ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΝΟΥΣΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ

 Με την ευκαιρία των χθεσινών και προχθεσινών αναρτήσεων του blog σχετικά με τις πολύτιμες σπάνιες πληροφορίες για την Ιστορία της Κισάμου από τον ζωγράφο και λογοτέχνη (όπως αυτοχαρακτηριζόταν στα δημοσιεύματά του) Γιάννη Αννουσάκη, μια εμβληματική, πολύπλευρη και πολυτάλαντη, χαρισματική προσωπικότητα που σφράγισε με την παρουσία της, καθώς και την κοινωνική και πνευματική προσφορά της, ένα τόπο και μια εποχή, θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε και τα ακόλουθα: 

Οι ιδρυτές του Φιλολογικού Συλλόγου ΚΙΣΑΜΙΚΟΣ το 1926, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Αννουσάκης είχαν κύριο στόχο τις αρχαιολογικές ανασκαφές, την σύσταση αρχαιολογικής συλλογής και στην συνέχεια ίδρυση Μουσείου, όπως και έπραξαν με επιτυχία και αποτέλεσμα. Από τα λεγόμενα του είναι φανερή, τόσο η αρχαιολογική ενημέρωση του, όσο και το αμέριστο ενδιαφέρον του Γιάννη Αννουσάκη για τις αρχαιότητες του τόπου, αλλά και η υπερηφάνειά του για τον αρχαιολογικό πλούτο της Κισάμου και το ιστορικό και αρχαιολογικό βάθος της. 

 Παραθέτουμε ένα μέρος από τα πεπραγμένα της αρχαιολογικής Υπηρεσίας στην Κίσαμο το 1938. (Ανασκαφές στη Πολυρρήνια και στα Εννιά Χωριά το 1938. *ΚΡΗΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ* Τόμος 1939) από τον αρχαιολόγο Βασίλειο Θεοφανίδη τον οποίον είχε μετακαλέσει ο Φιλολογικός ιδίαις δαπάναις, για ανασκαφές στην Πολυρρήνια και στο Σελί (Τράχηλας) τον προηγούμενο χρόνο.
Διαβιβάζεται επίσης σημείωμα που είχε γράψει ο Γιάννης Αννουσάκης σε κάποιο περιοδικό, ίσως στην ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ των Χανίων, σχετικά με το ιστορικό τού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνα, με την ιστορία τού οποίου συνδέονται παλαιότερα μέλη τής οικογένειας Αννουσάκη, λαϊκοί και κληρικοί. (θα δημοσιευθεί ολάκερο τις επόμενες μέρες)

Το άρθρο ευγενώς μας δόθηκε από τον αγαπητό Στέλιο Δαρατσιανό, ο οποίος το είχε. Με το περιεχόμενό του, συμπληρώνονται και ολοκληρώνονται, όσα έγραψε ο Γιάννης Αννουσάκης για τις γνωστές και άγνωστες εκκλησίες που υπήρχαν στην κωμόπολη, συμπληρώνει δε όλα όσα έχουν γραφτεί για τον Άγιο Σπυρίδωνα ακόμα το πολύ ωραίο άρθρο πριν μερικά χρόνια της Ευτυχίας Δεσποτάκη.
Επίσης ένα απόσπασμα από το *δράμα εις πράξεις 5* με τίτλο

*ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΩΝ ΨΑΡΟΜΗΛΙΓΓΩΝ* τού Γιάννη Αννουσάκη  (Δ συνέχεια τεύχος Οκτωβρίου  ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ 1961.Οι υπόλοιπες συνέχειες επεκτείνονται και στα τεύχη  ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ 1962 τα οποία πρέπει να αναζητήσουμε σε βιβλιοθήκες και αρχεία.) Το έργο, εμπνευσμένο από την γνωστή ιστορία της οικογένειας των Ψαρομηλίγγων, όπως διαδραματίστηκε μέσα στο σπήλαιο της Αγίας Σοφίας στα Τοπόλια, (μετά την αποτυχημένη Επανάσταση της οικογενείας τών Ψαρομηλίγγων  κατά την Ενετοκρατία(1347)), είχε
ανεβαστεί στο Καστέλλι μεταπολεμικά και καλό θα ήταν να επαναληφθεί από τα θεατρικά σχήματα πού με επιτυχία δραστηριοποιεί ο Φιλολογικός στις μέρες μας.
Από την εκδοτική εξάλλου δραστηριότητα του Γιάννη Αννουσάκη, θα πρέπει να αναζητηθούν ορισμένα τουλάχιστον από τα τεύχη τής εφημερίδας *ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΚΙΣΑΜΟΣ* που εξέδιδαν προπολεμικά μαζί με τον Φώτη Αντωνιουδάκη από τον Δραπανιά για μια περίοδο. Την εφημερίδα αυτή μας θύμισε ο αξέχαστος Γιάννης Νταγκουνάκης στην έκδοσή του για την ιστορία τού Δημοτικού Σχολείου Λουσακιών. Παλαιότερα  υπήρξε επίσης πληροφορία σύμφωνα με την οποία κατά τα πρώτα χρόνια, ο Φιλολογικός εξέδιδε και φιλολογικό περιοδικό, όπου αρθρογραφούσε ασφαλώς και ο Γιάννης Αννουσάκης. Θέμα πού πρέπει να ερευνήσουμε επίσης.
Από τα ζωγραφικά επίσης συμβολικά έργα του Γιάννη Αννουσάκη που επεσήμανε και ο αγαπητός Νίκος Γιαννακάκης, θα πρέπει τώρα και με το έτος τής Επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση, να επιδιωχτεί το ακόλουθο: Όπως ο πίνακας για την Μάχη στον Κάμπο τού Καστελλίου καθιερώθηκε ως αιώνιο σύμβολο τής αντίστασης τής Κισάμου κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, να αναδειχτεί το ίδιο και ο πίνακας τού Γιάννη Αννουσάκη που απεικονίζει το μαρτύριο του πρωτομάρτυρα Επισκόπου Κισάμου Μελχισεδέκ, ως αιώνιο έμβλημα του φόρου αίματος που πλήρωσε η Κίσαμος και κατά το 1821.
Εκείνο πού είναι αδύνατον ασφαλώς να ξαναγίνει, είναι το να ακουστεί ξανά κάτω από τους θόλους της Εκκλησίας, η θεσπέσια ψαλμωδία και το συγκινητικό βυζαντινό μέλος του ανυπέρβλητου Μαΐστορα και Άρχοντος Πρωτοψάλτου Γιάννη Αννουσάκη. Μέρες όπως αυτές, το εκκλησίασμα περίμενε και σκιρτούσε με το *Χριστός γεννάται δοξάσατε* από την γνώριμη δοξαστική και ταυτόχρονα υποβλητική φωνή του. Όπως έλεγαν οι ακόμη παλαιότεροι, από εμάς, όταν προπολεμικά, έψαλε ο Γιάννης Αννουσάκης ιδιαίτερα, όταν ιερουργούσε ο άλλος καλλικέλαδος Αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος, Πρωτοσύγκελος του Επισκόπου Ανθίμου, μια θεία αρμονία και ευλαβική μουσική απόλαυση διαπερνούσε το εκκλησίασμα τού Αγίου Σπυρίδωνα.
Κυριάκος Ροδουσάκης