ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ

 Εκ νέας αφετηρίας ορμώμενοι

Ένας παλιός μας καθηγητής στο πανεπιστήμιο, Σπαρτιατικής καταγωγής έλεγε, ότι αφού οι Σπαρτιάτες μιλούσαν εν συντομία και λίγο σημαίνει, εσκέπτοντο πολύ εξ’ου και «το Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» άρα εκ νέας αφετηρίας και προς εντυπωσιασμό ο ίδιος ανέλυε, ότι η φιλοσοφία γεννήθηκε στην Σπάρτη,και όχι στην Ιωνία  όπως το γενικά αποδεκτό.
Καλό θα ήταν λοιπόν και εμείς να ευχόμαστε και να ελπίζομε η νέα δημοτική αρχή να εύρει  νέα αφετηρία σε μια καλύτερη πορεία και συντρέχουν πολλοί λόγοι.
 Η τοπική πολιτική είναι πολύ πιο σημαντική και του λεγομένου κοινοβουλίου, γιατί απαιτεί εγρήγορση για τα καθημερινά, περίσκεψη και τεχνοοικονομικό επιστημονικό σχεδιασμό για τα μεγάλα έργα υποδομής και λειτουργίας του Δήμου. Εκείνο που μας λείπει και εδώ, είναι η καλλιέργεια μιας αμοιβαίας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ δημοτών και τοπικής ηγεσίας. Τα αυτονόητα και χρονίζοντα λοιπόν απαιτούν μελέτη σχεδιασμό και τρέξιμο.
Όχι επιδεικτικές δημόσιες σχέσεις, τραπεζώματα και επικοινωνιακές φανφάρες για παράδειγμα, όλο να εξαγγέλλομε τον ΒΟΑΚ και την παράκαμψη του Καστελλίου, διπλοχαιρετούμενοι με τους αναλώσιμους και ανούσιους υπουργούς: «Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.»
Ιστορικά ξέρομε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση στηρίχτηκε από την αρχαιότητα και κυρίως στην τουρκοκρατία και μέχρι προχθές στην κοινότητα. Κοινότητα και ενορία σήμαινε κοινή συνείδηση  καταγωγής κοινές ανάγκες και κοινή υποχρέωση αντιμετώπισης των προβλημάτων με αλληλεγγύη και συνεργασία.
Κτίσιμο σχολείων και εκκλησιών διάνοιξη δρόμων, υδροάρδευση, βοήθεια ασθενέστερων και πασχόντων. Κοινή σχέση εμπιστοσύνης και αγάπης
Ακόμη και στη διάρκεια της δικτατορίας πολλοί δήμαρχοι και κοινοτάρχες παρέμειναν στις θέσεις τους, αρκετοί με αξιοπρέπεια και την δυνατή ουδετερότητα και για το καλό της κοινότητας ισορροπούσαν σε τεντωμένο σκοινί. Εξ΄ όσων γνωρίζω και μάλιστα εκ των υστέρων τεκμηριωμένα, καλός δήμαρχος, ευπατρίδης υπήρξε ο Χαρίλαος Λυγιδάκης.
Με την μεταπολίτευση 1974 επεκράτησε ο ενθουσιασμός της αλλαγής και του νέου και ως τέτοιος με αναμφισβήτητα προσόντα με μεγάλη πλειοψηφία αναδείχθηκε ο Αντώνης Σχετάκης, ο οποίος ασχέτως από την μετέπειτα πολική κομματικοποίηση που άνωθεν επεβλήθηκε, υπήρξε άξιος και ικανός δια μακρόν που υπηρέτησε τον Δήμο, αλλά και με αμαρτίες του αναγκαστικού κομματισμού και της αδράνειας του παραταξιακού κόστους.
Δυστυχώς η μεταπολίτευση σημαδεύτηκε από την αριστερά ιδεοληψία, ότι  δηλ, σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα αλλά το σύστημα και αν επικρατήσει ο σοσιαλισμός, περίπου θα έλθει ο επί γης παράδεισος. Η αλλαγή-σοσιαλιστική- δεν θα αφήσει κανένα σε ανάγκη – σχολεία νοσοκομεία γηροκομεία και  κυρίως οι «σοσιαλιστικοί συνεταιρισμοί» αδικημένοι αγρότες, περήφανα γηρατειά και η αγωνιστική μας νεολαία «των ηρώων πολυτεχνείου» προεξοφλούσαν λαμπρό μέλλον!!
Το  αποτέλεσμα του να θελήσει το κράτος -Πασόκ- και μετέπειτα- Νέα Δημοκρατία- να ελέγξουν κομματικά την όλη δομή της κοινωνίας, απαξίωσε με την απροκάλυπτη παρεμβατική του τους θεσμούς, από τον Δήμαρχο και τον Γυμνασιάρχη ως τον Αστυνομικό  και τον αγροφύλακα. Πως επελέγοντο, εν πολλοίς, οι υποψήφιοι Δήμαρχοι ως το 2010; Το πρώτιστο ήταν το βράδυ των εκλογών ο χάρτης να βάφεται πράσινος ή μπλε κατά περίπτωση. 
 Από μια γενεά λοιπόν 1980-2010 μεγάλος αριθμός ικανών ανθρώπων που θα μπορούσαν να προσφέρουν στην κοινωνία μέσω της λεγομένης αυτοδιοίκησης  επέλεξαν  από την κομματοποίηση, να μείνουν μη  ενεργοί –ιδιώτες- Όσοι το απετόλμησαν, ανεξάρτητα να πολιτευθούν και ιδιαίτερα στους μικρούς δήμους, πολεμήθηκαν μέχρις εξοντώσεως. Γνωρίζομε και στο δικό μας Δήμο πρόσωπα και καταστάσεις.
Το πώς οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία λίγο ή πολύ το έχομε όλοι πια καταλάβει.
Το πώς απαξιώθηκε το πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του το ξέρουν σήμερα και αυτοί που βρίσκονται στη εξουσία βιώνοντας ανάλογη απαξίωση.
Λήγοντος του αιώνος 1998; Ο εκσυγχρονιστής πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης νομοθέτησε τον «Καποδίστρια» σίγουρα εμπνεόμενος από τον μεγάλο πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, τον πρόωρα δολοφονημένο και ξεχασμένο Άγιο αυτόν της Ελληνικής ιστορίας. Η νομοθέτηση δεν συνοδεύτηκε από εθνική και ιστορική διαπαιδαγώγηση, επιστροφής στον γνήσιο πατριωτισμό και την ενεργοποίηση των δυνάμεων της κοινωνίας, μπροστά στην επερχόμενη αλλά όχι ακόμη ανεπίστρεπτη οικονομική καταστροφή. Εδόθησαν  τότε- με τον Καποδίστρια- πολλές δυνατότητες ανασυγκρότησης ιδιαίτερα στη φθίνουσα ελληνική ύπαιθρο, που τα χωριά σχεδόν οδηγούνταν στην εγκατάλειψη και ως ένα βαθμό και με σχετικά εξασθενημένη την κομματοκρατία έγιναν σημαντικές παρεμβάσεις και άρχισαν να υλοποιούνται ευρύτεροι σχεδιασμοί- Εννιά χωριά- Μήθυμνα κλπ  και μάλιστα αναδείχθηκαν Δήμαρχοι με δραστηριότητα επωφελούμενοι και από ανάλογα Ευρωπαϊκά προγράμματα..
Ο «Κλεισθένης» 2010; μεταρρυθμιστής του 6ου π.Χ. αι. πίσω από το λαμπρό όνομα κρύβει μια επιβεβλημένη από την χρεωκοπία μεταρρύθμιση και μια ανεγκέφαλη καταστροφική πορεία για τις άλλοτε αυτοδύναμες απομακρυσμένες κοινότητες από την έδρα του Δήμου. Σχεδόν θα έλεγα είναι η ταφόπλακα των μικρών χωριών-κοινοτήτων.
Κι όμως η κάποια επιστροφή στην ύπαιθρο και η τουριστική έκρηξη, ίσως δίνει νέες  ελπιδοφόρες προοπτικές.
Το να είναι η επαρχία και αυτή κουτσουρεμένη, ένας Δήμος και με ανύπαρκτη τεχνοοικονομική υποδομή είναι όχι απλώς δύσκολη αλλά ηρωική ή και τραγική υπόθεση. Δήμαρχος σ’ αυτούς του φτωχούς Δήμους σημαίνει προσφορά και  ανάλωση. Με την εφαρμογή της απλής αναλογικής στους μεγάλους οργανωμένους υπηρεσιακά Δήμους βρεθήκαν, πολλοί υποψήφιοι δήμαρχοι, ποντάρονας στη νομή της εξουσίας. Στο δικό μας το Δήμο; Πόσοι; Δύο γνωστοί και επαναλαμβανόμενοι.
Πού τα άλλοτε πανίσχυρα κόμματα να καταρτίσουν ψηφοδέλτια; και που οι μπροστάρηδες να πάρουν το χρίσμα; Απαξίωση και αδιαφορία.
Άρα οι σημερινοί επί των πραγμάτων του Δήμου έχουν και κάποιο ηρωισμό, είναι περισσότερο ανεξάρτητοι και οφείλουν να πορευτούν στη νέα ιστορική συγκυρία με την δεδομένη πείρα τους αλλά εκ νέας αφετηρίας.
Ο νέος δήμαρχος αλλά και ο παλιός είναι ικανοί άνθρωποι που αγαπούν και έχουν εργαστεί και εργάζονται στα μέτρα των δυνατοτήτων τους, η μικρότερη ή μεγαλύτερη προηγούμενη προσφορά και αμφισβητείται και αναγνωρίζεται κατά τα ανθρώπινα μέτρα.
Ο Γιώργος ο Μυλωνάκης ο νέος και παλιός Δήμαρχος- ας μου επιτραπεί η οικειότητα με την ιδιότητα του δασκάλου- έχει την εμπειρία από την δυσκολία του πρωτάρη αλλά επιτυχημένου Καποδιστριακού Δημάρχου Μηθύμνης. Ύστερα του Κλεισθένη ευρύτερα, συμπίπτει με τον οικονομικό στραγγαλισμό 2010-14. 
Ο  Θεόδωρος Σταθάκης είχε επιτυχημένη θητεία δραστηριοποιούμενος παλαιότερα ως αντιδήμαρχος, αλλά η ανάδειξή του έγινε στην χειρότερη ακόμη οικονομικά εποχή, όμως με συνέπεια αξιοπρέπεια και ευγένεια ανταποκρίθηκε στα καθήκοντά του.
Στον μικρό μας λοιπόν Δήμο έχομε δυο συνδυασμούς, όχι δυο παρατάξεις-  κομματοκρατία  και χρίσματα ανήκουν στην ιστορία μάλλον- Και οι δυο συνδυασμοί έχουν νέους και ικανούς ανθρώπους. Πρέπει να νοιώθομε περήφανοι που αυτοί οι νεότεροι και σε δύσκολες εποχές ενδιαφέρονται και θέλουν να προσφέρουν.
Προσωπικά με την ευκαιρία θέλω να δηλώσω την υπερηφάνεια μου τόσο εμου αλλά και τόσων συναδέλφων που δεκαετίες υπηρετήσαμε τα σχολεία και καθόλα άξιοι μαθητές μας και συνεχιστές της ιστορίας του τόπου ενδιαφέρονται και θέλουν να συνδράμουν την βελτίωση των συνθηκών ζωής και την πρόοδο του Δήμου.
Πολλοί νέοι και όχι μόνο-άνδρες και γυναίκες- ως γνωστόν δραστηριοποιούνται σε συλλόγους κοινωνικούς και πολιτιστικούς με συνεχή αξιόλογη προσφορά.
Την ίδια στιγμή πέραν του Δημοσίου εξίσου μεγάλος αριθμός επιχειρηματιών τεχνιτών και εξειδικευμένων επιστημόνων, πρώην μαθητές μας, ζουν εργάζονται και προσφέρουν στην ανάπτυξη του τόπου μας που έχει όλες τις δυνατότητες.
Έχομε μια κοινωνία λοιπόν που και δικαούται να κρίνει και υποχρεούται να συνδράμει, ζητούμενο από την Δημοτική αρχή να εργάζεται για το ευρύτερο συμφέρον. Εκ νέας αφετηρίας λοιπόν, ελπίζομε ότι τα χειρότερα της οικονομίας πέρασαν αλλά τα καλύτερα δεν θα έλθουν κατά το παλαιό «εκ μέρους» του τάδε πολιτικάρχη μας.
Οι νέοι σύμβουλοι μας, οφείλουν όχι μόνο ν’ άποστρέφονται κάθε στείρα αντιπολιτευτική διάθεση αλλά να συνεργασθούν, αμιλλώμενοι στην κοινή προσπάθεια. Θέσεις και αντιθέσεις αλλά ζητούμενο η σύνθεση.
Δεν γνωρίζω τα του νέου νόμου και τι το ζητούμενο με την απλή αναλογική. Είναι γνωστό όμως, ότι τα χωριά μας και μάλιστα τα περισσότερον μακριά, αναδείχνουν στην θέση του παλαιού κοινοτικού συμβουλίου, ακόμη κάποιο υπεύθυνο αντιπρόσωπο «Πρόεδρο», καλό είναι να ενδυναμώνομε την προσπάθειά του ποικιλότροπα και με τους πλησιέστερους συμβούλους, αλλά όχι να τους καπελώνομε με εντεταλμένους αντιδημάρχους. Οι πολλοί αντιδήμαρχοι, πέρα των αναγκαίων με συγκεκριμένες ελεγχόμενες ως προς το αποτέλεσμα, υπεύθυνες αρμοδιότητες, δυσκολεύουν και το ίδιο τον Δήμαρχο
Εκ νέας αφετηρίας και εμείς ως δημότες πρέπει να ανταποκρινόμαστε στις υποχρεώσεις μας, γιατί χρόνια πολλά και εμείς μόνο για δικαιώματα συνηθίσαμε. Ευχόμαστε πάντοτε και του Θεού βοηθούντος όλα να πάνε καλύτερα.
   Γ. Πευκιανάκης