Γράφει ο Αλέκος Ανδρικάκης στην προσωπική του σελίδα...
Διαβάζω διάφορα σχόλια για την "πράσινη Κρήτη που δεν βάζει μυαλό" κλπ. Ιδού λοιπόν τα πραγματικά στοιχεία που αποδεικνύουν πώς ψήφισε η Κρήτη και τι μήνυμα έδωσε, για να μην σας μπερδεύουν οι χάρτες. Το ΠΑΣΟΚ στο άλλοτε «πράσινο νησί» έχασε σχεδόν 170.000 ψήφους. Από 235.850 του 2009 έμεινε με 67.000 ψηφοφόρους. (Ηράκλειο, από 123.000 στους 34.000, Λασίθι, από 31.250 στους 10.500, Ρέθυμνο, από 30.800 στους 9.900, Χανιά, από 50.800 στους 12.600). Ποσοστιαία έχασε 40-43%, πτώση που δεν υπήρξε πουθενά αλλού σ’ όλη τη χώρα. Στο Ηράκλειο από 62,7% πήγε στο 19%. Ανάλογα ποσοστά έχασε σ' όλο το νησί. Στις 3 μεγάλες πόλεις (Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά) πρώτο κόμμα είναι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι το ΠΑΣΟΚ, που περιορίζεται αρκετά κάτω από 20%. (Ηράκλειο στο 14,5% από 60% το 2009 και 73% στις δημοτικές του 2010, Ρέθυμνο στο 16,3%, Χανιά στο 12%, ενώ στον Αγιο Νικόλαο το ΠΑΣΟΚ έχει 17% κι ο ΣΥΡΙΖΑ 16%). Στο Ηράκλειο έμεινε με έναν βουλευτή (τον Βενιζέλο!) από πέντε το 2009, στα Χανιά δεν έχει κανένα, ενώ είχε 3.
Υπολογίστε επίσης ότι η ΝΔ στην Κρήτη περιορίστηκε σε κάτω από 10% κι ότι είναι η μόνη περιοχή στην οποία η Χρυσή Αυγή δεν βγήκε πάνω από το 2,5%. Μην βλέπουμε απλώς το χρώμα του χάρτη, αλλά την ουσία. Η Κρήτη περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή χτύπησε το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τους ναζιστές.
Που είναι ο κύριος φταίχτης της καταστροφικής πορείας, ο άνθρωπος που στην προσπάθεια ανάληψης της Πρωθυπουργίας, εξαπάτησε τον λαό με απατηλά συνθήματα, του τύπου «Λεφτά υπάρχουν» ή «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» ή «έχουμε το πιστόλι στο τραπέζι»; Που άραγε να είναι; Μήπως πρέπει να μας ξαναδώσει κανένα ψευτοδίλημμα μπας και ξανακατουρηθούμε;
Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.
«Πρέπει, αλήθεια, νάμαστε περήφανοι. την σύμπτωση αφτή να γενηθούμε Έληνες. Και συν να νιόθουμε, κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στίχο που γράφουμε, πως έχουμε μεγάλη ευθύνη. Ο στοχασμός αφτός, τα τελευταία τούτα χρόνια, που γνώρισα από κοντά την παγκόσμια inteligen και είδα τους αντιπροσώπους της και τους μίλησα και τους έζησα, μου δίνει τη Μεγάλη Βεβαιότητα για την ασύγκρητη αξία της ράτσας μας. Γενηθήκαμε άρχοντες. Φοβερή γη και ευθύνη».
Δεν υπήρχαν εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ στα εκλογικά τμήματα σχεδόν πουθενά. Τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ ήταν κλειστά σε όλη την Ελλάδα. Οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ δεν βγαίνανε να ακολουθήσουν τους υποψηφίους γιατί δεν θέλανε να αντιμετωπίσουν αποδοκιμασίες. Οι υποψήφιοι επιδόθηκαν σε στραυροθηρία και αδιαφορούσαν τελείως για το συμφέρον του κόμματος ασχολιόντουσαν μονάχα με το προσωπικό τους συμφέρον με την προσωπική τους επιβίωση. Όλα αυτά είναι φαινόμενα διάλυσης και αποσύνθεσης και θεωρώ ότι αυτό που τόσα χρόνια αρνούμαστε πεισματικά να κάνουμε και το αρνούνται πεισματικά οι ηγέτες του κόμματος οι οποίοι προέρχονται από μια διαδικασία σχεδόν διά βοής δημοψηφισματικού τύπου, αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν τη μορφή λειτουργία του κόμματος. Και αυτό οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στην αποσύνθεση, την ασφυξία, και ενδεχόμενα ανοίγει τη συζήτηση για το αν πλέον είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα τέτοιου είδους κόμμα.
