ΚΩΣΤΑΣ ΨΑΡΑΚΗΣ 1962-2022.

 Ο καλός φίλος και για πολλά χρόνια συνεργάτης Κώστας Ψαράκης, μας αποχαιρέτισε χθες, μετά από μια σύντομη, αλλά οδυνηρή για εκείνον και όλους όσους τον γνωρίζαμε, μάχη. Αν και ο ίδιος γνώριζε πως το τέλος ήταν κοντά, προσπάθησε να μην στεναχωρήσει κανέναν με τα "δικά του". 

 Ο αρχαιολόγος Κώστας Ψαράκης ήταν μια αθόρυβη προσωπικότητα με πολύ σημαντικό ρόλο τις τελευταίες δεκαετίες στην ανάδειξη της Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην περιοχή των Χανιών, τόσο από το μετερίζι της 13ης/28ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, όσο στη συνέχεια και από το Γραφείο Παλιάς Πόλης του Δήμου Χανίων. Ήταν ένα υπόδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς, εργατικότητας και αγάπης στον τόπο, τα μνημεία και τους ανθρώπους. Συνδύαζε την πλήρη επιστημονική γνώση και επάρκεια του αντικειμένου του με ένα εξαιρετικά πρακτικό πνεύμα, που έδινε πάντα λύσεις ακόμη και στα δύσκολα. Χειρίστηκε πάρα πολλές και σοβαρές υποθέσεις έρευνας αποκατάστασης και διαχείρισης μνημείων, πάντα σε ένα κλίμα συνεργασίας με τους άξιους συναδέλφους του. Ποτέ δεν αρνήθηκε να μεταδώσει τις γνώσεις του, ξεναγώντας-χωρίς αυτό να είναι υποχρέωσή του-στα μνημεία του τόπου, είτε τα παιδιά των Σχολείων, είτε επίσημους επισκέπτες, χωρίς ποτέ να βαρυγκομήσει. Πήρε μέρος σε επιστημονικά συνέδρια και δημοσίευσε άρθρα για τα μνημεία του τόπου, όπως τα νεώρια, ο Φιρκάς, βυζαντινές εκκλησίες στην ύπαιθρο. Σημαντική ήταν η εκτενής εργασία του για το νεότερο Χανιώτη ζωγράφο Γεώργιο Πολάκη, μετά από μια εξαντλητική έρευνα στις εκκλησίες του νομού, από τις λίγες για τη νεότερη εκκλησιαστική ζωγραφική της Κρήτης.
  Ο Κώστας με την αγαπημένη  γυναίκα του την Άννα, είχαν δημιουργήσει μια εξαιρετική οικογένεια, που στηρίζεται στην αγάπη. Μια οικογένεια δεμένη, εκεί στο "κάστρο" της Μάρκου Μπότσαρη, με τον Κώστα να ασχολείται πότε με την έρευνά του, πότε με τον κήπο του στον Άι Γιάννη και πότε ακόμη και με οικοδομικές εργασίες γιατί ήξερε πως "απού φελά, παντού φελά". Και ό,τι και να έκανε το έκανε με την ίδια σοβαρότητα και επιδεξιότητα. Δούλευε μέχρι σχεδόν την τελευταία ημέρα για δυο συλλογικές μας υποχρεώσεις, σχετικά με το Λιμάνι των Χανιών και το χωριό Στέρνες, που ελπίζω να ολοκληρωθούν σύντομα, χωρίς όμως πια τη φυσική του παρουσία. Μια όμορφη ψυχή όμως  με ένα πλατύ χαμόγελο πιστεύω πως θα παρακολουθεί τα πάντα από  ψηλά και θα είναι πάντα στη μνήμη όσων τον γνώρισαν και τον αγάπησαν, γιατί ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος.
  Θα τον αποχαιρετίσουμε αύριο το απόγεμα στον Άγιο Λουκά. Η φωτογραφία είναι από παλιά αυτοψία μας στον Άγιο Παύλο στα Σφακιά.

Μιχάλης Ανδριανάκης