ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ;

 Σήμερα είναι για πολλά παιδιά και πολλούς γονείς μεγάλη μέρα καθώς κάποια από τα παιδιά θα έχουν επιτύχει στις εισαγωγικές για κάποια σχολή. Σήμερα για κάποιους κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας άλλος πολλά υποσχόμενος.

 Κλείνει ένας κύκλος πολυετούς προσπάθειας και αγώνα, τόσο από την πλευρά των παιδιών, όσο και από τη μεριά των γονιών. Ήρθε η ώρα να λάβουν σάρκα και οστά, όλες τους οι θυσίες, σε χρόνο, σε χρήμα, σε απώλεια όμορφων στιγμών στον βωμό της επιτυχίας στις πανελλήνιες. Και για τον καθένα από όλους αυτούς το τίμημα είναι μεγάλο και μετριέται δύσκολα. 

Ακόμη πιο δύσκολα όμως θα μετρηθεί το τίμημα που θα πληρώσουν όσοι γονείς δουν τα καμάρια τους να αποπερατώνουν τις σπουδές τους. Οι γονείς τους θα έχουν πληρώσει με το αίμα και τον ιδρώτα τους κάποια γκαρσονιέρα, διατροφή, ρούχα, βιβλία και οτιδήποτε άλλο χρειαστεί. Θα έχουν χάσει πολλά χρόνια ξεγνοιασιάς και διασκέδασης και θα έχουν ζήσει αρκετά χρόνια στέρησης θρέφοντας έτσι τις ελπίδες τους να δουν τα παιδιά τους ανθρώπους χρήσιμους για την κοινωνία και να αισθανθούν περήφανοι για την δουλειά και τους κόπους που έπιασαν τόπο. 

Μετά το πτυχίο όμως αρχίζει το καλύτερο... 

Γιατί τα παιδιά με τα πτυχία στην Ελλάδα είναι ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΑ από το κράτος. Το κράτος επιθυμεί ΜΠΟΥΦΟΥΣ υπάκουους κι ευκολα διαχειρίσιμους, οπότε προτιμάει εκείνους που δεν έχουν και τόσα πτυχία. Προτιμάει να αδικεί τον αγώνα ενός αυτοδημιούργητου πατέρα που κατάφερε κάνοντας ΤΡΕΙΣ δουλειές να σπουδάσει το παιδί του ιατρό, βρίσκοντας φθηνές δικαιολογίες ώστε να μην πράξει τα δίκαια. 

Βρίσκομαι εδώ κι έναν χρόνο στο ΕΛΟΣ Κισσάμου και στο ΕΛΕΟΣ ενός Θεού που έχει ξεχασμένη ολόκληρη την Ελλάδα, όχι μόνο εμάς. Βρίσκομαι σε μια περιοχή ΑΓΟΝΗ στην οποία ζουν κάποιες χιλιάδες κάτοικοι που για να βρουν ιατρό θα πρέπει να διανύσουν απόσταση μισής έως μιας ώρας. Και την ίδια στιγμή που σε άλλα μέρη έχουν ΗΔΗ φτιάξει κι εξοπλίσει ιατρεία και ΔΕΝ βρίσκουν ιατρό, κοντεύω να κλείσω 8μηνο από τότε που έχω αιτηθεί ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ την παραχώρηση ενός οικήματος στον αντιδήμαρχο της περιοχής κ. Γιώργος Μακράκης, τον τοπικό σύμβουλο κ. Νικόλας Κυριτσάκης και περισσότερο από χρόνο από τότε που έχω κάνει ΝΟΜΙΜΗ έναρξη επιτηδεύματος, έχοντας λάβει και κωδικούς για συνταγογράφηση και που ο Ιατρικός Σύλλογος Χανίων ΔΕΝ μου επιτρέπει να ασκήσω τα καθήκοντα μου με φορολογική έδρα την οικία μου, την ΙΔΙΑ στιγμή που αυτό επιτρέπεται κατά ΚΟΡΟΝ από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών. Για όλα όσα σας γράφω, έχω ΕΓΓΡΑΦΕΣ αποδείξεις. 

Επίσης στο Έλος υπάρχει ένα Φαρμακείο στο οποίο προς τιμήν του ο τοπικός μας σύμβουλος κ. Ν. Κυριτσάκης, έχει κάνει αρκετές καταγγελίες κάποιες εκ των οποίων ήταν στην Περιφέρεια, για άρνηση του φαρμακοποιού να εκτελέσει συνταγές και εδώ και ΠΑΡΑ πολλά χρόνια, ο "φαρμακοποιός" αυτός, έχει καταλάβει τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ θέση για φαρμακείο στην ευρύτερη περιοχή χωρίς να προσφέρει και χωρίς να αναλαμβάνει κάνεις να τον διώξει. 

Κύριοι δεν με νοιάζει για μένα, διότι έχοντας προηγούμενη εμπειρία, είχα φροντίσει ώστε να επιστρέψω έχοντας εργασία και μισθό και όντας ΑΥΤΟΝΟΜΗ. Με νοιάζει για τον πατέρα μου που μετά από τόσους κόπους βλέπει την κόρη του να ζει σε ένα μέρος που ο παππούς του είχε σώσει ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ άνθρωπο και ζώο από το κάθε σπίτι, του οποίου οι άνθρωποι ΔΕΝ έχουν εκτιμήσει τον χρόνο και τα χρήματα που επένδυσε και ΧΩΡΙΣ να έχει αξιώσεις να τα αποσβέσει, να της φέρονται με εμπαιγμό και την αδιαφορία που δεν θα άρμοζε ούτε στο τελευταίο σκουπίδι της κοινωνίας. 

Θα φροντίσω την ιστορία αυτή να την μάθει κι ο τελευταίος Έλληνας, ώστε πριν στείλει το παιδί του για σπουδές και ξοδέψει χρόνο, κόπο και ψυχή, να το καλοσκεφτεί ώστε να τον προστατέψω από ένα πάθημα όπως αυτό της οικογένειάς μου. 

Χθες στην συνεδρίαση του δήμου Κισσάμου, το Συμβούλιο είχε ως θέμα την παραχώρηση χώρου για μουσείο Ελαιολάδου, ικανοποιώντας έτσι τον καθηγητή κύριο Απόστολο Κυριτσάκη, αδελφό του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Δημητρίου Κυριτσάκη, προσποιούμενοι πως δεν υπάρχει το τεράστιο υγειονομικό πρόβλημα το οποίο προσπαθώ με όσες δυνάμεις έχω να ελαφρύνω. Προφανώς για κάποιους ένα μουσείο, είναι σημαντικότερο από την ίδια την ζωή των κατοίκων. Από την άλλη όμως προσποιούνται πως φλέγονται για ένα οδηγό ασθενοφόρου. Τους νοιάζει τελικά η ζωή των κατοίκων ή ΟΧΙ;;;

Τα παιδιά σας να ξέρετε, δεν θα ζήσουν τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από εμένα όσο ζουν στην Ελλάδα. Η τιμωρία σας θα είναι να μην ζήσετε ούτε τα παιδιά σας, ούτε τα εγγόνια σας γιατί θα τρέχουν να φύγουν απο την Ελλάδα και θα ζήσετε σε αυτό που κάποτε μπορούσαμε να αποκαλούμε πατρίδα, ως δουλικά. Και ξέρετε κάτι; ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΤΕ!

ΜΑΡΙΑ ΦΙΩΤΑΚΗ