«Υπάρχει στην Κρήτη κάποια φλόγα, ας την πούμε ψυχή, κάτι πιο πάνω απ’την ψυχή κι απ’τον θάνατο, που είναι δύσκολο να το ορίσης. Υπάρχει αυτή η περηφάνεια, το πείσμα, η παλληκαριά, η αψηφισιά, και μαζί κάτι άλλο, ανέκφραστο κι αστάθμηστο, που σε κάνει να χαίρεσαι που είσαι Κρητικός».
Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Υπάρχει σε ξένους η εντύπωση ότι ο Κρητικός είναι τραχύς, εκδικητικός και άγριος. Όσοι όμως τον γνώρισαν από κοντά και τον είδαν σε όλες τις εκδηλώσεις της πολυτάραχης ζωής του, στην χαρά ή στον πόνο, στο πένθος ή στην παρηγοριά, διακηρύσσουν πως μέσα του φωλιάζουν αρετές και προτερήματα, πως έχει πολλή ανθρωπιά και ευαισθησία.
Εκείνο που κάνει ζωηρή εντύπωση στον ξένο είναι η φιλοξενία του. Τα αισθήματα αυτά είναι χαραγμένα βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η φιλοξενία είναι μια ιερή κι επιβεβλημένη υποχρέωση. Στο σπίτι του φυλάει πάντοτε κάτι –και το καλύτερο μάλιστα- για κάθε ενδεχόμενο, για τον μουσαφίρη που θα τύχη να περάσει, και το θεωρεί προσβολή του αν στην ευγενική του πρόταση βρει την άρνηση της φιλοξενίας και της προσφοράς του.
Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Υπάρχει σε ξένους η εντύπωση ότι ο Κρητικός είναι τραχύς, εκδικητικός και άγριος. Όσοι όμως τον γνώρισαν από κοντά και τον είδαν σε όλες τις εκδηλώσεις της πολυτάραχης ζωής του, στην χαρά ή στον πόνο, στο πένθος ή στην παρηγοριά, διακηρύσσουν πως μέσα του φωλιάζουν αρετές και προτερήματα, πως έχει πολλή ανθρωπιά και ευαισθησία.
Εκείνο που κάνει ζωηρή εντύπωση στον ξένο είναι η φιλοξενία του. Τα αισθήματα αυτά είναι χαραγμένα βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η φιλοξενία είναι μια ιερή κι επιβεβλημένη υποχρέωση. Στο σπίτι του φυλάει πάντοτε κάτι –και το καλύτερο μάλιστα- για κάθε ενδεχόμενο, για τον μουσαφίρη που θα τύχη να περάσει, και το θεωρεί προσβολή του αν στην ευγενική του πρόταση βρει την άρνηση της φιλοξενίας και της προσφοράς του.