Πάνε 40 μέρες, που ο Βασίλης Κατάκης, ένας άνθρωπος και δάσκαλος «παλαιάς κοπής», έφυγε για το άλλο ημισφαίριο της ζωής, «ένθα υπάρχει ζωή ατελεύτητος».
Ο Βασίλης ξεκίνησε από τον Καναβά, μια απομακρυσμένη γειτονιά των Λουσακιών, και εκεί έζησε με τους βιοπαλαιστές γονείς του, τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, καθώς και τη φτώχια και τη μιζέρια που ακολούθησε. Αργότερα μετακόμισαν στο Βουλγάρω, σε ιδιοκτησία τους. Ανήσυχο πνεύμα όμως όπως ήταν, αναζήτησε τη μόρφωση, κάτι δύσκολο για την εποχή, φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και αργότερα πήρε και το πτυχίο της Μετεκπαίδευσης.
Αγάπησε τη δασκαλοσύνη και το παιδί, και ανέβηκε όλες τα βαθμίδες της ιεραρχίας, μέχρι το βαθμό του Διευθυντή Γραφείου της περιοχής. Με την εξαίρετη σύντροφο της ζωής του, την δασκάλα Βιργινία, δημιούργησαν περιουσία και οικογένεια, με παιδιά που μόρφωσαν και αποκατάστησαν με φροντίδα και αξιώθηκε να δει και εγγόνια με σπουδές. Βίωσε την μακρόχρονη αρρώστια και το θάνατο της αδερφής του σε πολλή νεαρή ηλικία, γεγονός που τον επηρέασε, αφού έμεινε και χωρίς αδέρφια.
Ήταν άνθρωπος της παρέας, τραγουδούσε και ριζίτικα στο Σύλλογο Ριζιτών, χουβαρντάς και φιλόξενος. Πολλές φορές, αλλά κυρίως την Πρωτοχρονιά στην γιορτή του, η πόρτα του ήτανε ανοιχτή κι η τάβλα του στρωμένη. Είχε πολλούς φίλους, έκανε κουμπαριές και συντεκνιές, αγάπησε και αγαπήθηκε. Ευχάριστος στην παρέα με χιούμορ, δεχόταν και πειράγματα και φάρσες, που ξαναλέγαμε αργότερα σαν ανέκδοτα πια και μάλλον καμάρωνε παρά θύμωνε, που γινόταν το επίκεντρο της παρέας. Με τον τρόπο του στήριξε και την έντονη κοινωνική και εθελοντική δράση της Βιργινίας. Για μας και οι δυο είναι σημείο αναφοράς στη ζωή μας, γιατί μας παρότρυναν και μας στήριξαν να γίνουμε ζευγάρι, όταν ήμασταν νέοι. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, τους οφείλουμε ευχαριστίες και χάρη.
Ο επίγειος κύκλος της ζωής σου Βασίλη έκλεισε δύσκολα, με την περισσή φροντίδα των δικών σου και ιδιαίτερα της Βιργινίας, αλλά έμεινε το αποτύπωμά σου στον τόπο μας και στην εκπαίδευση.
Αναπαύσου πλάι στους δικούς σου, γαλήνιος για όσα έδωσες στο πέρασμά σου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα του Βουλγάρω που σε σκεπάζει.
Κων/νος-Ανθούλα Χαρτζουλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.