Το 1992 ο Μπίλ Κλίντον έγινε διάσημος όταν απάντησε στον εκλογικό του αντίπαλο Τζώρτζ Μπούς (πατέρα) το περιβόητο εκείνο:
– Είναι η Οικονομία, ηλίθιε…
Κατά κάποιο παράδοξο τρόπο, αυτή η άκομψη κουβέντα έγινε ξανά επίκαιρη, σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα και ελαφρώς παραλλαγμένη:
– Είναι η Ύφεση, ηλίθιοι…
Γιατί πέφτουν τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο τις τελευταίες εβδομάδες;
* Πρώτον, γιατί προβλέπεται πλέον σοβαρή επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας για το 2011. Και πιθανότητα παγκόσμιας ύφεσης για το 2012.
Εκείνο που πανικοβάλλει διεθνώς τις αγορές, είναι όχι τα δημοσιονομικά ελλείμματα κάποιων χωρών, αλλά η υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας όλων των χωρών.
Είναι η Ύφεση – ηλίθιοι – όχι τα ελλείμματα!
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα ελλείμματα κάποιων είναι πλεονάσματα για άλλους. Από τα ελλείμματα κάποιων ωφελούνται οι υπόλοιποι.
Αλλά η ύφεση είναι για όλους! Κι όταν η παγκόσμια ύφεση ξεκινά, όλοι θίγονται. Ουδείς ωφελείται.
Ακόμα, όσο υπάρχει διεθνής Ανάπτυξη, οι ελλειμματικές χώρες μπορούν να ξεπεράσουν βαθμιαία τα ελλείμματά τους και οι πλεονασματικές χώρες να τις βοηθήσουν να το πετύχουν αυτό μιαν ώρα αρχύτερα.
Γιατί; Διότι, όσο υπάρχει ανάπτυξη διεθνώς, καθείς μπορεί να μοιραστεί με άλλους μικρό μερίδιο της αυξανόμενης ευημερίας του, ώστε να εξασφαλίσει πως η ευημερία αυτή θα συνεχίζεται και στο μέλλον.
Αντίθετα, αν η Ανάπτυξη ανακοπεί και δώσει τη θέση της στην ύφεση, τότε όλοι προσπαθούν να γλιτώσουν σε βάρος των υπολοίπων...
Κι όσο το κάνουν αυτό – όσο πετάνε τα βάρη τις ύφεσης ο ένας στον άλλο – τόσο η επιβάρυνση όλων μεγαλώνει. Και το πρόβλημα όλων επιδεινώνεται. Και τότε η καταστροφή είναι βέβαιη…
Εκτός κι αν βρεθεί τρόπος να αντιστραφεί η ύφεση…
Συμπέρασμα: η παγκόσμια ύφεση είναι το κύριο πρόβλημα και ο μεγάλος κίνδυνος.
– Αυτό τον κίνδυνο – για την Ελληνική Οικονομία – διέβλεψε πέρσι ο Σαμαράς, όταν αρνήθηκε να ψηφίσει το Μνημόνιο. Προειδοποίησε ότι θα δημιουργούσε φαύλο κύκλο ύφεσης – ελλειμμάτων – υπερχρέωσης. Κι έπεσε μέσα…..
