Η μεγάλη προσπάθεια του εκπαιδευτικού και ερευνητή Βασίλη Κνιθάκη που παρουσίασε την άποψη του για την εκκλησία αλλά και τα χαράγματα αλλά και το ιστορικό της εκκλησία...που έχουμε δημοσιεύσει και δημοσιεύω ένα μικρό απόσπασμα και τωρα, δεν έχει βρει ανταπόκριση ακόμα.
- Στην εκκλησούλα αυτή εκτός από τις αγιογραφίες, που αποδίδουν μερικοί ερευνητές στον ζωγράφο Ιωάννη Παγωμένο, υπάρχει πληθώρα από τα χαράματα, σκαλίσματα δηλαδή, πάνω στον τοίχο και στις αγιογραφίες. Είχαν γίνει σε προηγούμενους αιώνες και πολλές από αυτές αναφέρονται στον 15ο αιώνα άλλες στον 16ο αιώνα κι αναγράφονται ξένα ονόματα.
Πολλά από αυτά τα χαράγματα αποδίδονται στους πειρατές, οι οποίοι έρχονταν στο χωριό για να το λεηλατήσουν και ν’ αρπάξουν τους κατοίκους για δούλους ή έρχονταν στο χωριό για να βρουν καταφύγιο μετά από καταδίωξή τους.
Πάντως τα χαράγματα αυτά παρουσιάζουν μια σπουδαίας ιστορικής σημασίας πληροφορία σχετικά με τη δράση της πειρατείας.
Το πού ήταν τα ορμητήρια τους, εάν υπήρχε σχέση της πειρατείας με το χωριό ή εάν υπήρχαν σχέσεις πειρατών με τους ευγενείς που έμεναν στο χωριό.
Η πειρατεία στην Κρήτη κατά τους χρόνους της Βενετοκρατίας ήταν γεγονός και το μόνο που μένει για τον ιστορικό του μέλλοντος είναι να αποδείξει αν εκείνα τα χρόνια εποχής Μπαρμπαρόσα 1538 ή μετέπειτα επί Ντραγούτ-Ρέις 1560 είχαμε και πειρατείες στα νοτιοδυτικά παράλια της Κρήτης, εκτός απο τα ανατολικά που ήταν συχνό φαινόμενο.
Πάντως στο χάραγμα φαίνεται καθαρά το πειρατικό πλοίο και το χριστιανικό σε μια ναυμαχία.... καθώς και μια βάρκα που αποβιβάζει ή παίρνει ανθρώπους.
Ο μεγάλος ιστορικός Θ. Δετοράκης έχει κάνει μια εμπεριστατωμένη μελέτη σχετικά με την πειρατεία στην Κρήτη και παρουσιάστηκε στην κρητική Εστία του 1987-88, δίχως να αναφέρει βέβαια στοιχεία για την Δυτική Κρήτη...όμως αξίζουν μερικά απο τα έγραφα που βρήκε στα αρχεία της Βενετίας για τον λόγο της πειρατείας εκείνα τα χρόνια που εκτός απο τον να πλήξει την κυριαρχία των Βενετών στην Μεσόγειο, δεν ήταν άλλος απο την αρπαγή πολιτών για να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα της ανατολής και ιδιαίτερα στο Χαλέπι της Συρίας ή να γίνουν αντικείμενο απαγωγής με σκοπό τα λύτρα.
Ένα τέτοιο έγγραφο ειναι και το παρακάτω σε περίληψη.
-Η Μακαρία χήρα του ποτέ Ιωάννη Μώρου απο την Κάντια πληροφορείται απο τον Απόστολο Παπαγιαννόπουλο, κάτοικο Μονεμβάσιας, οτι ο γιος της Δημήτρης, σκλάβος στα χέρια των Τούρκων μπορεί να εξαγοραστεί με 40 χρυσά δουκάτα τζεκίνια.... παρακάτω η Μακαρία υπογράφει σύμβαση και αποδέχεται να καταλάβει το ποσόν στον Απόστολο Παπαγιαννόπουλο για την εξαγορά του γιου της ...με μάρτυρες τους Αντώνη Αλίμπραντο και Τζουάνε Δουκάτζο...και ημερομηνία 7 Σεπτέμβρη του 1555.
Δυστυχώς Δυτική Κρήτη έχει πολλά ακόμα μυστικά καλά κρυμμένα, που όμως με την πάροδο του χρόνου όσα δεν χάθηκαν θα χαθούν... και σώζονται χάρη στην προσπάθεια κάποιων λίγων ανθρώπων που ανιδιοτελώς κάνουν τα πάντα για την καταγραφή των, ένας απο αυτός και ο κ. Βασίλης Κνιθάκης.
Υ.Σ αν και η εκκλησία την λένε οτι ήταν καθολική ενδεχομένως να μην ήταν, φυσικά αυτό χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να επιβεβαιωθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου