Τους τελευταίους πέντε μήνες οι γιατροί όλων των δομών δημόσιας περίθαλψης πανελλαδικά εφημερεύουμε απλήρωτοι, υπό αντίξοες συνθήκες, σε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας υπό κατάρρευση, υποστελεχωμένο, χωρίς πόρους και υλικά, που καλείται να καλύψει τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες του λαού σε δημόσια περίθαλψη βασιζόμενο αποκλειστικά στην υπεράνθρωπη προσπάθεια του προσωπικού που εργάζεται σε αυτό. Σε μια συζήτηση γύρω από τα προβλήματα στη Δημόσια Υγεία δεν θα μπορούσε να μην δεσπόζει και η συνθήκη οικονομικής (αλλά και κοινωνικής) κρίσης που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Είναι όμως σημαντικό να αποσαφηνίζεται εξαρχής ότι η επικαλούμενη «έλλειψη πόρων» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελεί άλλοθι για την ολιγωρία και την αδράνεια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Για να το πάμε και ένα βήμα πιο πέρα, και η ίδια αυτή η έλλειψη πόρων που είχε καταντήσει το στυγερό ρεφρέν των νεοφιλελεύθερων επιλογών στον κλάδο της Υγείας δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα μιας επιλογής που κρατάει χρόνια στον χώρο της Υγείας και έχει ως στόχο τη σταδιακή απαξίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και, μέσα από πληθώρα τακτικών, τη χειροτέρευση των όρων εργασίας εντός αυτού και την μετακίνηση της ζυγαριάς προς την ιδιωτική Υγεία και την υποκατάσταση της δημόσιας περίθαλψης από τις αγοραίες εναλλακτικές.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι η ιδιωτική Υγεία ανθεί τα τελευταία χρόνια, στη συντριπτική της πλειοψηφία χρηματοδοτούμενη από το δημόσιο κορβανά, σε βάρος τελικά του ελληνικού λαού και των αναγκών του για υγειονομική κάλυψη. Η νέα κυβέρνηση, όσο πραγματικό και αν είναι πως παρέλαβε «καμένη γη» και άδεια ταμεία, δε νομιμοποιείται να θυσιάζει στο βωμό μιας (άκαρπης;) διαπραγμάτευσης την ...
Είναι όμως σημαντικό να αποσαφηνίζεται εξαρχής ότι η επικαλούμενη «έλλειψη πόρων» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελεί άλλοθι για την ολιγωρία και την αδράνεια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Για να το πάμε και ένα βήμα πιο πέρα, και η ίδια αυτή η έλλειψη πόρων που είχε καταντήσει το στυγερό ρεφρέν των νεοφιλελεύθερων επιλογών στον κλάδο της Υγείας δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα μιας επιλογής που κρατάει χρόνια στον χώρο της Υγείας και έχει ως στόχο τη σταδιακή απαξίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και, μέσα από πληθώρα τακτικών, τη χειροτέρευση των όρων εργασίας εντός αυτού και την μετακίνηση της ζυγαριάς προς την ιδιωτική Υγεία και την υποκατάσταση της δημόσιας περίθαλψης από τις αγοραίες εναλλακτικές.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι η ιδιωτική Υγεία ανθεί τα τελευταία χρόνια, στη συντριπτική της πλειοψηφία χρηματοδοτούμενη από το δημόσιο κορβανά, σε βάρος τελικά του ελληνικού λαού και των αναγκών του για υγειονομική κάλυψη. Η νέα κυβέρνηση, όσο πραγματικό και αν είναι πως παρέλαβε «καμένη γη» και άδεια ταμεία, δε νομιμοποιείται να θυσιάζει στο βωμό μιας (άκαρπης;) διαπραγμάτευσης την ...