ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΡΜΠΑ

 

Θα θυμάμαι για πάντα ένα απόγευμα στον γήπεδο του Αλικιανού όπου ξεκίνησαν όλα όταν ήμουν 16 χρόνων που δεν μου ζήτησες να έρθω στην Θύελλα αλλά μου το επέβαλες με αυτό το δικό σου μοναδικό τρόπο.
Θα θυμάμαι για πάντα τα αμέτρητα και απολαυστικά σκηνικά στον Πιγκουίνο, τη σχολή Καρμπά με τα "ιδιαίτερα" μαθήματα, τις πλάκες και τα γέλια, τη διαφορά πιοτού και ποτού και τις αμέτρητες αυθόρμητες ατάκες σου.
Θα θυμάμαι για πάντα στα μερακλώματα να μου λες αμέ πες του να βάλει το δρόμο που μου δείχνεις και να σου λέω μια ζωή μέσα στους δρόμους το λένε και να μου απαντάς κάνε αυτό που σου πα μα κατεεί ήντα θέλω.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Μπουγάτσα, τις πέτρες το σήμερα την έβγαλες, τη φωλιά του Κούκου και το ποιος ντρέπεται μωρέ; Και άλλα πολλά που δεν γράφονται δημόσια.
Μπορεί να δυσανασχετούσα όταν στο γήπεδο φώναζες και έλεγες που και που καμία κακή λεξούλα, αλλά σε αυτά τα λίγα παιχνίδια που δεν είχες εμφανιστεί κατά βάθος μου έλειπε η φωνή σου. 
Χθες το βράδυ για ακόμα μια φορά περάσαμε όμορφα μαζί, πρόσθεσα στην μνήμη μου 2,3 ατάκες σου ακόμα, τις τελευταίες. 
Καλό ταξίδι ρε Καρμπά, σε ευχαριστώ.

Πατεράκης Γιώργος