«Ο εκλεκτός φίλος συνάδελφος διδάσκαλος και ιερωμένος πολυβραβευμένος σεβαστός Αρχιμανδρίτης θεολόγος Λυκειάρχης π. Ιγνάτιος ,με τον τίτλο του νέου βιβλίου …..» κάπως έτσι αρχίζαμε την παρουσίαση των σχεδόν 30 Βιβλίων -και αναρίθμητων κειμένων που μοίραζε σε γνωστούς και φίλους στην ακάματο πορεία της ζωής του, του να μεταλαμπαδεύει τον Λόγο του Θεού.
Η αγωνία του νέου -γύρω στα 1960- Επισκόπου Κισάμου Ειρηναίου, ήταν η σχέση Εκκλησίας και νέων- η σχέση Εκκλησίας και διανόησης και αυτή την ελπίδα ενσάρκωνε ο νέος. Αρχιμανδρίτης, Παπάς Θεολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές και δάσκαλος.
Ποιος καλύτερος για Ιδρύματα- σχολεία;
Εκεί στα ιδρύματα της επισκοπής και στο σχολείο αναδείχνεται ο δάσκαλος, εκεί στη ζώσα πραγματικότητα ο Ιγνάτιος σχεδόν 40 χρόνια, Δάσκαλος- Γυμνασιάρχης - Λυκειάρχης και σε σκληρές εποχές, εκεί στα σχολεία να φωτίζει γενιές παιδιών, γονείς και παππούδες σήμερα. Από το Σχολειό στην Εκκλησία- ο παπάς, ο δάσκαλος με το χαμόγελο και την αγάπη να ζεσταίνει τις καρδιές να ζωοποιεί την ελπίδα, για ένα κόσμο καλύτερο για ένα μέλλον ελπιδοφόρο. Δεν επεδίωξε τίτλους πρωτοσυγκέλων και γραμματέων, όπου δημιουργούνται διασυνδέσεις και εφαλτήρια εξουσίας……
Δεν «τον έκαναν Δεσπότη». Από πότε τα αξιώματα αξίωσαν τον άνθρωπο; Τι μεγαλύτερο από το έργο του δασκάλου συνδυαζόμενο με το ήθος και το παράδειγμα του εκκλησιαστικού ιερουργού; Εκεί στον Κόσμο δεν έπαψε να τρέχει ταπεινός ιερέας υπηρέτης του Θεού με απέραντη στοργή για τον άνθρωπο και ξεχωριστά να συντρέχει κάθε δοκιμαζόμενο. Όσο Υπάρχουν ιερείς- ποιμένες- και δάσκαλοι στον κόσμο σαν τον Ιγνάτιο, δείχνουν πόσο ακόμη ο Θεός φροντίζει τον κόσμο.
Συνυπηρετήσαμε πολλά έτη, συνάδελφοι στην Κίσαμο και μετά Λυκειάρχης εκείνος στη Σούδα, εγώ στο Κολυμπάρι, όπου εκείνος και ηγούμενος της Ιερά Μονής Γωνιάς. Το ξεχωριστό και μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του!
Κατ’εξοχήν πνευματικός άνθρωπος. Φωτεινή προσωπικότητα της Εκκλησίας- Ηγούμενος και Λυκειάρχης με ιδιαίτερες διοικητικές ικανότητες.
Ο Ιγνάτιος θα εξακολουθεί να ζει ανάμεσα μας, αγαπητική ανάμνηση ζωής σεβαστού ιερωμένου με ανεπιτήδευτη συμπεριφορά.
Με παρρησία λόγου ελέγχει -προφορικά και γραπτά- την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, την κακοδαιμονία της πολιτικής, την κενοδοξία και την αλαζονεία των αρχόντων, κερδίζοντας την αγάπη του κόσμο.
Δεν «τον έκαναν Δεσπότη». Από πότε τα αξιώματα αξίωσαν τον άνθρωπο; Τι μεγαλύτερο από το έργο του δασκάλου συνδυαζόμενο με το ήθος και το παράδειγμα του εκκλησιαστικού ιερουργού; Εκεί στον Κόσμο δεν έπαψε να τρέχει ταπεινός ιερέας υπηρέτης του Θεού με απέραντη στοργή για τον άνθρωπο και ξεχωριστά να συντρέχει κάθε δοκιμαζόμενο. Όσο Υπάρχουν ιερείς- ποιμένες- και δάσκαλοι στον κόσμο σαν τον Ιγνάτιο, δείχνουν πόσο ακόμη ο Θεός φροντίζει τον κόσμο.
Συνυπηρετήσαμε πολλά έτη, συνάδελφοι στην Κίσαμο και μετά Λυκειάρχης εκείνος στη Σούδα, εγώ στο Κολυμπάρι, όπου εκείνος και ηγούμενος της Ιερά Μονής Γωνιάς. Το ξεχωριστό και μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του!
Κατ’εξοχήν πνευματικός άνθρωπος. Φωτεινή προσωπικότητα της Εκκλησίας- Ηγούμενος και Λυκειάρχης με ιδιαίτερες διοικητικές ικανότητες.
Ο Ιγνάτιος θα εξακολουθεί να ζει ανάμεσα μας, αγαπητική ανάμνηση ζωής σεβαστού ιερωμένου με ανεπιτήδευτη συμπεριφορά.
Με παρρησία λόγου ελέγχει -προφορικά και γραπτά- την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, την κακοδαιμονία της πολιτικής, την κενοδοξία και την αλαζονεία των αρχόντων, κερδίζοντας την αγάπη του κόσμο.
Μέσα από τα εμπνευσμένα του κείμενα δυναμωνόμαστε, οδηγούμαστε εις «νομάς σωτηρίας» πορευόμαστε και συμπορευόμαστε με τον όποιο συνάνθρωπο μας, αλληλλοστηριζόμεθα με τα μάτια μας στραμμένα στον ΧΡΙΣΤΟ.
Με την ευκαιρία της Μεγάλης τεσσαρακοστής, την σταυραναστάσιμη αυτή περίοδο, η μνήμη- του εις τον κόσμο πλέον των αγίων μακαριστού Ιγνατίου,- μας δίνει την δυνατότητα ανατρέχοντας στις πνευματικές του παρακαταθήκες- άρθρα και βιβλία - να προβληματιστούμε όχι μόνο σε θέματα όπως η νηστεία και η προσευχή αλλά και σε μια πνευματικότερη αναζήτηση στις ζωηφόρες πηγές της ορθόδοξης πίστης και ζωής, ώστε εξυψούμενοι ως λέγει ο Μένανδρος «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος όταν άνθρωπος ή». Ζητούμενο, και από τον σωτήρα Ιησού στην Ευαγγελική περικοπή του παραλυτικού και σε πολλά άλλα περιστατικά «η αλληλεγγύη «Κύριε άνθρωπον ούκ έχω»
Κατά τα χριστιανικά τέλη της ζωής του ο μακαριστός πατήρ ευτύχησε να έχει εκτός από τις ιατρικές υπηρεσίες γνωστών εκλεκτών γιατρών, άγγελο φύλακα και την κα Άννα, η ανεκτίμητη προσφορά της οποίας οφείλεται ν’αναγνωρισθεί και της οποίας η βοήθεια συνέδραμε κάθε του ανάγκη ώστε ο «Άγιος» ζώντας ειρηνικά να συνομιλεί με φίλους να συγγράφει και με αισιόδοξη διάθεση μέχρι τέλους έζησε ευχαριστών και δοξάζων τον Θεό…
Με την ευκαιρία της Μεγάλης τεσσαρακοστής, την σταυραναστάσιμη αυτή περίοδο, η μνήμη- του εις τον κόσμο πλέον των αγίων μακαριστού Ιγνατίου,- μας δίνει την δυνατότητα ανατρέχοντας στις πνευματικές του παρακαταθήκες- άρθρα και βιβλία - να προβληματιστούμε όχι μόνο σε θέματα όπως η νηστεία και η προσευχή αλλά και σε μια πνευματικότερη αναζήτηση στις ζωηφόρες πηγές της ορθόδοξης πίστης και ζωής, ώστε εξυψούμενοι ως λέγει ο Μένανδρος «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος όταν άνθρωπος ή». Ζητούμενο, και από τον σωτήρα Ιησού στην Ευαγγελική περικοπή του παραλυτικού και σε πολλά άλλα περιστατικά «η αλληλεγγύη «Κύριε άνθρωπον ούκ έχω»
Κατά τα χριστιανικά τέλη της ζωής του ο μακαριστός πατήρ ευτύχησε να έχει εκτός από τις ιατρικές υπηρεσίες γνωστών εκλεκτών γιατρών, άγγελο φύλακα και την κα Άννα, η ανεκτίμητη προσφορά της οποίας οφείλεται ν’αναγνωρισθεί και της οποίας η βοήθεια συνέδραμε κάθε του ανάγκη ώστε ο «Άγιος» ζώντας ειρηνικά να συνομιλεί με φίλους να συγγράφει και με αισιόδοξη διάθεση μέχρι τέλους έζησε ευχαριστών και δοξάζων τον Θεό…
Αιωνία η Μνήμη Αυτού!
