ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑ

Οι φόροι είναι κάτι τόσο σίγουρο για τον καθένα μας, όσο και ο θάνατος. Κι αν ο θάνατος δεν αλλάζει, οι φόροι έχουν τουλάχιστον αυτή την ευελιξία... Κατά τους αιώνες οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο έχουν επιβάλει φόρους στα πάντα. Από τα ούρα και τα γένια των πολιτών τους, μέχρι το μέλλον των παιδιών τους, τους μαστούς των γυναικών τους και το χώμα των νεκρών τους.
Αυτοί είναι μερικοί από τους παράξενους φόρους που έχουν επιβληθεί ανά τους αιώνες κι ευτυχώς δεν έχουμε πια:

Ο φόρος τουαλέτας της Αρχαίας Ρώμης
Οι Αρχαίοι Ρωμαίοι θεωρούσαν πολύτιμα τα ούρα εξαιτίας της περιεκτικότητας τους σε αμμωνία. Βρήκαν λοιπόν σε αυτή, τον φυσικό εχθρό της βρωμιάς, πολύτιμο για το πλύσιμο ρούχων ακόμα και για τη λεύκανση των δοντιών τους. Κι όπως όλα τα πολύτιμα αγαθά, έπρεπε να φορολογηθεί.
Ο αυτοκράτορας Βεσπασιανός λοιπόν, βρήκε τρόπο να κερδίζει χρήματα από τη φορολόγηση των ούρων που συγκεντρώνονταν στα δημόσια ουρητήρια της εποχής. Ακόμα και οι πλούσιοι όμως έβρισκαν αυτό τον φόρο αηδιαστικό.
"Όταν ο γιος του, ο Τίτος, τον κατηγόρησε ότι έβαλε φόρο ακόμα και στα ούρα, ο Βεσπασιανός έβαλε ένα κέρμα μπροστά στη μύτη του και τον ρώτησε αν του μύριζε άσχημα. Όχι απάντησε ο Τίτος. Κι όμως αυτό προέρχεται από τον φόρο στα ούρα, του είπε ο αυτοκράτορας", έγραψε ο  Σουητώνιος στη "Ζωή των Καισάρων" περίπου το 120 μ.Χ.
Ο φόρος των τριχωτών Ευρωπαίων
Πολλές φορές στην ευρωπαϊκή ιστορία, οι νομοθέτες "έφαγαν τα μουστάκια τους" με τους πολίτες, καθώς προσπάθησαν να τα φορολογήσουν!
Ο Ερρίκος ο Η' της Αγγλίας φορολόγησε τα... τριχωτά πρόσωπα το 1535. Το ύψος του φόρου αυξανόταν μάλιστα ανάλογα με το κοινωνικό στάτους του γενειοφόρου.  Ο ίδιος πάντως, αν και είχε μούσι, ήταν η εξαίρεση του κανόνα.

Ο Ρώσος τσάρος και μεταρρυθμιστής Πέτρος ο Μέγας ........

ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ

Το 2011 σε συνέντευξη του είχε πει στις ερωτήσεις 
1.Tι θα μπορούσε να είχε γίνει πριν οδηγηθούμε στην υπογραφή του πρώτου μνημονίου?
Α) «Μιλάμε ως σοφοί εκ των υστέρων, αλλά θα σας πω τι νομίζω ότι θα έπρεπε να είχε γίνει. Πρώτα από όλα ξέραμε ότι το έλλειμμα είχε ξεφύγει. Τώρα αν ήταν 11% ή 14% δεν είχε σημασία. Ήταν πάνω από 3%. Ήταν όμως μία εποχή που οι αγορές δεν είχαν κτυπήσει στην Ελλάδα. Μπορούσαμε να δανειστούμε άνετα. Θα έπρεπε λοιπόν να γίνουν οι εξής κινήσεις: Πρώτον, να δανειστούμε από τις αγορές για  το 2010 και να απευθυνθούμε σε 3 νέες αγορές - την αγορά του Άμπου Ντάμπι, της Κίνας και της Ρωσίας. Και οι 3 αυτές αγορές ήταν ανοιχτές. Εάν είχαμε ήδη πριν από τον Δεκέμβρη του 2009 εξασφαλίσει αρκετούς πόρους για τη χρηματοδότηση του 2010, οι αγορές δεν θα είχαν χτυπήσει τόσο πολύ με τα spreads την Ελλάδα και θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε προγράμματα σταθεροποίησης της οικονομίας μας πάνω σε άλλους όρους. Αυτό δεν έγινε. Αν το είχαμε κάνει αυτό, η διαπραγματευτική μας δύναμη θα ήταν καλύτερη».
Το πρώτο μνημόνιο και η εμπλοκή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, ήταν μία εξέλιξη η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν οι κυβερνήσεις τόσο του Κώστα Καραμανλή, όσο και του Γιώργου Παπανδρέου είχαν ανοιχτεί σε αγορές εκτός ευρωπαϊκών συνόρων και δεν είχαν παίξει τον ρόλο του «καλού»  παιδιού απέναντι στη Γερμανία.
Β) «Η Ελλάδα είχε τότε διαπραγματευτική δύναμη να πει: Έχουμε πέσει έξω, εμείς δεν θέλουμε να χρεοκοπήσουμε, δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα, ελάτε να δούμε αυτό το πακέτο της εσωτερικής προσαρμογής αλλά και του διακανονισμού του χρέους και της επαρκούς χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος για να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη»…… «το χρέος δεν ξεπληρώνεται από τη μιζέρια, ξεπληρώνεται από την ανάπτυξη».
Η εναλλακτική ήταν αυτή του σκληρού παιχνιδιού με τη Γερμανία. «Εάν δεν δέχονταν τον διακανονισμό του χρέους, θα μπορούσες να πεις ότι είμαι κι εγώ τρελός. Θα πάμε σε μία χρεοκοπία. Το αντέχετε;». Δεν θα το άντεχαν.  
«Αν δεν ήμασταν τα καλά παιδιά τότε, αλλά τα δύσκολα παιδιά, θα παίρναμε το πακέτο το οποίο διαπραγματευόμαστε εκ των υστέρων. Γιατί ήταν σαφές και στις αγορές ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν αστείο. Δεν ήταν βιώσιμο το χρέος κάτω από αυτούς τους όρους»,
«Νομίζω ότι ήταν λάθος αυτό. Ναι, θα ήταν δύσκολο. Είναι δύσκολος πελάτης η Μέρκελ και οι άλλοι, αλλά πρέπει να μιλήσεις στη γλώσσα που καταλαβαίνουν κι αυτοί. Και οι γερμανικές τράπεζες τότε ήταν σε πολύ πιο δύσκολη θέση, γιατί δεν είχαν ξεφορτωθεί τα ελληνικά ομόλογα»,
«Υπήρξα σύμβουλος σε 22 χώρες και η διαπραγμάτευση του χρέους ήταν η βασική αρχή στην οποία επέμενα και όσες φορές έγινε αυτό η χώρα πήγε καλά. Και μιλάω για χώρες μεγάλες, όπως η Βραζιλία, κτλ»…… «ποτέ δεν συμφωνείς σε ένα πρόγραμμα εσωτερικής λιτότητας, χωρίς ταυτόχρονα να λύσεις και το θέμα του χρέους».
2. -«Αυτό έγινε από αμέλεια;». 

    -«Όχι, ήταν επιλογή», σημειώνοντας ότι ήταν μια επιλογή ακατανόητη για εκείνον, αφήνοντας παράλληλα αιχμές για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τους χειρισμούς του για μια Ευρώπη χωρίς Κινέζους, Ρώσους κτλ...
Τα παραπάνω αναφέρει ο "τσάρος" της ελληνικής οικονομίας Γεράσιμος Αρσένης σε συνέντευξη του το 2011 στο πλαίσιο μια μεγάλης έρευνας του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα
Μ.Ψ.