος μου.Για περίπου πέντε με έξι γενιές όλοι στην οικογένεια μου έπαιζαν βιολί. Ο πατέρας μου αγόρασε ένα βιολί για τον μεγαλύτερο αδελφό μου και ξεκίνησε να του μαθαίνει να παίζει. Δεν με άφηναν όμως να το αγγίζω έως ότου έγινα επτά ετών.
Όταν όμως όλοι ήταν εκτός σπιτιού το έπαιρνα και έπαιζα μόνος μου αυτά που άκουγα και έπαιζαν οι άλλοι. Αυτό γινόταν για τέσσερις με πέντε μήνες.Μια μέρα ο πατέρας μου ήρθε νωρίς στο σπίτι την ώρα έπαιζα. Άκουσε που έπαιζα και νόμιζε πως ήταν ο αδελφός μου και ότι έπαιζε καλύτερα από ότι συνήθως. Κατόπιν άνοιξε την πόρτα με είδε και είπε ¨αυτός θα γίνει καλός βιολάτορας¨. Μετά αποφάσισε να μου δώσει κάποια μαθήματα μαζί με τον αδελφό μου και να μας δείξει όλο το ρεπερτόριο που περιλάμβανε χορούς από την Κρήτη, από την Μικρά Ασία, από την Ήπειρο και την Πελοπόννησο….»
«Μετά από δύο χρόνια, βρήκα ένα άλλο νέο παιδί, περίπου δεκατεσσάρων ετών. Έπαιζε λαγούτο και ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί. Μετά από πρόβες ενός μήνα μου είπε ¨ας ξεκινήσουμε να παίζουμε σε ταβέρνες¨. Έτσι αρχίσαμε να παίζουμε σε ταβέρνες κάθε βράδυ και ο κόσμος ερχόταν, χόρευε και μας πετούσε χρήματα. Οι μαγαζάτορες μας έλεγαν ¨ελάτε να παίξετε και σε εμάς¨ γιατί διασκεδάζαμε τον κόσμο που έπινε και χόρευε και έκανε καλύτερο τζίρο.
Όταν ήμουν εννέα ετών μπορούσα να παίξω και άλλα είδη ελληνικών χορών όπως τσάμικα, καλαματιανά, όπως και χορούς της Σμύρνης. Ένα βράδυ ήρθε κάποιος και είπε ότι ετοιμαζόταν να παντρευτεί σε τέσσερις εβδομάδες και αν μπορούσαμε να παίξουμε εμείς στον γάμο. Δέχθηκα και αυτός μετά πήγε να το πεί και του πατέρα μου, τον οποίο και γνώριζε καλά. Ο πατέρας μου είπε τότε ..........

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

ΝΑΥΤΗΣ ΝΟ2


Στα χρόνια που ασχολούμαι με την μουσική παράδοση του τόπου μας έχω νιώσει πολλές χαρές και μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω της κορυφαία στιγμή. Θα πω όμως τι ήταν αυτό που με απογοήτευσε τελείως και που δεν μπορώ ακόμα και σήμερα να το χωνέψω. Ήταν, θα τολμούσα να την χαρακτηρίσω, η ελεεινή απόφαση που έβγαλε το 1955 ο Σίμων Καράς, ο τότε διευθυντής της Ραδιοφωνίας, με μια κλίκα και άλλων ανθρώπων που συνεργάστηκαν για να καταστραφεί η μουσική παράδοση της Κρήτης. Απαγόρευσαν από τα Μέσα Ενημέρωσης να ξαναπαιχτεί η κρητική μουσική με βιολί. Και η απαγόρευση αυτή ισχύει ακόμα και δεν έχει καταργηθεί!
Βιολιά στην Κρήτη υπάρχουν από το 1260. Τη λύρα την έφεραν οι Καραμανλήδες και οι Λαζοί μουσουλμάνοι το 1723 πεντακόσια χρόνια μετά, δηλαδή, ενώ μέχρι τότε η μουσική της Κρήτης παίζονταν με βιολιά. Ο λαός δεν τη δέκτηκε για 100 χρόνια διότι την θεωρούσε μουσουλμανικό όργανο. Ο πρώτος Χριστιανός που έπαιξε με λύρα ήταν ο Θοδωρομανώλης από το Επανοχώρι.