ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ήταν μια φορά και ένα καιρό ένας κύριος που κάθε πρωί έφευγε από το σπίτι του για να πάει στην δουλειά του. Παρ' όλο που το ωράριο του δεν είχε ποτέ αλλάξει, συνέχιζε να αργεί κάθε μέρα. Πάντα έχανε τα πρώτα λεπτά της μέρας προσπαθώντας να βρει τα ντοσιέ του, τα παπούτσια του, τα εσώρουχα του. Τέτοια ήταν η αφηρημάδα του, που μερικές φορές όταν κατάφερνε να βγει και να πάει στην στάση του λεωφορείου, αναγκαζόταν να ξαναγυρίσει στο σπίτι για να πάρει κάτι που είχε ξεχάσει. Όταν δεν ήταν τα λεφτά του, ήταν η γραβάτα του, όταν δεν ήταν η ταυτότητα του ήταν μια από τις κάλτσες του. Ένα βράδυ, αποφάσισε πως αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί και είπε: " Θα φτιάξω μια λίστα, θα σημειώνω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ που αφήνω το κάθε πράγμα και θα αφήσω το σημειωματάριο μου στο κομοδίνο, δίπλα στο κρεβάτι μου. Όταν θα σηκωθώ το πρωί, θα δω την λίστα και θα ξέρω που είναι το κάθε τι που πρέπει να πάρω μαζί μου. Ο άνθρωπος ευχαριστημένος από την ιδέα, αγόρασε ένα μικρό τετράδιο και ένα μολύβι, κατάλληλα για τον σκοπό του. Μπαίνοντας στο σπίτι έβγαλε το παλτό του και το κρέμασε. Στο τετράδιο σημείωσε "το παλτό στην κρεμάστρα" και βγάζοντας την γραβάτα του πρόσθεσε " και η γραβάτα επίσης". Άφησε τον ντοσιέ του και τα χαρτιά του πάνω στο τραπέζι και τα σημείωσε. Αργότερα όταν πήγε για ύπνο σημείωσε την θέση κάθε πράγματος που έβγαλε για να ξαπλώσει "το πουκάμισο και το παντελόνι στην καρέκλα...τα παπούτσια κάτω από το κρεββάτι και οι κάλτσες μέσα στα παπούτσια".Το άλλο πρωί μόλις ξύπνησε, πήρε το τετράδιο του και διάβασε από κάτω προς τα πάνω. "..οι κάλτσες στα παπούτσια και τα παπούτσια κάτω από το κρεβάτι". Τα βρήκε εύκολα και τα φόρεσε. Και έτσι συνέχισε με τάξη και ηρεμία, αξιοποιώντας τον κόπο του. Όταν ήταν έτοιμος να φύγει πήρε τον ντοσιέ και τα χαρτιά του από το τραπέζι και ετοιμάστηκε να βγει. Έφτασε στην πόρτα και ξανακοίταξε την λίστα του, για να βεβαιωθεί ότι δεν είχε ξεχάσει τίποτα. Άρχισε να επαναλαμβάνει δυνατά "οι κάλτσες, τα παπούτσια, το παντελόνι, το πουκάμισο , η γραβάτα, τα χαρτιά, το ντοσιέ...."Ξαφνικά χλόμιασε". Κι εγώ ; Εγώ που είμαι ;" αναρωτήθηκε.
Ξαναμπήκε στο σπίτι για να ψάξει, χωρίς επιτυχία. Έκατσε σχεδόν απελπισμένος στην πολυθρόνα και μάταια έψαξε στην λίστα...... είχε ξεχάσει τον εαυτό του.

Βιβλιογραφία "Βασίσου πάνω μου" Jorge Bucay

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Εκείνη την ημέρα ο σερβιτόρος του έφερε ένα δίσκο που αντί για τις συνηθισμένες 6 φέτες ψωμί που συνόδευαν την μαρμελάδα του περιείχε 7 . Το γεγονός θα είχε βουλιάξει στην λήθη αν δεν ήταν και το εισιτήριο του τραμ που είχε αριθμό 07070707. Ο κ. Περές κατάλαβε ότι όλα αυτά ήταν κάτι περισσότερο από μια απλή σύμπτωση. Ήταν κάποιο είδος οιωνού. Παραξενος οιωνός όταν, με μια ελαφρά άσκηση μνήμης, θυμήθηκε ότι γεννήθηκε και ο ίδιος στις 7-7.
Για να διώξει αυτές τις παράξενες σκέψεις, άνοιξε την εφημερίδα στην τύχη, έπεσε στην σελίδα 7. Εκεί στο κέντρο της σελίδας, είδε τη φωτογραφία ενός αλόγου με το περίεργο όνομα, "Τυχεροπετάλιππος", που αγωνιζόταν με το νούμερο 7 στην 7η ιπποδρομία στις 7 του μηνός.
Ο κύριος Περές μέτρησε τα γράμματα του αλόγου, ήταν 16 και τα άθροισε 6+1=7. Σήκωσε το βλέμμα στον ουρανό ως σημάδι ευγνωμοσύνης. Την επομένη 7 του μηνός το πρωί, πήγε στην τράπεζα και σήκωσε όλες του τις καταθέσεις του. Επειδή, όμως του φάνηκαν ισχνές, έβαλε υποθήκη το σπίτι του και κατάφερε να πάρει ένα καλό δάνειο. Μετά πήρε ένα ταξί του οποίου η πινακίδα τελείωνε φυσικά σε 7 και έφτασε στον ιππόδρομο και στοιχημάτισε όλα του τα χρήματα στο νούμερο 7 στην 7η ιππιδρομία. Συμπτωματικά στοιχημάτισε τα λεφτά στο ταμείο 7. Μετά πήγε και κάθισε στις κερκίδες στην θέση με το νούμερο 7 στην 7η σειρά της 7ης κερκίδας ......και περίμενε. Όταν ξεκίνησε η 7η ιπποδρομία και οι θεατές σηκώθηκαν όρθιοι, αυτός παρέμεινε γαλήνιος. Το άλογο με το νούμερο 7 πήρε από την αρχή το προβάδισμα και πέρασε μπροστά από τις κερκίδες. Η κούρσα τελείωσε στις 7 ώρα και το άλογο με το νούμερο 7 της 7ης κούρσας όπως έδειχνε ο πίνακας ........είχε τερματίσει 7ο.

Βιβλιογραφία "Βασίσου πάνω μου" Jorge Bucay

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Στην είσοδο μιας εκκλησίας, κάθε Κυριακή, κάθονται δυο ζητιάνοι, ένας σε κάθε πλευρά του κτιρίου. Μετά το τέλος της Θείας λειτουργίας, όταν οι ενορίτες έβγαιναν από τον ναό, οι δυο κακομοίρηδες , άρχιζαν τις ικεσίες -ο κάθενας την δική του.

-"Λίγη ελεημοσύνη για τον φτωχό Χριστιανό που δεν έχει να φάει" έλεγε ο ένας

-"Λίγη ελεημοσύνη για τον φτωχό Εβραίο που πεινάει " κλαψούριζε ο άλλος.

Σχεδόν όλοι όσοι έβγαιναν από την εκκλησία , μόλις άκουγαν τους θρήνους και τις ικεσίες τους πλησίαζαν τον χριστιανό ζητιάνο και με πολύ φυσικότητα άφηναν ένα νόμισμα στο καπέλο του, ελάχιστοι άφηναν στου Εβραίου, όλοι σχεδόν στου Χριστιανού.

Αυτό επαναλαμβανόταν κάθε Κυριακή και ήταν προφανές ότι ο Χριστιανός ζητιάνος έπαιρνε πολύ περισσότερη βοήθεια από τον Εβραίο

Ο Παπάς της ενορίας ένας άνθρωπος με καλή καρδιά, είχε παρατηρήσει με θλίψη αυτό που συνέβαινε. Στο κυριακάτικο κήρυγμα του είχε παρακαλέσει πάνω από μια φορά, αυτούς που μπορούσαν να προσφέρουν βοήθεια να το κάνουν χωρίς διακρίσεις.

Μια Κυριακή, όταν όλος ο κόσμος είχε φύγει, ο ίδιος ο Παπάς βγήκε στην πόρτα και πλησιάζοντας τον Χριστιανό του άφησε ένα νόμισμα στο καπέλο του, το ίδιο έκανε και με τον Εβραίο.

- "Ευχαριστώ πάτερ" του είπε ο Εβραίος

- ¨Μπορώ να σου πω κάτι γιε μου¨

- "Ναι πάτερ"

- "'Εμένα δεν με πειράζει να ζητάς ελεημοσύνη στην πόρτα του ναού και είμαι βέβαιος ούτε και τους ενορίτες, αλλά θέλω να σε ρωτήσω , αφού θέλεις να ζητιανεύεις και η ελεημοσύνη εξαρτάται από την διάθεση αυτού που δίνει, δεν θα ήταν καλύτερα για σένα να ζητιανεύεις έξω από την συναγωγή;"

- "Θα το σκεφτώ πάτερ ευχαριστώ".

- "Παρακαλώ γιε μου" είπε ο παπάς.

Ο παπάς ξαναμπήκε στον ναό και έκλεισε πίσω του την βαριά ξύλινη πόρτα.

Τότε ο Χριστιανός στράφηκε προς τον Εβραίο.

- "Καλός άνθρωπος έ"

- "Καλός, απάντησε ο Εβραίος, αλλά δεν θα μας πει, Σάμιουελ, πως να στήνουμε τις επιχειρήσεις μας........

Βιβλιογραφία "Βασίσου πάνω μου" Jorge Bucay