Η ομιλία του Γιάννη Φωτάκη* στην εσπερίδα που πραγματοποιήθηκε την παρασκευή στο Φαλδάμειο ίδρυμα στα πλαίσια του "Δικαίωμα και Ευθύνη για το περιβάλλον" που συνδιοργάνωσαν το Πανεπιστήμιο Κρήτης, η ΕΠΟΦΕΚ και η ΙΜΚΣ
Ως περιοχές προστασίας της φύσης χαρακτηρίζονται εκτάσεις μεγάλης οικολογικής ή βιολογικής αξίας. Στις περιοχές αυτές προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον από κάθε δραστηριότητα ή επέμβαση που μπορεί να μεταβάλει ή να αλλοιώσει τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του.
“Τοπίο” σημαίνει μία περιοχή, όπως γίνεται αντιληπτή από ανθρώπους, του οποίου ο χαρακτήρας είναι το αποτέλεσμα της δράσης και αλληλεπίδρασης των φυσικών και/ ή ανθρώπινων παραγόντων.
“Προστασία τοπίων” σημαίνει δράσεις για να συντηρηθούν και να διατηρηθούν τα σημαντικά ή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός τοπίου, που δικαιολογούνται από την αξία του ως κληρονομιάς, η οποία πηγάζει από τη φυσική του διαμόρφωση και/ ή από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
“Διαχείριση τοπίων” σημαίνει δράση, από την προοπτική της βιώσιμης ανάπτυξης, για να διασφαλιστεί η σε τακτική βάση συντήρηση ενός τοπίου, ώστε να κατευθύνονται και να εναρμονίζονται μεταβολές που προξενούνται από κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές διαδικασίες.
Άρθρο 24 των Συνταγμάτων 1975,1986,2001,2008:
“Η Προστασία του Φυσικού και Πολιτιστικού Περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός.
Για τη διαφύλαξη του το κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας.
Νόμος ορίζει σχετικά με την προστασία των Δασών και των δασικών εκτάσεων.
Η Σύνταξη Δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.
Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των Δασών και των Δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση που την επιβάλλει το Δημόσιο Συμφέρον”.
Από την στιγμή αυτή ξεκινούν μια σειρά από κακοδαιμονίες που ταλανίζουν άρχοντες και αρχόμενους:
Η Δασική Υπηρεσία μετατρέπεται, ....
“Τοπίο” σημαίνει μία περιοχή, όπως γίνεται αντιληπτή από ανθρώπους, του οποίου ο χαρακτήρας είναι το αποτέλεσμα της δράσης και αλληλεπίδρασης των φυσικών και/ ή ανθρώπινων παραγόντων.
“Προστασία τοπίων” σημαίνει δράσεις για να συντηρηθούν και να διατηρηθούν τα σημαντικά ή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός τοπίου, που δικαιολογούνται από την αξία του ως κληρονομιάς, η οποία πηγάζει από τη φυσική του διαμόρφωση και/ ή από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
“Διαχείριση τοπίων” σημαίνει δράση, από την προοπτική της βιώσιμης ανάπτυξης, για να διασφαλιστεί η σε τακτική βάση συντήρηση ενός τοπίου, ώστε να κατευθύνονται και να εναρμονίζονται μεταβολές που προξενούνται από κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές διαδικασίες.
Άρθρο 24 των Συνταγμάτων 1975,1986,2001,2008:
“Η Προστασία του Φυσικού και Πολιτιστικού Περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός.
Για τη διαφύλαξη του το κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας.
Νόμος ορίζει σχετικά με την προστασία των Δασών και των δασικών εκτάσεων.
Η Σύνταξη Δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.
Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των Δασών και των Δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση που την επιβάλλει το Δημόσιο Συμφέρον”.
Από την στιγμή αυτή ξεκινούν μια σειρά από κακοδαιμονίες που ταλανίζουν άρχοντες και αρχόμενους:
Η Δασική Υπηρεσία μετατρέπεται, ....
