Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ RASKOLNICK

Στα λάθη, τις παραλείψεις, αλλά και τους πολιτικούς συμβιβασμούς του ΔΝΤ στο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας και άλλων χωρών από το 2010 έως σήμερα, εστιάζεται η έκθεση που συντάσσει αυτή την περίοδο το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των ημερών -και αξίζει να το έχομε αυτό το στοιχείο κατά νου.
Εν τω μεταξύ, υπάρχει βέβαια η συνθήκη του Μααστρίχτ που πολλοί την οικτίρουμε, αλλά από εκεί γεννήθηκε και μια άλλη  συνθήκη, αυτή του Άμστερνταμ,  και άλλες μετά από αυτήν, που όλες μαζί ορίζουν και διασφαλίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Αρχές οι οποίες υποτίθεται ότι ......
... είναι κοινές και απαραβίαστες στην επικράτεια των κρατών-μελών. 
Επιπρόσθετα, όλες αυτές οι συνθήκες, ανάμεσα σε χιλιάδες σελίδες, προσαρτήματα και παραρτήματα, προβλέπουν  και τι πρέπει να συμβαίνει όταν παρατηρείται παραβίαση των αρχών αυτών από κάποιο κράτος-μέλος και ασφαλώς κάπου θα ορίζεται και η διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθείται κάθε φορά, για να θεραπεύονται τέτοια προβλήματα, εφόσον συμβαίνουν σε κράτος –μέλος, τα αίσχη που παρατηρούνται σήμερα στην Ελλάδα.

Ας μην αναλωθούμε ξανά στα νούμερα και τα ποσοστά, για να αποδείξουμε το αυταπόδεικτο και το προφανές στα μάτια όλων μας. Ηλίου φαεινότερο ότι βουλιάζομε κάθε μέρα και πιο βαθιά στον βούρκο της οδύνης μας∙ μόνο παράφρονες και εξωνημένοι μπορούν να χαρακτηρίζουν ως επιτυχία αυτόν τον κοινωνικό όλεθρο, τον πολιτικό ζόφο και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της πρωτοφανούς παρακμής και της ηθικής κατάπτωσης.
Η ανθρωπιστική κρίση που βιώνουμε όλοι μας είναι αναμφισβήτητη -κι  όλο πληθαίνουν οι συμπολίτες μας, που, άλλοι ζώντας σε πελάγη άγχους για το αύριο, άλλοι βουτηγμένοι στην κατάθλιψη κι άλλοι παραδομένοι, εκλιπαρούν την Παναγία να φυλάει τα παιδιά τους και τα σκυλιά τους από την πείνα.
Όλοι μαζί κι εμείς κι εκείνοι, οι άλλοι, πορευόμαστε. Σ’ ένα καζάνι βράζουμε όλοι, από τους νοικοκυραίους μέχρι τους κοινοβιακούς, Έλληνες και ξένοι, γυναίκες, άνδρες και παιδιά, που ζούμε εδώ. Όλοι εμείς που λεγόμαστε πολίτες αυτού του τόπου. Διότι είναι πια ανυπόφορη, αυτή η ντροπή που ζούμε όλοι γύρω μας -ακόμα κι αν δεν την νοιώθουμε ακόμα στο δικό μας πετσί- με τους συνταξιούχους να πεινάνε, τους αρρώστους να πεθαίνουν πριν της ώρας τους και όλους τους υπόλοιπους να βυθιζόμαστε σιγά-σιγά στον βούρκο του κοινωνικού αποκλεισμού.  Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα,  είναι απίστευτα και κατάφωρα αντίθετα με όλες τις συνθήκες παλιότερες και νεότερες που φτιάξαμε οι άνθρωποι που θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι, για να συνεννοούμαστε αναμεταξύ μας.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι,  πράγματι, ξεκίνησε αυτή η συζήτηση, εδώ κι έναν χρόνο και τα λέγαμε και τότε. Θα περίμενε κανείς από αυτήν την άθλια κυβέρνηση, κάτι να κάνει με αυτή την ευκαιρία, αν είχε κάποια ίχνη αξιοπρέπειας. Φρούδες ελπίδες... 
Είναι γνωστό, ήδη από τον Οκτώβριο του 2012, ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τόσο δια της επικεφαλής του όσο και δια κορυφαίου στελέχους του, ρητά παραδέχτηκε ότι το ελληνικό πρόγραμμα «διάσωσης», στηρίχτηκε σε λανθασμένες παραδοχές.
Είναι επίσης γνωστό, το θέατρο του παραλόγου που παίχτηκε με την παρέμβαση της Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο θέμα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Μια πρωτοβουλία που παρέμεινε κι αυτή ατελέσφορη, χαμένη μέσα στην υποκρισία και ακυρωμένη, Κύριος οίδε, υπό ποιους πολιτικούς συμβιβασμούς.
Στη ζυγαριά, από τη μια μεριά είναι όλες οι χαμένες ψυχές των αναρίθμητων θυμάτων των μνημονίων και της «διάσωσής» μας, κι από την άλλη, οι ιδεοληψίες της Φράου Καγκελαρίου, τα ευρώ, τα ομόλογα, οι υποθήκες και τα ασφάλιστρα του πεζεβέγκη του Ντοτόρε Ντράγκι κι η πεισματική άρνηση της άθλιας κυβέρνησής μας να καταχωνιαστεί από μόνη της στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και να πάει στον αγύριστο της ιστορικής μας λήθης. 
Εντέχνως, οι εντιμότατοι φίλοι μας, παριστάνουν ότι δεν υφίστανται αυτές οι συνθήκες κι ότι είναι ξεχασμένος ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων μας. Κάποιος πρέπει να τους τα θυμίσει όλα αυτά, αφού δεν έχει το σθένος η κυβέρνηση  -η κατ’ ευφημισμό Ελληνική κυβέρνηση- να πράξει τα δέοντα.  
Έτσι, είναι αμφισβητήσιμο αν έχουν δίκιο εκείνοι που πιστεύουν ότι το πρόγραμμά αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης που προτείνει ο Συ.Ριζ.Α. είναι αδύνατο να τελεσφορήσει εντός των ορίων της νομισματικής ένωσης. Είναι πράγματι άτεγκτο το οικονομικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί γύρω μας και οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού έχουν το πάνω χέρι, αλλά πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν επ' αυτού, διότι στον αντίποδα αυτής της κατάστασης, υπάρχουν και τα νομικά επιχειρήματα και οι αρχές με τις οποίες περιβάλλεται ο πολιτισμός μας. 
Περιμένομε, λοιπόν, από τους καθηγητάδες μας,  να βγάλουν από το νομικό τους οπλοστάσιο, τα απαιτούμενα, όπως πολύ καλά μας τα έχουν εξηγήσει,  ώστε να ξεκινήσει επιτέλους και στο νέο Ευρωκοινοβούλιο, εκείνη η περσινή συζήτηση που θάφτηκε κάτω από την υποκρισία των αρμοδίων εισηγητών, για τα έργα και τις ημέρες της Τρόικας στην Ελλάδα…
Όλα θα γίνουν, έστω και με μεγάλη, ασυγχώρητη καθυστέρηση. Ικανή και αναγκαία συνθήκη, να απαλλαγούμε από αυτήν την αθλιότερη κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας!