Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.
Ποια είναι η πιο χιλιοειπωμένη δέσμευση των τελευταίων μηνών προς τους ψηφοφόρους της Κισάμου και ιδιαίτερα τους κατοίκους της Δυτικής μεριάς- Μεσόγεια-Πλάτανος-Φαλάσαρνα; Το νερό. Περιοχές που έχουν ανάγκη το νερό και κινδυνεύουν άμεσα σε ερημοποίηση, καθώς η υπεράντληση έχει φέρει υφαλμύρωση στους κάμπου τους.
Αν και ξεκίνησαν να προγραμματίζουν λιμνοδεξαμενή...τα πράγματα τελευταία έχουν αλλάξει ειδικά μετά και την ομιλία του κ. Τσακίρη, σχετικά με την Αξιοποίηση του Υδατικού Δυναμικού του Ποταμού Ταυρωνίτη* και την δημιουργία φράγματος και άμεση υλοποίηση του δυτικού τμήματος του σχεδιαζόμενου αγωγού απο Ταυρωνίτη- Κολυμπάρι, που θα φτάνει στον Πλάτανο το νερό με φυσική ροή.
Μάλιστα με φυσική ροή...
Μάλιστα ήταν προεκλογική δέσμευση του νέου Δημάρχου Κισάμου κ. Μυλωνάκη και συνεχίζει να είναι. Φυσικά στο παιχνίδι των δεσμεύσεων και οι πολιτικοί... που καθημερνά διαβάζω πλέον δηλώσεις όπως αυτή του κ. Διγαλάκη "Άμεση λύση, σχετικά γρήγορη λύση είναι η σύνδεση του αγωγού άρδευσης από το Κολυμβάρι, αλλά σε κάθε περίπτωση, εξετάζουμε όλες τις πιθανές λύσεις. Ασφαλώς στηρίζω τις δεσμεύσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, που όπως θυμάστε υποσχέθηκε συγκεκριμένα για τον Πλάτανο και τη δυτική Κίσαμο, να φέρει νερό με κάθε τρόπο."
- Να συνδεθούμε με τον αγωγό στον Κολυμπάρι...όταν το Κολυμπάρι παίρνει νερό απο τα δικά μας Νοπήγια;
Τέλος πάντων μια δέσμευση πολλές φορές πέφτει έξω...άλλες φορές πραγματοποιείται με πάροδο δεκαετιών...το θέμα όμως καίει, τον Πλάτανο, τα Μεσόγεια το Σφηνάρι...και όλες τις αγροτικές περιοχές της Δυτικής Κρήτης που μάταια περιμένουν δεκαετίες να δουν τις δεσμεύσεις να γίνονται πραγματικότητα. Οι κάτοικοι, οι αγρότες, θέλουν άμεσες λύσεις ... που όμως ακόμα σχεδιάζονται και θα έλθουν όταν και άμα φτιαχτεί το φράγμα Ταυρωνίτη.
-Όμως εμείς θέλουμε να δούμε κάτι δικό μας στην περιοχή, που θα το ελέγχουμε, θα το διευθύνουμε, θα το καθορίζουμε και όχι να περιμένουμε άμα ποτίσουν και ξεδιψάσουν οι γείτονες, να μας ανοίγουν την στρόφιγγα για να ξεδιψάσουμε; Θέλουμε κάτι δικό μας!!
Και φυσικά μιλάμε για έργο δεκαετίας και βάλε.... άραγε μπορούν να περιμένουν ως τότε οι αγρότες;
Γιατί αυτή η δέσμευση μου θυμίζει ΒΟΑΚ; Γιατί;
Τελικά ποια λιμνοδεξαμενή θα γίνει στον Πλάτανο; Η πάνω; Η κάτω; Η παραπέρα ή καμιά;
*Το φράγμα Ταυρωνίτη βασίζεται στον εδώ και 4 δεκαετίες εγκεκριμένο σχεδιασμό του αείμνηστου μελετητή Παύλου Παυλάκη και περιλαμβάνει: α) την κατασκευή του μεγάλου ταμιευτήρα των Παπαδιανών (οποίος θα συνδέεται με το δεύτερο μικρότερο Φράγμα Σεμπρωνιώτη) και β) των αγωγών μεταφοράς νερού στους δήμους Πλατανιά και Κισάμου. Στόχος του μεγάλου αυτού αναπτυξιακού έργου είναι η κατά προτεραιότητα άρδευση όλη της υψηλής ζώνης του δήμου Πλατανιά, όπως και της δυτικής Κισάμου (Γραμβούσα – Πλάτανος – Λουσακιές). Αυτό το έργο είναι σχεδιασμένο να επιλύσει με ασφάλεια κάθε ανάγκη άρδευσης στην βόρεια ζώνη των δήμων Πλατανιά και Κισάμου, ενώ παράλληλα θα δώσει την δυνατότητα να απελευθερωθούν σημαντικές ποσότητες πόσιμου ύδατος για την πλήρη κάλυψη και των υδρευτικών αναγκών που θα απαιτήσει η σχεδιαζόμενη μελλοντική οικιστική και τουριστική ανάπτυξη.
Ο Δήμος Κισάμου ενημερώνει τους δημότες του οικισμού Λαρδά της Τ.Κ. Γραμβούσας ότι σήμερα 24 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί διακοπή νερού, για λόγους εργασιών που θα γίνουν στην περιοχή, από το πρωί έως τις 14:00 το μεσημέρι.
Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Τραγική κατάσταση στην είσοδο του λιμανιού μας με τα πολλά μικρά σκυλάκια που έχουν αφήσει οι "φιλόζωοι". Δυστυχώς παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Κτηνιατρικού Κέντρου της Αναστασίας Δημανοπούλου και τις πολλές αναρτήσεις όλων μας, τα περισσότερα σκυλάκια δεν βρήκαν σπίτι και μεγαλώνουν εκεί. Η κατάσταση είναι κάθε μέρα και χειρότερη καθώς εκτός ότι γινόμαστε θέμα παγκοσμίως.. όποιος τουρίστας περνάει από εκεί, και περνάνε χιλιάδες, τα φωτογραφίσει.. τα σκυλάκια καθημερινά μεγαλώνουν που δυσκολεύει την υιοθεσία τους.
Μια προσπάθεια ακόμα για υιοθεσία λοιπόν και όπως ξέρουμε τα εμβόλια τους τα έχουν κάνει όλα. Όσο για το θέμα των αδέσποτων στην Κίσαμο, καιρός είναι να το ακουμπήσουμε σοβαρά, η κατάσταση κάθε μέρα γίνεται και τραγικότερη, ας προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε το πρόγραμμα "Φιλόδημος ΙΙ" και να δημιουργήσουμε ενός καταφυγίου αδέσποτων.
Προς....Λιμενικό Ταμείο Νομού Χανίων....
Τρέχει το νερό στη θάλασσα..στο λιμάνι μας.... για στείλτε υδραυλικό.
Κάποτε θα πρέπει να αποκτήσει και "μάτια" το ταμείο στην Κίσαμο... Δίχως εκπρόσωπο αυτά παθαίνετε και δεν τα μαθαίνετε
Β.Κ
Σήμερα Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019 και ώρα 8:30 μμ στο Δημαρχείο Κισάμου θα πραγματοποιηθεί συνάντηση για την διοργάνωση του Λαφονήσιου Δρόμου 2019 ο οποίος θα διεξαχθεί στις 17 Αυγούστου 2019.
Ο ιστορικός αγώνας δρόμου με την επωνυμία, “Λαφονήσιος Δρόμος” διεξάγεται στη μνήμη των θυμάτων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους στο Ελαφονήσι, το 1824, και διοργανώνετε από τον Δήμου Κισάμου και τον Εξωραϊστικό Πολιτιστικό και Αθλητικό Σύλλογο Πλοκαμιανών και τα τελευταία γίνεται μια πολύ σημαντική προσπάθεια και ο Λαφονήσιος Δρόμος έχει πλέον καθιερωθεί θεσμός στα αθλητικά και πολιτιστικά δρώμενα του Νομού .
Παρακαλούνται όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και οι εθελοντές να παραστούν στην συνάντηση για να γίνει ο σχεδιασμός της φετινής διοργάνωσης.
Εκ του Δήμου
Το τοπικό τμήμα Κισάμου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στην Γραμβούσα και στον Μπάλο ακολουθώντας και καλύπτοντας υγειονομικά την ετήσια προσκήνιματικη εκδρομή του συλλόγου προβολής Κισάμου " Η ΓΡΑΜΒΟΥΣΑ".
Άλλη μια απαιτητική υγειονομική υπηρεσία κλήθηκε το τοπικό τμήμα Κισάμου του Ελληνικού Ερυθρού να καλύψει υγειονομικά.
Η αρχή έγινε περί τις 10 το πρωί στο λιμάνι της Κισάμου όπου οι εθελοντές Σαμαρείτες επιβιβάστηκαν στο πλοίο, και εκεί μαζί με τους εκδρομείς καθώς και τους υπόλοιπους ταξιδιώτες του πλοίου έφτασαν μετά από ταξίδι περίπου μιας ώρας, στο νησάκι της Γραμβούσας και στο περίφημο και χιλιοτραγουδισμενο κάστρο της. Η παραμονή μας εκεί επιφύλασσε αρκετές περιπτώσεις μικροτραυματισμών που οι εθελοντές μας χρειάστηκε να επέμβουν όμως και αρκετές στιγμές χαλάρωσης και θαυμασμού του υπέροχου τοπίου...
Στην συνέχεια επιβίβαση ξανά στο πλοίο με προορισμό την μαγευτική παραλία του Μπάλου, με τους χιλιάδες καθημερινούς επισκέπτες, όπου οι Σαμαρείτες μας κάλυψαν υγειονομικά την επιμνημόσυνη δέηση και την μικρή ομιλία για τον Νικολή Τσεγκα, τον μεγάλο αυτοδίδακτο μουσικό παραδοσιακό καλλιτέχνη της Κισάμου που πνίγηκε σε εκείνη την περιοχή. Περίπολα ενημέρωσης για τις δράσεις του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στους λουόμενους, και επιστροφή αργά το απόγευμα στην πόλη της Κισάμου.
Βρίσκομαι ανάμεσα στις φωτογραφίες του Ανυφαντή πολύ καιρό...στην κυριολεξία... Ένα μεγάλο δωμάτιο στο σπίτι μου είναι σωροί οι φωτογραφίες του Ανυφαντή, φωτογραφίες που δημότες και φίλοι στέλνουν καθημερινά και μου εμπιστεύονται, για να μαζευτούν και να μπουν σε μια σειρά, σε ένα αρχείο. Eπειδή αρχίζω να ξεχνάω ποιοι μου έδωσαν και πόσες, αποφάσισα να πάρω τεφτέρι.
Ο Ανυφαντής παρά τις προσπάθειες μου, δεν τιμήθηκε εν ζωή, φυσικά τιμάτε καθημερινά από μένα που αναρτώ φωτογραφίες του, τιμάτε απ΄ όλους μας κάθε φορά που αναρτούμε μια παλιά φωτογραφία ειδικά αυτών που έζησαν, ζουν στην πόλη, στον δήμου μας, από τις προσωπικές σελίδες μας.
Είμαι σίγουρος ότι θα τιμηθεί δημόσια κάποια στιγμή, ακόμα και αν υπάρχουν άνθρωποι που να μην το θέλουν τώρα. Για το τι ήταν ο Ανυφαντής, σαν καλλιτέχνης και φωτογράφος, δεν χρειάζεται να το λέμε καθημερινά, εξάλλου το λένε όλοι όταν δουν μια υπέροχη φωτογραφία του.
Τιμή όμως για τον Ανυφαντή θα ήταν αυτό το υλικό που έχω εγώ και είναι αρκετά μεγάλο, αλλά και πολλοί άλλοι, ήδη μου εκμυστηρεύθηκαν αρκετοί ότι θα προσφέρουν τις φωτογραφίες του, να αρχειοθετηθεί και να φυλαχτεί στην Βιβλιοθήκη του Φιλολογικού ή όπου αλλού κρίνουν οι υπεύθυνοι ότι πρέπει.
Κάθε σπίτι έχει σε κάποιο συρτάρι, σε κάποιο τοίχο, μια φωτογραφία του Ανυφαντή..δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει έστω μια, και δεν μιλάω για προσωπικές αλλά για καλλιτεχνικές.. γιατί αυτές έχουν και την μεγαλύτερη αξία. Με ένα σκανάρισμα η φωτο μπαίνει στο αρχείο για πάντα και για όλους...
Περιπέτειες είχαμε με τους λαγούς στα νότια του δήμου μας για άλλη μια φορά ... φυσικά το σακούλι με τον λαγό πέταξε πάνω απο την καρότσα του αγροτικού, μόλις αντιλήφθηκε τους ομοσπονδιακούς θηροφύλακες. Πάντως αυτοκίνητο και οδηγός οδηγήθηκαν πρώτα στην Κίσαμο και μετά στα Χανιά για τα περεταίρω...
Και όπως λένε οι πληροφορίες ο λαγός.. στιφάδο που ονειρεύονταν, θα στοιχίσει ένα 10χιλιαρο το τσουκάλι. Αυτό είναι ως και τώρα το ακριβότερο πιάτο στην Κρήτη... και ένα απο τα ακριβότερα στην Ελλάδα, μετά τα καλαμαράκια της Μυκόνου.
Προσοχή στους λαγούς λοιπόν .... γιατί θα μας κάνουν να τρέχουμε σαν λαγοί!!
Λίγες σκέψεις σχετικά με πρόσφατη ανάρτηση, όπου εκπαιδευτικοί δέχτηκαν αρνητικά σχόλια στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν το δικαίωμα του δυσπρόσιτου για το σχολείο του Έλους, επισκεπτόμενοι πολιτικό πρόσωπο.
Με κοινή απόφαση του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Έλους, των εκπαιδευτικών, αλλά και του δήμου Κισάμου, κινηθήκαμε και κινούμαστε προς την κατεύθυνση αυτή, ελπίζοντας ότι όποιος μπορεί να βοηθήσει για να διορθωθεί αυτή η αδικία, ας το κάνει. Έτσι απλά.
Κατά καιρούς δεκτές του αιτήματος ήταν η πρωτοβάθμια, η περιφερειακή διεύθυνση Κρήτης, ο σύλλογος εκπαιδευτικών Χανίων, ο δήμος Κισάμου, πολιτιστικοί σύλλογοι, αλλά και πολιτικά κόμματα ΚΚΕ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ.
Το θέμα απασχόλησε τα έντυπα, τα ηλεκτρονικά και τηλεοπτικά μέσα και έφτασε στην βουλή των Ελλήνων με επερώτηση βουλευτή.
Ως εδώ καλά.
Ένα χρόνο μετά απάντηση δεν δόθηκε από αυτούς που αποφάσισαν ότι το υψόμετρο του Έλους χαμήλωσε, ότι ο δρόμος καλυτέρευσε, ότι η απόσταση από την πρωτεύουσα μειώθηκε, ότι δεν θα ξαναπεσουν πέτρες, χιόνια, βροχές κτλ.
Είναι άδικο ένα θέμα τόσο σοβαρό να γίνεται προεκλογική ευκαιρία από οποιαδήποτε παράταξη, όπως και το να βάλλονται όσοι προσπαθούν να το αναδείξουν, ένα παραπάνω οι εκπαιδευτικοί που όντας αναπληρωτές, τώρα πια δεν έχουν κάτι να κερδίσουν μιας και του χρόνου ίσως είναι κάπου αλλού.
Ως πρόεδρος γονέων Δημοτικού και Νηπιαγωγείου Έλους, αυτούς θα ήθελα να ευχαριστήσω για την συμπαράσταση τους στον αγώνα μας και ως γονιός, που παρέμειναν ως το τέλος κάνοντας τα παιδιά μας να αγαπήσουν το σχολείο.
Γιώργος Μαρτσάκης
Από την γενέτειρα του, Κίσαμο, με ομιλία προς τους νέους της περιοχής ξεκίνησε τις συναντήσεις του ο υποψήφιος βουλευτής Ν.Χανίων με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Μιχάλης Χαιρετάκης. Ο υποψήφιος βουλευτής στην ομιλία του τόνισε ορισμένους από τους βασικούς τομείς όπως η πρωτογενής ανάπτυξη, έργα υποδομής και ελλείψεις, που θα πρέπει να εργαστεί η νέα κυβέρνηση αλλά και τους λόγους για τους οποίους τον οδήγησαν στην απόφαση να κατέβει υποψήφιος βουλευτής Χανίων με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Μεταξύ άλλων ανέφερε την ανάγκη της ενεργού συμμετοχής και της συλλογικότητας προς όφελος του κοινού καλού αλλά και την σημασία της τοπικής εκπροσώπησης στην κεντρική πολιτική σκηνή.
“Είναι ιδιαίτερη τιμή που ξεκινάω τον κύκλο των επαφών μου με το κοινό, από την Κίσαμο, τον τόπο μου, και κυρίως με τους νέους διότι θέλω να τους δώσω την ευκαιρία με την παρουσία μου στην πολιτική καθημερινότητα να ακουστούν οι προβληματισμοί τους πέρα από τα όρια της πόλης μας.
Ζητώ λοιπόν την στήριξη σας, εδώ στον τόπο μου, από εσάς που με ξέρετε καλύτερα από τον καθένα. Γνωρίζετε, λοιπόν, ότι θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να εκπροσωπήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το μέρος που γεννηθήκαμε και σήμερα δραστηριοποιούμαστε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας”
Σάββατο 17 Αυγούστου "Λαφονήσιος δρόμος" στο μαγευτικό Ελαφονήσι στην συνέχεια μεγάλη κρητική βραδιά στον προαύλιο χώρο της Μονής Χρυσοσκαλίτισσας.
Ενημερωτική συνάντηση-συζήτηση για την δακοκτονία, την Δευτέρα 24 Ιουνίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Κισάμου. Μια εκδήλωση του Πολιτιστικό συλλόγου Λουσακιών.
Μπορεί να αποχώρησε απο την Βουλή, δεν αποχωρίζεται όμως την Κίσαμο και τους ανθρώπους που αγαπά.... καφεδάκι, τάβλι, καμιά πολιτική κουβέντα και πολύ θάλασσα.
Η Φιλαρμονική της Κισάμου.
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Η αρχή της δεκαετίας του 1960 μας βρίσκει μαθητές των πρώτων τάξεων του εξαταξίου Γυμνασίου τότε, να ζούμε την εφηβεία μας, με όλους τους περιορισμούς και τις ελευθερίες της τότε εποχής, να πασχίζομε για μόρφωση, ονειρευόμενοι, ένα καλύτερο μέλλον. Η Κίσαμος, -το τότε ονομαζόμενο Καστέλλι- δήμος, παρά τον μικρό αριθμό κατοίκων, ειναι μια ημιαστική ή ημιαγροτική περιοχή, που περιέχει γεωργικές εκτάσεις με αμπέλια και ελιές, αλλά έχει και μια πλούσια αγορά με πολλά εμπορικά μαγαζιά στο κέντρο της παλιάς πόλης και μια μικροαστική κοινωνία με αρκετή εσωστρέφεια. Ήδη απο τις αρχές του 20ου αιώνα έχει δημοτικό σχολείο, οκτατάξιο Γυμνάσιο, και γύρω στο 50 αποκτά και δεύτερο δημοτικό σχολείο. Επίσης απο πολύ παλιά είναι έδρα Επισκοπής, Μητρόπολης όπως λέγεται σήμερα. Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια βάση ύπαρξης και πνευματικής ζωής στον τόπο.
Αποτέλεσμα η δημιουργία τριών συλλόγων, του Φιλολογικού συλλόγου «Κισαμικός», του Συλλόγου Γυναικών «Κοινωνική Πρόνοια» και του Αθλητικού συλλόγου «Κισαμικός».
Η κοινωνική ζωή είναι συνάρτηση των θρησκευτικών, εθνικών, οικογενειακών εορτών και γεγονότων.Παραδοσιακοί μουσικοί του βιολιού και του λαούτου κυρίως κάλυπταν τις μουσικές ανάγκες των εκδηλώσεων. Οι παρελάσεις των σχολείων μας κατά τις εθνικές γιορτές εκαλύπτοντο απο την σφυρίχτρα του δασκάλου και του γυμναστή,αρκετές φορές πάλι οι ίδιοι οι μαθητές τραγουδούσαν κάποιο εμβατήριο, παρελαύνοντας για να διατηρούν το σωστό βήματισμό. Λίγο αργότερα η παρέλαση υποστηριζόταν απο ένα απλό τύμπανο,όπου ένας μαθητής του εξαταξίου Γυμνασίου είχε μάθει να παίζει με τη βοήθεια Γυμναστή. Η λιτάνευση της εικόνας του πολιούχου μας και η περιφορά του επιταφίου μας γινόταν μόνο με τις ψαλμωδίες των ιερέων και των ψαλτών μας, που όμως απο ό,τι θυμάμαι ήταν εκλεκτοί και διακεκριμένοι. Η επαφή μας με τη μουσική ήταν κάποια χορωδία στο σχολείο,απο κάποιο δάσκαλο ή καθηγητή, που ήταν καλλίφωνος, χωρίς όμως,ειδικότητα μουσικής. Η άλλη επαφή ήταν με το ραδιόφωνο - για όσους είχαν την τύχη να έχουν αυτό το μέσο- και κάποιοι άλλοι είχαν κάποιο πρόγονο που έπαιζε βιολί ή λαούτο.
Στην εποχή για την οποία μιλούμε, επίσκοπος στην Μητρόπολη μας είναι ο μακαριστός Ειρηναίος, ο οποίος παράλληλα με το θρησκευτικό έργο του, αναπτύσσει ένα μεγάλο ανθρωπιστικό έργο με ιδιαίτερο βάρος στην εκπαίδευση και ευρύτερα στην παιδεία, παράλληλα με τα σχολεία που λειτουργούν. Κύριο μέλημα του η στέγαση των παιδιών απο μακρινά χωριά που έρχονται στο Γυμνάσιο.
Επί των ημερών του κατά την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου της πόλης μας, προσκαλούσε απο τα Χανιά την φιλαρμονική μπάντα της Ε΄μεραρχίας ή του ναυτικού για να συνοδεύσει με μουσική την λιτάνευση της εικόνας σε όλη την αγορά. Ιδιαίτερη ήταν η αίγλη που αποκτούσε όλη η τελετή. Στα μάτια μας δε και στα αυτιά μας ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και φαντασμαγορικό, καθώς περιστοιχίζαμε την εικόνα όλα εμείς τα παιδιά των σχολείων, οι πρόσκοποι, και οι οδηγοί .
Το 1962, ο Μακαριστός επίσκοπος Ειρηναίος, έχοντας την αγωνία για την πολιτιστική και πνευματική ανύψωση του τόπου και των ανθρώπων του και κυρίως των νέων παιδιών σκέπτεται την δημιουργία μιας φιλαρμονικής, μιας μπάντας δικής μας, για τον τόπο μας. Σκοπός να αποκτήσουν οι νέοι μας νέα ακούσματα, να δουν νέα όργανα, να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής και να ζωντανεύουν και οι όποιες εκδηλώσεις μας. Έτσι απευθυνόμενος και πάλι στην Μεραρχία ζητά ένα δάσκαλο της μουσικής στρατιωτικό που να έρχεται απο τα Χανιά, αν είναι δυνατόν κάποιες μέρες να διδάσκει τα παιδιά. Ευσεβάστως προς τον επίσκοπο, η Μεραρχία αποδέχεται και ορίζει υπεύθυνο τον αξιωματικό κ. Γομπάκη, ο οποίος αναλαμβάνει το όλο έργο, αρχίζοντας απο την οργάνωση της ομάδας των μικρών μουσικών.
Σε συνεργασία με τα σχολεία επιλέγονται μαθητές που εκδήλωσαν ενδιαφέρον, αγόρια, ηλικίας από 10 -17 ετών και με προτίμηση όσο το δυνατόν μικρότερα για να εξασφαλίζεται η μεγαλύτερη θητεία τους στη φιλαρμονκή. Όλη την ευθύνη και τα όποια έξοδα ανελάμβανε η μητρόπολη γι αυτό και η μπάντα έφερε την επωνυμία «Η Μπάντα της μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου. Τούτο αποτελούσε μια εξαίρεση γιατί συνήθως την πρωτοβουλία και τη δημιουργία φιλαρμονικών παντού την είχαν ο στρατός και οι δήμοι. Να κάνομε μια παρένθεση για να σημειώσομε, ότι η μπάντα έλκει την καταγωγή απο την Ευρώπη την εποχή του Μεσαίωνα, είναι ένα μουσικό σύνολο απο σάλπιγγες και κλαρίνα, αρχικά, και είναι η επονομαζόμενη στρατιωτική φαμφάρα, η οποία σιγά-σιγά επεκτείνεται με περισσότερα όργανα. Στην Ελλάδα εμφανίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα,επηρεάζει την παραδοσιακή μουσική, καθώς νέα όργανα προστίθενται. Το ρεπερτόριο είναι κυρίως εμβατήρια για εθνικές και θρησκευτικές γιορτές. Στη συνέχεια η μπάντα μπαίνει μέσα στην κοινωνία, καθώς κάθε Κυριακή έπαιζε διάφορα τραγούδια στις πλατείες για να διασκεδάσει τον κόσμο.
Με έξοδα, λοιπόν της μητρόπολης αγοράστηκαν τα πρώτα βασικά όργανα,πνευστά και κρουστά. Τρομπέτα, τρομπόνι, κλαρίνο,σαξόφωνο, κορνέτα φλάουτο, γκράν κάσα, πιατίνια.
Για λόγους οικονομίας επιστρατεύτηκαν και οι μηχανικοί της νεοιδρυθείσας Τεχνικής Σχολής που με τις οδηγίες του Γερμανού μηχανικού Κλάους κατεσκευάστηκαν απο υδροσωλήνες τα αναλόγια για τις παρτιτούρες, αλλά και μεταποιούσαν και το μεγάλο τύμπανο σε ντραμς,.. όταν έπρεπε να εκτελεσθεί ευρωπαϊκή μουσική, όπως μου διηγείται γελώντας παλιό μέλος της ομάδας.
Τα μαθήματα κατά καιρούς γίνονται σε διάφορους χώρους,καθώς δεν υπήρχε μόνιμη στέγη για μουσική. Οι μουσικοί μας είναι περιφερόμενοι. Στην αρχή στο χώρο του τυπογραφείου, που η μητρόπολη είχε ιδρύσει για την έκδοση του περιοδικού «Χριστός και Κόσμος»,όπου το σημερινό Φαλδάμειο, στη συνέχεια στις εγκαταστάσεις στην Τεχνική σχολή, ύστερα στην παρακείμενη στη μητρόπολη οικία Μπαξεβάνη,ενοικιασμένη απο τη μητρόπολη, και τέλος κάτω απο το ενοριακό κέντρο του Αγίου Σπυρίδωνος. .
Μέσα σε λίγο καιρό,απαστράπτοντα τα πελώρια όργανα άρχισαν να ζωντανεύουν στα χέρια των μαθητών. Κάποιες φορές ήταν τόσο μικρόσωμοι οι μαθητές- επροτιμώντο μαθητές των τελευταίων τάξεων του δημοτικού και των πρώτων του Γυμνασίου- και τα όργανα δυσανάλογα μεγάλα που απορούσες πως θα τα καταφέρουν. Οι μαθητές ενθουσιάζονται καθώς διαβάζουν ένα νέο κώδικα και μυούνται στη μουσική. Το ρεπερτόριο τους, στην αρχή, είναι κάποια εμβατήρια, για να συνοδευσουν την παρέλαση, ο εθνικός μας ύμνος, το σιωπητήριο, για το διάστημα ενός λεπτού σιγή κατά την κατάθεση των στεφάνων, η μελωδία για τις λιτανεύσεις τα κάλαντα και παραδοσιακή χοροί. Ήδη ο χρόνος έχει προχωρήσει και πλησιάζει η εθνική μας γιορτή , του Ευαγγελισμού
Ήδη έχουν παραγγελθεί και οι στολές, τις οποίες ράβει δωρεάν ο κ. Αντώνης ο Κατσικανδαράκης, άριστος ράφτης της εποχής με ραφείο στην κεντρική αγορά του Καστελλιού.
Δε μπορείτε να φαντασθείτε την υπερηφάνεια των νεαρών μουσικών μας όταν φόρεσαν την ειδική στολή και τον θαυμασμό, εμάς των υπολοίπων παιδιών, αλλά και του κόσμου μπροστά στην εμφάνιση αυτού του συνόλου.
Εκείνη τη στολή με την πράσινη τσόχα, τα χρυσά κουμπιά και τα κίτρινα σιρίτια, αλλά και τα πράσινα καπέλλα που θύμιζαν το καπέλο του Ρομπέν, αλλά χωρίς φτερό. Κι εκείνος ο αρχηγός με το μαγικό ραβδάκι που πήγαινε μπροστά....
Η φιλαρμονική μας είναι έτοιμη. Η 25 Μαρτίου έφτασε και η παρέλαση στο Καστέλλι θα γίνει πρώτη φορά με τη συνοδεία της μουσικής. Τώρα η αγωνία ότι θα χάσομε το βήμα μας έχει εκλείψει. Πρώτη απο τα τμήματα περνά η μπάντα μας.
Αντώνης Μαρεντάκης με την μπαγέτα του διευθύνει πρώτος και ακολουθούν Ανουσάκης Μανώλης , Μαρακάκης, Μιχάλης, Καμηλάκης Γιάννης, Κοκκινάκης Γιώργος,τα αδελφια Χριστοδουλάκια, ο Γιώργος Χριστοδουλάκης, ο Σημαντηράκης Σπύρος, ο Γοναλάκης Μιχάλης, ο Μπατσάκης Μανώλης, ο Σκουνάκης ο Αντώνης.
Η μικρή μας πόλη είχε αποκτήσει καινούριες φωνές, μουσικές φωνές, που τις άκουγες και κάποιες ώρες συνήθως τα απογεύματα αργά ή τα βραδάκια όλο και απο κάποια γειτονιά να ακούγονται απο κάποια κορνέτα ή σάλπιγγα, καθώς κάποιο παιδί που έμενε εκεί έκανε πρόβα για να μάθει το μουσικό κομμάτι που είχαν στο μάθημα...κι ήταν τόσο γλυκιά αυτή η μελωδία, αν και αρκετές φορές τόσο παράφωνη,μέχρι να καταφέρει το σωστό, αυτός που μελετούσε.
Ωστόσο ο δάσκαλος της μουσικής αλλάζει συχνά. Ο επόμενος δάσκαλος είναι ο αξιωματικός κ. Κατσικάκης. Ο καινούριος δάσκαλος επεκτείνει το ρεπερτόριο και εισάγει τη διδασκαλία ευρωπαϊκής χορευτικής μουσικής. Έτσι τα παιδιά σιγά σιγά μαθαίνουν να παίζουν έντεχνα τραγούδια και Ευρωπαϊκούς χορούς ταγκό και Βάλς, κάτι που τα ευχαρίστησε ιδιαίτερα και τους κινούσε και νέο ενδιαφέρον. Αλλά τώρα πλέον προσκαλούνται να παίζουν σε διάφορες χοροεσπερίδες τόσο στο Καστέλλι,όσο και και σε διάφορα χωριά της Κισάμου και του Σελίνου.Τον Κατσικάκη διαδέχεται ο αξιωματικός κ. Παπουτσάκης που και αυτός, αφού προσφέρει πολλά μετατίθεται.
Το 1972 η μπάντα του Καστελλιού αποκτά ένα καινούριο δάσκαλο, μουσικό μόνιμο αξιωματικό της Μεραρχίας Χανίων.Είναι ο Σπύρος ο Κουτσογιαννάκης γέννημα θρέμμα του τόπου μας, ο ίδιος παλιός μαθητής της μπάντας. Ο Σπύρος Κουτσογιαννάκης μικρό παιδί, καθώς έμενε κοντά στον Άγιο Σπυρίδωνα και άκουγε τα μεγαλύτερα παιδιά της μπάντας που έκαναν φασαρία με τα όργανα εκεί κάτω απο το ενοριακό κέντρο που έκαναν μάθημα όλο και πήγαινε να βλέπει τι γίνεται στο μαγικό αυτό κόσμο, που όλο και τον κέρδιζε. Ύστερα από λίγο γίνεται και αυτός μαθητής, με ξεχωριστό μεράκι για τη μουσική. Μεγαλώνοντας και τελειώνοντας το σχολείο, κατά προτροπή του μουσικού δασκάλου κ. Παπουτσάκη υπηρετεί στο στρατό σαν μουσικός και στη συνέχεια παραμένει μόνιμος αξιωματικός της μουσικής. Τύχη αγαθή για τον τόπο μας. Ο Σπύρος αφοσιωμένος στη μουσική Τέχνη, ευγνώμων στον γενέθλιο τόπο και τις συνθήκες που του προσδιόρισε ο Θεός και η Τύχη θα αποτελέσει πλέον την ψυχή της Φιλαρμονικής της Κισάμου. Χάρη στο Σπύρο η μουσική μας μπάντα δε διαλύθηκε ποτέ γιατί πάντα φρόντιζε να έχει προζύμι, μαθητών αλλά και ενηλίκων,επαγγελματιών, κάποιες φορές, και καλή συνεργασία με όλους. Η φιλαρμονική πέρασε και δύσκολες μέρες. Καθώς δεν υπήρχε μόνιμος δάσκαλος, δεν υπήρχε μόνιμη στέγη, η αναχώρηση του μακαριστού Ειρηναίου στη Γερμανία, η μη μόνιμη επιχορήγηση απο φορέα, ήταν οι αιτίες. Αρχές του 80 ζήτησε ο Δήμος απο τον Ειρηναίο να του παραχωρήσει την μπάντα. Ο επίσκοπος δεν είχε λόγους να αρνηθεί, αφού ο κύριος σκοπός του είχε επιτευχθεί και ο σπόρος που είχε ρίξει έπιασε. Έκτοτε η μπάντα αρχίζει να αναφέρεται ως φιλαρμονική του Δήμου και επαφίεται στην συνεργασία και τον πατριωτισμό των εκάστοτε δημάρχων. Αν σήμερα υπάρχει φιλαρμονική υπάρχει χάρη στο Σπύρο τον Κουτσογιαννάκη που επί σαράντα επτά χρόνια δεν την εγκατέλειψε ποτέ, που δεν κουράστηκε να πηγαινοέρχεται απο τα Χανιά, ακόμα και δυο φορές την ημέρα, όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν. Ούτε χρήματα υπολόγισε, ούτε κόπο ούτε χρόνο. Συνεργαζόμενος με τη μητρόπολη, με το Δήμο με τα σχολεία,ανανεώνει την μουσική ομάδα, δεκάδες παιδιά περνούν απο τα χέρια του και λαμβάνουν το δώρο της μουσικής, δωρεάν, όπως κι εκείνος δωρεάν έλαβε. Κοσμεί και υποστηρίζει όλες τις εκδηλώσεις. Παρελάσεις, στις εθνικές γιορτές, λαμπαδηφορίες τα βράδια των εθνικών εορτών, λιτάνευση των Αγίων, με κορυφαία του πολιούχου μας Αγίου Σπυρίδωνος και την περιφορά του Επιταφίου. Υποδοχές επισήμων, τελετές εγκαινίων, ναυτική εβδομάδα. Από τις κορυφαίες εκδηλώσεις ήταν η συμμετοχή στις γυμναστικές επιδείξεις του 1974 στο Γυμνάσιο. Επίσης αξέχαστο μένει σε όλους μας, το Εωθινό κάθε αυγή των εθνικών εορτών, λίγο πριν να ξημερώσει που η μπάντα επαιάνιζε και συνόδευε το τραγούδι των παιδιών, «ξυπνάτε με το αγέρι της αυγής κι η μούσα μας χαρούμενη προσμένει...». Με ιδιαίτερη χαρά μέχρι και σήμερα περιμένουμε την μπάντα για τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που ξεκινώντας απο τη Μητρόπολη διασχίζει όλη την πόλη, ανταλλάσσοντας ευχές με τους ανθρώπους του τόπου. Εκατοντάδες εκδηλώσει συλλόγων όχι μόνο στην Κίσαμο, αλλά και στο σέλινο η μπάντα, κοσμεί και ζωντανεύει.
Ο Σπύρος δεν διδάσκει απλά, έχει μια ιδιαίτερη αγαπητή σχέση με τους μαθητές του και τους κάνει να αγαπήσουν τη μουσική,να αγαπήσουν το τραγούδι και να το μοιραστούν με τον κόσμο. Πολλά απο τα παιδιά της μπάντας,σταδιοδρόμησαν στη μουσική, φτιάχνοντας σχήματα μουσικά και παίζοντας επαγγελματικά. Αλλά ο Σπύρος δεν παίζει μόνο μουσική δεν διδάσκει μόνο μουσική.Στα χρόνια της ωριμότητας ο Σπύρος συνθέτει συμφωνική μουσική για πνευστά, και στόχος είναι η μπάντα μας να αποδίδει και συμφωνική μουσική. Παράλληλα η αγάπη του αυτή για τη μουσική τώρα τον κάνει να ανοίξει και το κεφάλαιο της άλλης θαυμαστής μουσικής της Βυζαντινής, απ όσο η σεμνότητα του με αφήνει να γνωρίζω. Εξ άλλου συζητώντας μαζί του έχεις τόσα να μάθεις για τα ωφελήματα της μουσικής που και μουσική να μη γνωρίζεις, σε κάνεις να ακούς παντού γύρω σου μουσική και αρμονία.
Η μπάντα, η Φιλαρμονική μας, και τα πρώτα ακούσματα απο αυτήν πέραν απο όλα τα παραπάνω αποτελεί μια γλυκιά ανάμνηση σε όλους εμάς τους μεγαλύτερους. Πολύ περισσότερο κατέχει χωριστή θέση στην καρδιά των πρώτων μαθητών και φυσικά και όσων ακολούθησαν. Οι πρώτοι μαθητές αρκετοί διακεκριμένοι στην κοινωνία μας, μεγάλοι πια,δεν έπαψαν ποτέ σε κάθε ευκαιρία να παίζουν. Ένας απο αυτούς ο άλλος Σπύρος, ο συντοπίτης μας ο Σπύρος ο Σημαντηράκης, απο τα πρώτα παιδιά της μπάντας του δημοτικού ακόμη,διακεκριμένος διδάκτορας της Ιατρικής στη Γερμανία σήμερα δεν εγκατέλειψε ποτέ την κορνέτα του, ούτε λόγω Γερμανίας, ούτε λόγω Ιατρικής. «Είναι η ξεκούραση μου όταν σταματώ τη δουλειά μου», ομολογεί. Και πάντα μόλις επιστρέφει στην πατρίδα θα βρει την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί μας και με την κορνέτα του όπως και τότε.
Θεωρώ ότι σαν κοινωνία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες προς όλους εκείνους τους μουσικούς δασκάλους που κάτω απο δύσκολες συνθήκες δούλεψαν, και οργάνωσαν το πρωτόγνωρο για μας μουσικό σύνολο. Μακαρίζομε τον αοίδιμο επίσκοπο Ειρηναίο και γι αυτή του την έμπνευση προσφοράς στον τόπο μας. Μακαρίζομε και όσους η τύχη επεφύλαξε να παίζουν μουσική σήμερα στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Τέλος πολλαπλά ευγνώμονες στο Σπύρο Κουτσογιαννάκη για την πολύχρονη προσφορά του στον τόπο μας, τη διδασκαλία της μουσικής προς τα παιδιά, τα όμορφα ακούσματα που μας χάρισε και που ζωντανά τα ακούμε ακόμα στα αυτιά μας σε ώρες αναπολήσεων έχομε να πούμε αυτό που ο Χριστός είπε στους μαθητές του. «Υμείς έστε το άλας της γης..» Και ο Σπύρος με τη μπάντα υπήρξε το αλάτι που νοστίμευε την πόλη μας. Επίσης λέει ο Ευαγγελιστής. «‘Ος αν ποιήσει και διδάξει μέγας κληθήσεται». Και εμείς σαν κοινωνία καταθέτομε ότι ο Σπύρος Κουτσογιαννάκης και «εδίδαξε και εποίησε».
Ευχή μας πολύχρονος, υγιής και ευτυχής,να συνεχίζει το έργο της μουσικής αρμονίας ....... επ΄αγαθώ της ψυχής της κοινωνίας.....
1965-2019.... 54 χρόνια με την ίδια τρομπέτα....με το ίδιο πάθος.
Της τέχνης συ υπέροχος εργάτης
του έρωτα του τόπου στο δισάκι
επήρες και με ξέχωρο μεράκι
γύρισες ναυτικός και στρατηλάτης
Σε δρόσισε του Κρητικού ο μπάτης
εμπήκες στου ξωμάχου το σπιτάκι
ζωγράφισες το πιο μικρό κλαδάκι
σου είπε γεια ο γερο-ζευγολάτης
Χρώματα πέλαγα Γραμπούσες και ξωκλήσια
και πίστη και παράδοση του τόπου
δείχνεις με το φακό σου περίσσια
Φώτα, σκιές στο χέρι σου παιχνίδια
μεγάλε περιφρονητή του κόπου
πύργος το έργο σου της πόλη μας στολίδι
Μια Σονέτα του Θανάση Δεικτάκη* γραμμένη το 1991 για τον φίλο του συνοδοιπόρο και μέγα φωτογράφο Ανυφαντή.
*Τον Θανάση και το Γιώργο τους συνέδεε μεγάλη φιλία και οι βόλτες τους στις γειτονιές της Κισάμου πολλές... ήταν και αυτός ένας πολυτάλαντος άνθρωπος του τόπου μας, που προσέφερε πολλά, ίσως τα περισσότερα απο καθένα μας, στην πολιτιστική και λαογραφική υπόσταση της Κισάμου.
Και οι δυο θα μείνουν στην ιστορία της Κισάμου, ο ένας με τις φωτογραφίες του και ο άλλος με το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο.
Υ.Σ Ευχαριστώ την Άννα Δεικτάκη για το ποίημα.
