Γράφει ο Μανώλης Κουφάκης*
Μεσούντος του θέρους και κορυφουμένου του τουριστικού ρεύματος, θα τολμήσω να αγγίξω το «Ιερό Δισκοπότηρο» του Τουρισμού, διακινδυνεύοντας να βρεθώ στο στόχαστρο κάποιων απ’ όσους απολαμβάνουν τα ωφελήματά του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία βέβαια ότι υπάρχουν ωφελήματα και μάλιστα σημαντικά τόσο σε εθνικό όσο και σε ιδιωτικό επίπεδο. Όταν όμως χάνεται το μέτρο και κάτι γίνεται σε βαθμό υπερβολής, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε στρεβλώσεις και παρενέργειες με αρνητικές συνέπειες.
Άλλωστε δεν είναι και πολύ μακριά άλλες περίοδοι ευωχίας που τελικά οδήγησαν σε κρίση με δυσάρεστες συνέπειες. Παρατηρώ καιρό τώρα τα παραπάνω φαινόμενα να εκδηλώνονται στον τόπο μας, όμως ερέθισμα για το σημερινό μου σημείωμα υπήρξε πρόσφατο περιστατικό που έπεσε στην αντίληψή μου. Αθηναίος του οποίου ο γιος σύμφωνα με τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών θα μπορούσε να δηλώσει και να περάσει στο Πολυτεχνείο Κρήτης, πράγμα
που επιθυμούσε, πήρε τηλέφωνο Χανιώτες φίλους να πληροφορηθεί πώς είναι τα πράγματα. Η απάντηση ήταν η ίδια απ’ όλους: «Μακριά…!». Του περιέγραψαν την κατάσταση της φοιτητικής κατοικίας με τα υποβαθμισμένα πλέον μικρά διαμερίσματα (αφού τα καλά έχουν δοθεί στο AirBnB), για τα οποία ζητούνται υψηλότατα ενοίκια. Ακόμα και το ότι πολλοί ιδιοκτήτες απαιτούν να τα αδειάζουν οι φοιτητές το καλοκαίρι για να τα εκμεταλλεύονται τουριστικά.
Ακούγοντας αυτά ένοιωσα πολύ άσχημα που η πόλη μας διώχνει νέους ανθρώπους που θέλουν να τη γνωρίσουν και να ζήσουν σ’ αυτήν με όνειρα και φιλοδοξίες. Το ίδιο ασφαλώς θα συμβαίνει και με άλλες κατηγορίες όπως π.χ. οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα οι δημόσιοι υπάλληλοι. Όμως, με την περίπτωση των φοιτητών, ίσως και το Πολυτεχνείο Κρήτης να αντιμετωπίσει μακροπρόθεσμα πρόβλημα, αν και γι’ αυτό το λόγο (πέραν του λοιπού υψηλού κόστους διαβίωσης και των ακριβών εισιτηρίων) οι υποψήφιοι φοιτητές πλέον δεν το επιλέγουν.
Δεν είναι όμως οι παραπάνω, οι μόνες συνέπειες. Συμβαίνει σταδιακά μια αλλαγή στην ψυχολογία και τον χαρακτήρα μας. Και πώς όμως να μη συμβαίνει όταν δεν έχουμε αντίρρηση να στριμωχτούμε το καλοκαίρι σε κάποιο υπόγειο για να παραχωρήσουμε το σπίτι μας στον τουρίστα μέσω του AirBnB; Όταν-όπως συμβαίνει σε πολλά τουριστικά νησιά- τα παιδιά
βλέπουν το δάσκαλό τους να διαβιεί σε άθλιες συνθήκες επειδή δεν βρίσκει σπίτι; Όταν ο επαγγελματίας του τουρισμού δείχνει σαφώς την προτίμησή του στον ανώνυμο τουρίστα έναντι του περισσότερο απαιτητικού ντόπιου;
Ακόμα, ο τουρισμός, και ιδιαίτερα ο τουρισμός τύπου AirBnB και καφετέριας, σε μια οικονομία χαμηλής εντάσεως γνώσης και κεφαλαίου όπως η δική μας, πνίγει κάθε άλλη παραγωγική προσπάθεια με το που εκδηλώνεται και οδηγεί τους πολλούς σε φτωχοποίηση, όπως π.χ.
συμβαίνει στους τουριστικούς παραδείσους της Ανατολής. Δεν θα πρέπει να γίνεται σύγκριση με χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία κ.ά. οι οποίες έχουν μεγάλο τουριστικό τομέα, έχουν όμως και πολύ μεγάλη παραγωγική βάση, κάτι που εμείς δεν έχουμε. Βλέπουμε δε, ότι οι χώρες αυτές που δεν είναι απόλυτα παραδομένες στον τουρισμό, λαμβάνουν ήδη μέτρα κατά του υπερτουρισμού προκειμένου να περιφρουρήσουν τις κοινωνίες τους.
Προ ημερών είδα σ’ ένα τοίχο να γράφει «Παιδί μου, σήκω να κάτσει ο τουρίστας!». Με προβλημάτισε το ειρωνικό, όπως υπέθεσα, σύνθημα, αλλά πάνω που το σκεφτόμουν και το επεξεργαζόμουν ακούω τον κύριο Πορτοσάλτε στο ΣΚΑΪ να λέει ότι «το καλοκαίρι δεν πρέπει να κάνουμε μπάνια οι ντόπιοι να κάνουμε λίγο πίσω για να αφήσουμε χώρο στους τουρίστες, γιατί δεν χωράμε όλοι»! Σκέφτηκα μήπως είναι η νέα επίσημη γραμμή δίπλα στο «δώδεκα μήνες τουρισμός» και πριν συνέλθω από τις σκέψεις μου, ήρθε η επιβεβαίωση μέσω ανακοίνωσης (στις 23/7) εκλεγμένου δημοτικού συμβούλου τουριστικού νησιού, την οποία και
παραθέτω αυτούσια:
«Έκτακτη Ανακοίνωση. Άλλη μια δύσκολη ημέρα για την πόλη και το νησί μας με την έλευση 17.000 επισκεπτών από τα κρουαζιερόπλοια !!!
Παρακαλούμε την προσοχή σας και όσο μπορούμε ελαττώνουμε τις μετακινήσεις μας !!!» Χρειάζεται κάτι άλλο για να σας πείσω ότι δεν έχουμε πάρει καλό δρόμο;
* Δρ. Μηχανικός
τ. Δ/ντής ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε.
Μεσούντος του θέρους και κορυφουμένου του τουριστικού ρεύματος, θα τολμήσω να αγγίξω το «Ιερό Δισκοπότηρο» του Τουρισμού, διακινδυνεύοντας να βρεθώ στο στόχαστρο κάποιων απ’ όσους απολαμβάνουν τα ωφελήματά του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία βέβαια ότι υπάρχουν ωφελήματα και μάλιστα σημαντικά τόσο σε εθνικό όσο και σε ιδιωτικό επίπεδο. Όταν όμως χάνεται το μέτρο και κάτι γίνεται σε βαθμό υπερβολής, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε στρεβλώσεις και παρενέργειες με αρνητικές συνέπειες.
Άλλωστε δεν είναι και πολύ μακριά άλλες περίοδοι ευωχίας που τελικά οδήγησαν σε κρίση με δυσάρεστες συνέπειες. Παρατηρώ καιρό τώρα τα παραπάνω φαινόμενα να εκδηλώνονται στον τόπο μας, όμως ερέθισμα για το σημερινό μου σημείωμα υπήρξε πρόσφατο περιστατικό που έπεσε στην αντίληψή μου. Αθηναίος του οποίου ο γιος σύμφωνα με τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών θα μπορούσε να δηλώσει και να περάσει στο Πολυτεχνείο Κρήτης, πράγμα
που επιθυμούσε, πήρε τηλέφωνο Χανιώτες φίλους να πληροφορηθεί πώς είναι τα πράγματα. Η απάντηση ήταν η ίδια απ’ όλους: «Μακριά…!». Του περιέγραψαν την κατάσταση της φοιτητικής κατοικίας με τα υποβαθμισμένα πλέον μικρά διαμερίσματα (αφού τα καλά έχουν δοθεί στο AirBnB), για τα οποία ζητούνται υψηλότατα ενοίκια. Ακόμα και το ότι πολλοί ιδιοκτήτες απαιτούν να τα αδειάζουν οι φοιτητές το καλοκαίρι για να τα εκμεταλλεύονται τουριστικά.
Ακούγοντας αυτά ένοιωσα πολύ άσχημα που η πόλη μας διώχνει νέους ανθρώπους που θέλουν να τη γνωρίσουν και να ζήσουν σ’ αυτήν με όνειρα και φιλοδοξίες. Το ίδιο ασφαλώς θα συμβαίνει και με άλλες κατηγορίες όπως π.χ. οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα οι δημόσιοι υπάλληλοι. Όμως, με την περίπτωση των φοιτητών, ίσως και το Πολυτεχνείο Κρήτης να αντιμετωπίσει μακροπρόθεσμα πρόβλημα, αν και γι’ αυτό το λόγο (πέραν του λοιπού υψηλού κόστους διαβίωσης και των ακριβών εισιτηρίων) οι υποψήφιοι φοιτητές πλέον δεν το επιλέγουν.
Δεν είναι όμως οι παραπάνω, οι μόνες συνέπειες. Συμβαίνει σταδιακά μια αλλαγή στην ψυχολογία και τον χαρακτήρα μας. Και πώς όμως να μη συμβαίνει όταν δεν έχουμε αντίρρηση να στριμωχτούμε το καλοκαίρι σε κάποιο υπόγειο για να παραχωρήσουμε το σπίτι μας στον τουρίστα μέσω του AirBnB; Όταν-όπως συμβαίνει σε πολλά τουριστικά νησιά- τα παιδιά
βλέπουν το δάσκαλό τους να διαβιεί σε άθλιες συνθήκες επειδή δεν βρίσκει σπίτι; Όταν ο επαγγελματίας του τουρισμού δείχνει σαφώς την προτίμησή του στον ανώνυμο τουρίστα έναντι του περισσότερο απαιτητικού ντόπιου;
Ακόμα, ο τουρισμός, και ιδιαίτερα ο τουρισμός τύπου AirBnB και καφετέριας, σε μια οικονομία χαμηλής εντάσεως γνώσης και κεφαλαίου όπως η δική μας, πνίγει κάθε άλλη παραγωγική προσπάθεια με το που εκδηλώνεται και οδηγεί τους πολλούς σε φτωχοποίηση, όπως π.χ.
συμβαίνει στους τουριστικούς παραδείσους της Ανατολής. Δεν θα πρέπει να γίνεται σύγκριση με χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία κ.ά. οι οποίες έχουν μεγάλο τουριστικό τομέα, έχουν όμως και πολύ μεγάλη παραγωγική βάση, κάτι που εμείς δεν έχουμε. Βλέπουμε δε, ότι οι χώρες αυτές που δεν είναι απόλυτα παραδομένες στον τουρισμό, λαμβάνουν ήδη μέτρα κατά του υπερτουρισμού προκειμένου να περιφρουρήσουν τις κοινωνίες τους.
Προ ημερών είδα σ’ ένα τοίχο να γράφει «Παιδί μου, σήκω να κάτσει ο τουρίστας!». Με προβλημάτισε το ειρωνικό, όπως υπέθεσα, σύνθημα, αλλά πάνω που το σκεφτόμουν και το επεξεργαζόμουν ακούω τον κύριο Πορτοσάλτε στο ΣΚΑΪ να λέει ότι «το καλοκαίρι δεν πρέπει να κάνουμε μπάνια οι ντόπιοι να κάνουμε λίγο πίσω για να αφήσουμε χώρο στους τουρίστες, γιατί δεν χωράμε όλοι»! Σκέφτηκα μήπως είναι η νέα επίσημη γραμμή δίπλα στο «δώδεκα μήνες τουρισμός» και πριν συνέλθω από τις σκέψεις μου, ήρθε η επιβεβαίωση μέσω ανακοίνωσης (στις 23/7) εκλεγμένου δημοτικού συμβούλου τουριστικού νησιού, την οποία και
παραθέτω αυτούσια:
«Έκτακτη Ανακοίνωση. Άλλη μια δύσκολη ημέρα για την πόλη και το νησί μας με την έλευση 17.000 επισκεπτών από τα κρουαζιερόπλοια !!!
Παρακαλούμε την προσοχή σας και όσο μπορούμε ελαττώνουμε τις μετακινήσεις μας !!!» Χρειάζεται κάτι άλλο για να σας πείσω ότι δεν έχουμε πάρει καλό δρόμο;
* Δρ. Μηχανικός
τ. Δ/ντής ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.