Απο:Konstantina Michailidou.
Θέλω να σας διηγηθώ περιληπτικά τι έζησα και κυρίως τι ένιωσα !!
Μόλις έφτασα στο Βρετανικό μουσείο κινήθηκα στην αίθουσα με την Καρυάτιδα και έναν στύλο από το Ερέχθειο. Η Καρυάτιδα βρίσκεται ολομόναχη και κρυμμένη σε μια μικρή αίθουσα , δίχως φυσικό φως, θλιμμένη !!
Ποιος είπε πως τα μάρμαρα δεν έχουν ψυχή ... αφού από
ψυχή δημιουργήθηκε. Ένιωσα την μοναξιά της και ένιωσα την ανάγκη να την αγγίξω για να της δώσω πνοή από την πνοή μου και ψυχή από την ψυχή μου. Το κορμί της ήταν ζεστό και αντί να της δώσω εγώ μου έδωσε αυτή δύναμη και ένιωσα ότι ακουμπάω Ελλάδα ... μου ήρθε η επιθυμία να την πάρω αγκαλιά και να την φέρω πίσω στο σπίτι της, μα αυτό ήταν αδύνατο !! Δεν χα ξεχάσω ποτέ -ποτέ την ζέστη της καρδιάς της ! Δάκρυσα όταν έφευγα και πόνεσα και πείσμωσα.
Κατευθύνθηκα στην αίθουσα με τα γλυπτά του Παρθενώνα' τι υπέροχα πράγματα, τι Κάλλος, τι δέος, πόσο υπερήφανη ένιωσα. Προχώρησα μπροστά και βρέθηκα στα αετώματα. Ο κόσμος ήταν υπερβολικά ....
Θέλω να σας διηγηθώ περιληπτικά τι έζησα και κυρίως τι ένιωσα !!
Μόλις έφτασα στο Βρετανικό μουσείο κινήθηκα στην αίθουσα με την Καρυάτιδα και έναν στύλο από το Ερέχθειο. Η Καρυάτιδα βρίσκεται ολομόναχη και κρυμμένη σε μια μικρή αίθουσα , δίχως φυσικό φως, θλιμμένη !!
Ποιος είπε πως τα μάρμαρα δεν έχουν ψυχή ... αφού από
ψυχή δημιουργήθηκε. Ένιωσα την μοναξιά της και ένιωσα την ανάγκη να την αγγίξω για να της δώσω πνοή από την πνοή μου και ψυχή από την ψυχή μου. Το κορμί της ήταν ζεστό και αντί να της δώσω εγώ μου έδωσε αυτή δύναμη και ένιωσα ότι ακουμπάω Ελλάδα ... μου ήρθε η επιθυμία να την πάρω αγκαλιά και να την φέρω πίσω στο σπίτι της, μα αυτό ήταν αδύνατο !! Δεν χα ξεχάσω ποτέ -ποτέ την ζέστη της καρδιάς της ! Δάκρυσα όταν έφευγα και πόνεσα και πείσμωσα.
Κατευθύνθηκα στην αίθουσα με τα γλυπτά του Παρθενώνα' τι υπέροχα πράγματα, τι Κάλλος, τι δέος, πόσο υπερήφανη ένιωσα. Προχώρησα μπροστά και βρέθηκα στα αετώματα. Ο κόσμος ήταν υπερβολικά ....