Όταν ήλθε λοιπόν το ρολόι, αρχές του 30', αμέσως το χωριό χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα για το που θα τοποθετηθεί, στον Άγιο Σπυρίδωνα ή στον Μιχαήλ Αρχάγγελο; Τεράστιο πρόβλημα
να έχεις ρολόι και να μην μπορείς να το βάλεις πουθενά. Η δημοτική αρχή με δήμαρχο τον Ξηρουχάκη Στυλιανό είχε τοποθετηθεί ανοικτά υπέρ του Μιχαήλ Αρχαγγέλλου η κοινωνία όμως της Κισάμου και ιδιαίτερα ο Επίσκοπος Κισάμου Άνθιμος Λελεδάκης ήταν υπέρ του Αγίου Σπυρίδωνα. Οι μέρες περνούσαν και η κατάσταση άρχιζε να μυρίζει μπαρούτι και όλα αυτά για χάρη της τεχνολογίας. Το ρολόι ακόμα στην κούτα του και κανείς δεν αναλάμβανε για το που θα έπρεπε να τοποθετηθεί.Την λύση στο πρόβλημα που κράτησε πάνω από 4 μήνες την έδωσε ένας δημοτικός σύμβουλος που είπε ότι για να μην υπάρχει πρόβλημα να ... κάνουμε ένα δημοψήφισμα ανάμεσα στις δυο εκκλησίες !
Η άποψη του υποστηρίχτηκε και από τις δυο πλευρές και στις 7 Μαΐου του 1930 έγινε νομότυπα η ψηφοφορία παρουσία δικαστικού αντιπρόσωπου.
Το αποτέλεσμα ανακοινώθηκε αργά το βράδυ ... ψήφισαν 430 και το κωδωνοστάσιο του Αγίου Σπυρίδωνα πήρε 320 ψήφους σχεδόν το 80 % των ψήφων.
Έτσι το ρολόι τοποθετήθηκε ειρηνικά στον Άγιο Σπυρίδωνα και λειτουργούσε κανονικά ως και τα 1965, οπότε και ..παρέδωσε το πνεύμα του.
Μια ιστορία που άκουσα από τον Αντώνη Κατσικανδαράκη.
