ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΙΝΗ ΨΑΡΑΚΗ

Με ιδιαίτερη θλίψη και συγκίνηση μάθαμε για την απροσδόκητη εκδημία της εξαίρετης Γυναίκας, Συζύγου- υποδειγματικής Πρεσβυτέρας, Μητέρας, Ανθρώπου, Ελληνίδας και υπερήφανης Κρητικιάς, Χριστίνης Ψαράκη, το γένος Σημαντηράκη. Ιδιαίτερα  γνωρίσαμε την αξέχαστη Χριστίνη, όσοι την ζήσαμε απάνω στην πιο γόνιμη ωριμότητα της και στο αποκορύφωμα τής ενοριακής, κοινοτικής, και πατριωτικής προσφοράς της στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας. Εκεί, όπου διακόνησε τον πολυάριθμο ομογενειακό ελληνισμό, στό πλευρό τού σκαπανέα συζύγου της και πρωτεργάτη τής ελληνορθόδοξης κοινότητας  πρωτοπρεσβύτερου πατέρα Ιωάννη Ψαράκη, στρατευμένου στο κάλεσμα τού τότε Μητροπολίτη Γερμανίας κυρού Ειρηναίου, ήδη  από τίς αρχές τής δεκαετίας 70 και στη συνέχεια  πολύτιμου συνεργάτη τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ.κ. Αυγουστίνου. Από τήν αρχή και από το μηδέν καί βήμα-βήμα, η Χριστίνη στάθηκε πολύτιμος συμπαραστάτης στην αγορά τού οικοπέδου, στους εράνους, στήν οικοδόμηση περικαλούς Ναού, πραγματικό κόσμημα τής ελληνορθόδοξης κοινότητας στή Πρωτεύουσα τής Ρηνανίας-Βεστφαλίας, στην ανατολική έξοδο τής Πόλης και στη λειτουργία μεγάλου Ενοριακού Κέντρου, ζωντανής καί χαρμόσυνης εστίας κάθε κοινοτικής, ενοριακής και εθνικής εκδήλωσης. Ιδιαίτερα δραστηριοποιήθηκε η Χριστίνη, ακούραστη και πάντα πρόσχαρη καί φιλική πρός όλους, στήν οργάνωση των γυναικών τής παροικίας, με εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις κοινωνικές ή θρησκευτικού και εθνικού περιεχομένου ή προσκυνηματικές εκδρομές, πού περιλάμβαναν απαραίτητα κάθε χρόνο καί τήν Κρήτη. Αθόρυβη αλλά σημαντική υπήρξε και η φιλανθρωπική της προσφορά, καθώς, οι έχοντες ανάγκη στό εξωτερικό, όχι ολίγοι, τόσο, ιδιαίτερα κατά τά πρώτα χρόνια τού ξεριζωμού, όσο καί κατά τα χρόνια τής τελευταίας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, χτυπούσαν πάντα τήν πόρτα τού  ιερέα γιά καταφύγιο και βοήθεια. Δέν είναι ανεξήγητη συνεπώς η αγάπη καί αφοσίωση πού  απολάμβανε από όλο τόν ελληνισμό η δημοφιλής Χριστίνη, είναι δε αυτονόητη, η θλίψη και η συγκίνηση μέ τήν οποία άκουσε τό θλιβερό νέο, αυτές τίς μέρες, ο εκεί ελληνισμός.
Αλλά το πιο αυθεντικό και τρυφερό εγκώμιο γιά τό χαρακτήρα καί την όλη συμβολή τής Χριστίνας, είναι τό βιβλίο πού τής αφιέρωσε ο αγαπημένος της σύζυγος πατέρας Ιωάννης, μαρτυρία και πραγματικό εκχύλισμα συζυγικής ευχαριστίας καί ευγνωμοσύνης για τή μακρόχρονη αρμονική καί δημιουργική συμπόρευση στην οικογένεια καί στην εφημεριακή ζωή, σπάνιο δείγμα ευγένειας ψυχής και αναγνώρισης εκ μέρους συντρόφου πρός σύντροφο.
Στον σεβαστό πατέρα Ιωάννη και στην εξαίρετη  οικογένειά του, στα αντάξια και καταξιωμένα παιδιά τους, εκφράζουμε με την σύζυγό μου τά θερμά μας συλλυπητήρια και τίς ευχαριστίες μας για τη γενναιόδωρη  φιλοξενία πού μας επεφύλαξαν γιά έξη χρόνια με την ευγενέστατη Χριστίνη στό Ντύσσελντορφ καί γιά την υπερηφάνεια ως Ελληνες και Κρητικούς  πού μας  χάρισαν με τη δράση και το θρησκευτικό, κοινωνικό και εθνικό τους Έργο σέ ένα από τά πιό σημαντικά  Κέντρα τής Γερμανίας.... Αλησμόνητη Χριστίνη....Καλό ταξίδι..
Κυριάκος Ροδουσάκης .