Ὁ τόπος μας, ἡ Χώρα μας, αὐτός ὁ τόπος «ὁ μικρός - ὁ μέγας», δέν ἐξαιρεῖται τοῦ κανόνα. Ἔντονα βιώνει κρίση πού ἀγγίζει τήν κοινωνία στό σύνολό της. Κρίση ποικίλη καί πολυεπίπεδη, κατά κανόνα ἐπιτηδευμένη καί ἀδιαφανής. Ἀπόρροια διαπλοκῆς τήν θεωροῦν κάποιοι. «Ἐμπνέει», ὡς φαίνεται, ἐκπροσώπους ἀπό τούς χώρους τοῦ δημόσιου βίου καί ὄχι μόνον. Ἀποτέλεσμα; Τόν ἔντονο προβληματισμό, τήν ἀμφισβήτηση, τήν ἀγανάκτηση τῶν πολλῶν, σέ ἀντιδιαστολή μέ τήν ἱκανοποίηση τῶν καιροφυλακτούντων, οἱ ὁποῖοι κρυμμένοι ἔντεχνα πίσω ἀπό τά ἐναλλασσόμενα προσωπεῖα τους «καλά κρατοῦν» καί τά νήματα κινοῦν.
Πολλά τά ἐρωτήματα καί τά διλήμματα. Ἔχουμε, ἄραγε, εὐθύνη γιά ὅλο αὐτό πού συμβαίνει; Πῶς ἑρμηνεύουμε αὐτή τήν κρίση; Ὅταν π.χ. σέ κάθε τί πού προβάλλεται, ἐνίοτε δέ καί ἐπιβάλλεται, ὡς κοινωνική τάση καί νέο, ἀφιλτράριστα καί ἄκριτα υἱοθετεῖται• ὅταν ἐνσωματώνουμε τό ἑκάστοτε «ἀξιακό πλαίσιο» πού πλασάρεται, ἐπιθυμῶντας νά καταστοῦμε ἀρεστοί ἀπό τούς καιροφυλακτοῦντες, τότε τίνος εἶναι ἡ εὐθύνη; Ὅταν ἐπιτρέπουμε νά γίνουμε ἕρμαιο τῶν κοινωνικῶν ἐπιταγῶν, ἰσοπεδώνοντας τήν ἰδιοπροσωπία καί αὐτοσυνειδησία μας, υἱοθετῶντας μία... παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα, ὅταν τήν τιμή καί τήν ἀξιοπρέπειά μας τήν μετατρέψαμε σέ ἀνταλλακτική ἀξία, ὅταν ἡ συνείδηση καί τά πιστεύω μας γίνονται ἀντικείμενο ἀγοραπωλησίας, ὅταν ἀναζητοῦμε μόνο ὅ,τι μάς κάνει ὅμοιους μέ αὐτό πού εἶναι ἔξω ἀπό ἐμᾶς καί ὄχι μέ τόν ἑαυτό μας, ἀρνούμενοι τήν ταυτότητά μας, τότε ποιός μᾶς φταίει; Ὅταν, ὅπως μᾶς λένε, θά πάψουμε νά εἴμαστε πρόσωπα καί θά ἀναγνωριζόμαστε ὡς νούμερα, ὡς ἀριθμός, ὅταν θά ταυτοποιούμαστε ἠλεκτρονικά, χωρίς νά μπορεῖ νά διασφαλιστεῖ τό ἀπόρρητο τῶν προσωπικῶν μας δεδομένων, ὅταν φαλκιδεύεται ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου μας καί ἐμεῖς σιωποῦμε, ἀλήθεια, ποιός φταίει; Ὅταν δημιουργήσαμε ἕναν κόσμο πού οἱ λίγοι παίζουν στά ζάρια, ὄχι μόνο τό μέλλον του, πρός ἴδιον ὄφελος, ἀλλά καί τό «παρόν» ἤ μᾶλλον τό ἴδιο τό «εἶναι» ὅλων μας; Ἕναν κόσμο πού αἱμορροεῖ ἀπό τόν πόνο τῶν ἀνέργων, τῶν ἀδικημένων, τῶν κατατρεγμένων, τῶν μεταναστῶν, τῶν θυμάτων βίας, ἀνασφάλειας καί ἐκμετάλλευσης• ἕναν κόσμο ὅπου ἡ ἀναλγητικότητα καί ὁ ἀτομοκεντρικός ἐφησυχασμός βλαστάνουν ἐπικίνδυνα ἐντός του, καθώς κάποιοι, «ἰσχυροί», συνεχίζουν μέ κομπασμό καί ἀλαζονεία νά ἀναζητοῦν ὑποκριτικά ἀποδιοπομπαίους τράγους γιά νά καλύψουν προκλητικά τίς πωρωμένες συνειδήσεις τους, κλέβοντας τά ὄνειρα τῶν πολλῶν, καί ἐμεῖς σιωποῦμε, τότε ποιός φέρει τήν εὐθύνη;Ὑπερκαταναλωτισμός, σπατάλη, φοροδιαφυγή, ψεῦδος, ἀπάτη, ἀτιμία, ἀπόκρυψη, δωροδοκία, διαφθορά, ἀτιμωρησία, ἀνυποληψία, σιωπή, φόβος, δειλία, δουλικότητα, ὑποχώρηση, συμβιβασμός, παρασυρμός, πλουτισμός, μασημένα λόγια, μισές «ἀλήθειες», παραπληροφόρηση, ψευδολογία, ἀπερισκεψία, ἀπραξία, ἀνοχή, οὐδετερότητα, εὐθυνοφοβία, βόλεμα, κοροϊδία, ἀτομικισμός, ἐγωισμός, ὑστεροβουλία, ὠφελιμισμός, ἀδικία, ἀνισότητες, ρατσισμός, ἐθνικισμός, ἀποκλεισμός, ἀλλοτρίωση, ἀσυνειδησία, ἀναλγησία, ἀλαζονεία, ἀήθεια… Ποιός φταίει;
Ἡ ζωή, διάβαζα κάπου, δέν μετριέται ἀπό τό πόσες ἀναπνοές παίρνουμε, ἀλλά ἀπό τίς στιγμές πού μᾶς τίς ἀφαιροῦν. Συλλογίζομαι, λοιπόν, μήπως ἡ δυσκολία μας, τελικά, βρίσκεται στό γεγονός ὅτι ἀρνούμεθα νά ἑρμηνεύσομε, νά κατανοήσομε καί, κατά συνέπεια, νά ἀποδεχτοῦμε τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καί τῶν γεγονότων καί ἀρεσκόμεθα νά ζοῦμε ἐγκλωβισμένοι - παγιδευμένοι σέ κόσμους φανταστικούς, οὐτοπικούς; Σέ κόσμους δηλαδή ὅπου ἡ ἀπληστία καί ὁ ἀσυγκράτητος εὐδαιμονισμός τοῦ νῦν καιροῦ, τό ἀτομοκεντρικό συμφέρον, ὅλο καί περισσότερο μᾶς μεθοῦν καί μᾶς θέλγουν; Ἡ Ἱστορία διδάσκει πώς μία πνευματική καί ἠθική κρίση, ὅπως ἡ κρίση τῶν καιρῶν μας, λύνεται ἤ μέ ἐσωτερική ἐπιστροφή καί ἀνακαίνιση τῶν λαῶν ἤ μέ μία πολιτικοκοινωνική καταστροφή των. Τά σημεῖα τῶν καιρῶν τί δείχνουν ὅτι ἐπιλέξαμε ἀπό τά δύο; Τήν ἐσωτερική ἐπιστροφή (μετάνοια) καί ἀνακαίνιση ψυχῶν καί συνειδήσεων ἤ τήν πολιτικοκοινωνική καταστροφή;
Τί ἀπομένει λοιπόν; Ἡ ὀμορφιά θά σώσει τόν κόσμο, θά πεῖ ὁ Ντοστογιέφσκι. Ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι ἁπλῶς καί μόνο ἕνα αἰσθητικό ἐπίτευγμα, ἀλλά ἐνέργεια καί ἔργο πού συνταιριάζει, ἑνώνει, ὁλοκληρώνει μία πραγματικότητα, διαφορετικά κατακερματίζεται καί διαλύεται. Ἡ ὀμορφιά, τό ἀνθρώπινο μέτρο, ἡ δράση καί ἡ ἀντίδραση σέ κάθε τί πού μᾶς πονᾶ καί μᾶς στερεῖ τήν ἀλήθεια, τήν ἐλευθερία, τήν δικαιοσύνη καί τήν χαρά τῆς ζωῆς• ἡ δημιουργικότητα, ἡ ἁγιότητα, μποροῦν νά σώσουν τήν διψασμένη ζωή μας ἀπό τήν ξηρασία, τήν πεζότητα, τόν πόνο. Ἡ ἀγωνία δέν παύει, ὅμως ἡ ἐλπίδα δέν πέθανε. Ἐάν ἡ κρίση δέν γεννήσει ἀνάκριση, ἀνάνηψη, ἀντίσταση καί ἀνάταση καρδιῶν καί συνειδήσεων, λαῶν καί κοινωνιῶν• ἐάν ὁ καθένας μας μείνει ἐγκλωβισμένος στό… «βόλεμα» τῆς δικῆς του αὐταρέσκειας καί αὐτοθαυμασμοῦ, τότε… ποιός φταίει;
Μητροπολίτης
Κισάμου & Σελίνου
Ἀμφιλόχιος
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
