Η ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Γράφει ένας "αισιόδοξος" νέος, ο Γιώργος Χατζάκης 

  (μαθητής της Β' τάξης του ΓΕΛ Κισάμου)

 Κάθε χρόνο χιλιάδες μαθήτριες και μαθητές, σε ολόκληρη την Ελλάδα, αγωνίζονται για την εισαγωγή τους σε ένα ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Για την εκπλήρωση του ονείρου τους θυσιάζουν τα πάντα: τον ελεύθερο χρόνο τους, αλλά και κάθε τι που σχετίζεται με αυτό το στάδιο της ζωής τους. Μαραζώνουν, κυριολεκτικά, μπροστά από τον λαμπτήρα του γραφείου και τις θεωρίες που πρέπει να αποστηθίσουν. Αυτοσκοπός αποτελεί η επιτυχία στις εξετάσεις. Η ευαισθητοποίηση για την καταπολέμηση των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας που οξύνονται, καθώς και των ανθρωπιστικών κρίσεων θεωρείται απαγορευμένη και χάσιμο χρόνου, αφού δεν έχει χειροπιαστό αποτέλεσμα. Απόρροια των προαναφερθέντων, είναι η δημιουργία πολιτών που δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά, παρουσιάζουν έλλειμμα παιδείας και θυσιάζουν τα πάντα για την εκπλήρωση των προσωπικών τους συμφερόντων. Αντικρίζοντας η πολιτεία, την εικόνα αυτή, θα έπρεπε να προβεί στην λήψη μέτρων που στόχο θα έχουν την απόκτηση παιδείας και ουσιαστικής μόρφωσης, αλλά και την ελευθέρωση πραγματικού  χρήσιμου χρόνου που θα αξιοποιούν οι μαθητές, για να έρθουν σε επαφή με τις πραγματικές ανάγκες τις ηλικίας τους, όπως είναι οι βόλτες με φίλους και τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα. Αντίθετα, όμως, η σημερινή κυβέρνηση με "μπροστάρη" την υπουργό Παιδείας αυξάνει ύλες, θεσμοθετεί την τράπεζα θεμάτων και την Ε.Β.Ε, ενώ απαγορεύει με κάθε μέσω στους μαθητές να διαμαρτυρηθούν. Έτσι, εκτός από τον τίτλο του "Ηρώδη", κερδίζουν επάξια τον τίτλο των "βασανιστών". Γιατί, βασανιστήριο είναι για τους γονείς να στερούν στα παιδιά τους το όνειρο των σπουδών, επειδή δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να τα στείλουν στο φροντιστήριο. Βασανιστήριο είναι και για τους άλλους γονείς που μπορούν να στείλουν τα τέκνα τους σε εξωτερικούς εκπαιδευτικούς φορείς, προκειμένου, να ανταπεξέλθουν στα κελεύσματα των εξετάσεων, να θυσιάζουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό στην παιδεία που υποτίθεται είναι "ΕΠΑΡΚΗΣ και ΔΩΡΕΑΝ". Οι μαθητές οφείλουν να αντιδράσουν, επιβάλλεται να αγωνιστούν, για να εξασφαλίσουν τα αναφαίρετα δικαιώματα, που τους στερούνται αυθαίρετα. Κλείνοντας, θέλω να προτρέψω τους αρμόδιους που όπως αποδεικνύεται ο δρόμος, των περισσότερων, ήταν στρωμένος με "ροδοπέταλα" να αλλάξουν στάση και να κάνουν τα πάντα, για να "γλιτώσει το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ..." 

Ευχαριστώ