ΜΕ ΤΗ ΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ..... ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 Γράφει ο Μιχάλης Ανδριανάκης

Πολλά τα κοινωνικά προβλήματα, πολλές οι "αμαρτίες" στη Βενετοκρατούμενη Κρήτη. Και παράλληλα με τη μισητή απόδοση δικαιοσύνης από τα δικαστήρια του κατακτητή, η ακέφαλη Εκκλησία της Κρήτης παρεμβαίνει με την απεικόνιση στους συνήθως μικρούς, μονόχωρους ναούς των παραβατών με την τιμωρία που τους "αρμόζει" κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Έτσι για να ξέρουν τι τους περιμένει οι κατά τα άλλα ευσεβείς "στύλοι της Κοινωνίας", όταν σταυροκοπιούνται κατά τη διάρκεια των ακολουθιών (βγαίνοντας από την εκκλησία, αφού συνήθως οι "κολασμένοι" εικονίζονται στο δυτικό τοίχο). 

Στην κάτω σειρά με τις παραστάσεις των "κολασμένων" στην Αγία Παρασκευή της Κιτύρου Σελίνου τέσσερις ακόμη ψήνονται πάνω στις φλόγες της Κόλασης για όσα διέπραξαν στη ζωή τους. Αμαρτωλή "η μη βηζάνουσα τα νοίπια" με δυο φίδια τυλιγμένα στο κορμί της να βυζαίνουν από τα στήθη της, είναι από τα αγαπημένα θέματα των αγιογράφων της εποχής. Αμαρτωλοί στη συνέχεια "η πόρνη και ο πόρνος", που μπορεί απλά να σημαίνει την εκτός γάμου σχέση. Αποδίδονται με εξαιρετικά ρεαλιστικό τρόπο, με τα φίδια να κατατρώγουν τα "όργανα της αμαρτίας". Ακολουθεί κυριολεκτικά "με την γίδα στην πλάτη" και άλλη μια κρεμασμένη από το λαιμό του, "ο κλέπτης και λήσταρχος", που αποδίδεται σχεδόν πάντα στην Κρήτη με τη μορφή του ζωοκλέπτη. Όσο και αν καταγγέλθηκε ακόμη και στους τοίχους των εκκλησιών, πρόκειται για μια αμαρτία που βασανίζει ακόμη το ταλαίπωρο νησί από "επαγγελματίες" πλέον, οι οποίοι την έχουν μετατρέψει σε μια εξαιρετικά επικερδή δραστηριότητα, τροφοδοτώντας με φτηνό κρέας γάμους και άλλες μεγάλες εκδηλώσεις σε συνεργασία (κατ' άλλους με παραγγελία) με τους επιχειρηματίες οργανωτές....

ΕΔΩ το πρώτο μέρος