Πολλά τα κοινωνικά προβλήματα, πολλές οι "αμαρτίες" στη Βενετοκρατούμενη Κρήτη. Και παράλληλα με τη μισητή απόδοση δικαιοσύνης από τα δικαστήρια του κατακτητή, η ακέφαλη Εκκλησία της Κρήτης παρεμβαίνει με την απεικόνιση στους συνήθως μικρούς, μονόχωρους ναούς των παραβατών με την τιμωρία που τους "αρμόζει" κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Έτσι για να ξέρουν τι τους περιμένει οι κατά τα άλλα ευσεβείς "στύλοι της Κοινωνίας", όταν σταυροκοπιούνται κατά τη διάρκεια των ακολουθιών (βγαίνοντας από την εκκλησία, αφού συνήθως οι "κολασμένοι" εικονίζονται στο δυτικό τοίχο). Στην Αγία Παρακευή στην Κίτυρο Σελίνου η τιμωρία του "παραυλακιστή" (αυτού που με το αλέτρι του "μπαίνει" στο ξένο χωράφι για να μεγαλώσει το δικό του) "και παραθεριστή" (όχι αυτού που απολαμβάνει τα μπάνια του στην κοντινή Παλιόχωρα, αλλά αυτού που θερίζει από το ξένο χωράφι) είναι ανάμεσα στις "πρώτες". Το ξύλινο, "ησιόδειο άροτρο" χρησιμοποιείται από τον ίδιο το διάβολο, που το χειρίζεται, με ρεαλιστικό τρόπο σαν όργανο τιμωρίας του παραβάτη, ενώ από το λαιμό του κρέμονται το δρεπάνι και ένα δεμάτι από στάχυα. Κάτω αριστερά δεμένος χειροπόδαρα και με τη μυλόπετρα στην κεφαλή του "Ο μυλωνάς οπού βαρυξαγιάζει" ("ξαγιάζω", παίρνω τα αλεστικά, "αξάι" το δικαίωμα του μυλωνά), με περασμένα στο λαιμό του την ξύλινη "σέσουλα" και το αγγείο όπου βάζει το "αξάι",άλλο πρόβλημα της εποχής. Δεξιά με τα χέρια του δεμένα στα πόδια, ώστε να μη μπορεί να "αμαρτήσει" ξανά και το ψαλίδι κρεμασμένο από το λαιμό του "ο ράπτης οπού κλέπτι", δείχνει πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημα για τους ανθρώπους της εποχής. Ενδιαφέρουσα επίσης είναι η ρεαλιστική απόδοση, των διάφορων εργαλείων της εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.