ΟΔΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

 Από την γέφυρα του Πύργου (στον παλιό φούρνο του Σωτήρη) και ως την διασταύρωση της Σκαλίδη με την Βαρδαντώνη ο δρόμος ονομάζεται Αναστάσιου Λιονάκη. 
Ο Αναστάσιος ήταν γέννημα θρέμμα Πυργιανός και έπεσε ηρωικά για την πατρίδα του στα Νοπήγεια (στου Πατηνιώτη). Τον σκότωσαν οι Γερμανοί στις 20 του Μάη του 1941 αφού είχε σκοτώσει 2-3 Γερμανούς στρατιώτες πιο πρώτα. Ήταν 20 χρονών ναύτης και βρισκόταν με άδεια, την μέρα που έπεσαν οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές. Από τους πρώτους που έτρεξαν για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους μιας και είχε μαζί του και τον οπλισμό του.

ΟΔΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗ

Καμπούρη βόρεια της Σκαλίδη από την πλατεία Μελχισεδέκ κοντά στον Άγιο Σπυρίδωνα και ως την πλατεία Τζανακάκη προς τιμήν του Γεωργίου Καμπούρη οπλαρχηγού κατά την επανάσταση το 1856 και Γενικού Αρχηγού Κισάμου στις επαναστάσεις του 1866, 1878, 1896. 
Από το 1890-1892 ήταν έπαρχος Κισάμου 
Γεννήθηκε και πέθανε στις Καλάθενες.

ΟΔΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΠΕΡΙΔΗ

Ο παράλληλος και βόρεια της Σκαλίδη, από το Μουσείο ως και την δυτική είσοδο του παλιού φρουρίου, ονομάζεται Περίδου προς τιμή του Παρθένιου Περίδη.
Ο Παρθένιος (κατά κόσμον Νικόλαος) Περίδης ήταν Κρητικός αρχιμανδρίτης και αγωνιστής. Γεννήθηκε το 1810 στο χωριό Ρογδιά του Κισάμου. Το 1834 εκάρη μοναχός στη Μονή Οδηγήτριας Κυρίας Γωνιάς Κισάμου (Μονή Γωνιάς σήμερα) με το όνομα Παρθένιος. Σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποφοίτησε το 1852. Μιλούσε αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά. Εργάστηκε ως δάσκαλος στις επαρχίες Κισάμου και Σελίνου το διάστημα 1852-1866, αλλά η εθνική του δράση προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των οθωμανικών αρχών, που τον εξόρισαν στην Τραπεζούντα (κατ' άλλους στην Κωνσταντινούπολη). Δραπέτευσε όμως από τον τόπο της εξορίας του και πήγε το 1858 στην Αθήνα. Κατέβηκε στην Κρήτη τον  Ιανουάριο του 1867, όπου εξελέγη πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης των Κρητών από την επαναστατική επιτροπή που συγκλήθηκε στην Ίμβρο των Σφακίων. Ο Περίδης ευχαρίστησε την επιτροπή για την εκλογή του, αλλά πρότεινε να αναλάβει την προεδρία ο γηραιός αγωνιστής του 1821, πρόεδρο της επαναστατικής συνέλευσης του 1858 Αντώνιος Μανουσογιαννάκης, ο οποίος όμως αρνήθηκε, υποδεικνύοντας ως καταλληλότερο τον Παρθένιο.
Το 1867 και το 1868 ο Περίδης συνέχισε ακαταπόνητος την επαναστατική του δραστηριότητα.
Επέστρεψε στην ελεύθερη Ελλάδα το 1871....

ΟΔΟΣ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Καστρινάκης Εμμανουήλ Δάσκαλος και μεγάλος πατριώτης. Από τους πρώτους που πήραν το τουφέκι τους και μαζί με άλλους Καστελλιανούς υπερασπίστηκαν την πατρίδα μας στην μάχη με τους αλεξιπτωτιστές του κάμπου.
Ήταν και αυτός που μαζί με τους ψαράδες της Κισάμου έκτισαν την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στην Γραμβούσα.
Προς τιμήν του ονομάστηκε ένας δρόμος στην πόλη μας, ο αριστερά της Πυροσβεστικής για Κάτω Καμάρα σε Καστρινάκης Εμμανουήλ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μακρυά από την πόλη που αγάπησε, πέθανε στην Αθήνα. Δεν απέκτησε παιδιά αν και παντρεύτηκε δυο φορές.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΣΑΡΣΙ ΤΟ ΒΓΑΛΑΜΕ ΣΚΑΛΙΔΗ

Φυσικά όλοι ξέρουμε τον λόγο για τον Εμμανουήλ Αναγνώστη Σκαλίδη που γεννήθηκε το 1818 στα Περιβόλια Κισάμου και το 1841 συμμετείχε ως απλός μαχητής στην κρητική επανάσταση εκείνου του έτους. Μάλιστα, διακρίθηκε για την ανδρεία που έδειξε σε μάχη που διεξήχθη στο Πρόβαρμα Αποκορώνου. Αργότερα έλαβε μέρος και στην επανάσταση του 1858, αυτή τη φορά με την ιδιότητα του καπετάνιου της επαρχίας Κισάμου, έπειτα από εκλογή του στο Έλος Ινναχωρίου. Μετά την αποτυχία της εξέγερσης βρήκε καταφύγιο στο ελληνικό βασίλειο.
Το 1866 επανήλθε στην Κρήτη για να λάβει μέρος στο νέο επαναστατικό κίνημα ως ένας από τους ηγέτες των επαναστατών της περιοχής του Κισάμου.  Κατά τα τέλη Δεκεμβρίου του 1866, ο Σκαλίδης και οι άνδρες του ενεπλάκησαν σε αψιμαχία με τουρκικές δυνάμεις στη θέση Παλαιόκαστρο, στα νότια του νομού Χανίων μεταξύ Σούγιας και Κουστογέρακου και στις 13 Ιανουαρίου 1867, συμμετείχε μαζί με τους Κριάρη, Γιάνναρη και Ζυμβρακάκη σε επιτυχημένη αιφνιδιαστική επιχείρηση κατά τουρκικών δυνάμεων στην Αγία Ρουμέλη Χανίων. Παράλληλα, τον Ιούνιο του ίδιου έτους συμμετείχε σε μάχη στην περιοχή του Καστελίου.

Μετά την καταστολή της επανάστασης, ο Σκαλίδης κατέφυγε εκ νέου στην Ελλάδα. Στα τέλη Δεκεμβρίου 1877, κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου και με την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να διαφαίνεται, ο ίδιος όπως και άλλοι εξόριστοι οπλαρχηγοί επέστρεψαν στην Κρήτη και ηγήθηκαν νέας επανάστασης. 

Κατά τη διάρκεια των μαχών, ο Σκαλίδης είχε .....

ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΚΑΛΙΔΗ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

Ούτε το όνομα βέβαια γράψαμε σωστά

Πήρε τ΄ όνομα της από τον επίσκοπο Κισάμου και Σελίνου Μελχισεδέκ Δεσποτάκη, που απαγχονίστηκε στα Χανιά τον Μάιο 1821.
ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΔΕΣΠΟΤΑΚΗΣ
Τον Ιανουάριο του 1818 χειροτονήθηκε Επίσκοπος της Επισκοπής Κισάμου και Σελίνου διαδεχόμενος τον Ιωαννίκιο. Γενναίος και με ακμαίο εθνικό φρόνημα είχε μυηθεί εις τα της Φιλικής Εταιρείας από τον εκ Κίου της Μικράς Ασίας Πάγκαλο Βαρνάβα. Αναδείχθηκε πρωτεργάτης της επαναστάσεως του 1821 αφού μύησε εις τα της Φιλικής Εταιρείας τους Καλλίνικο τον Βεροιέα, Ιεροδιάκονο και διδάσκαλο, τον Γεώργιο Γερακάκη από την Κυδωνία, τον ιατρό Παπα-Αντώνη Παναγιωτάκη από την Αγία Ειρήνη Σελίνου, τον αγωνιστή Γεώργιο Μπενή η Κριάρη από το Κουστογέρακο, τον Ιάκωβο Κουμή από την Σπίνα, τον Σελινιώτη Γεώργιο Μαρκέτο, τον Ιωάννη Γερανιώτη από το Γεράνι Κυδωνίας και τον Σελινιώτη Φραγκιά Τσισκάκη, ο οποίου είχε έρθει από την Μ. Ασία. Γενναίου και ατρόμητου χαρακτήρα ο Επίσκοπος απέκρουε απτόητα πολλές και άδικες απαιτήσεις των Τούρκων Γενιτσάρων.
Κατά τα μέσα περίπου του Μαΐου του 1821 ...