ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ

Γράφει ο Μακαριστός Ειρηναίος στην Κρητική Εστία 1959, για την τότε μόδα της εποχής... που φυσικά με την πάροδο του χρόνου έχει σαφώς αλλάξει.

 - Από μια στατιστική έρευνα του Γραφείου μου οι εκατό γάμοι από τους τετρακοσίους που ήταν να γίνουν το παρελθόν έτος 1959 εις τις δυο Επαρχίας Κισάμου και Σέλινου έφυγαν από τα χωριά των Επαρχιών αυτών και έγιναν εις τη πόλη των Χανιών. Ανάλογος αριθμός τούτων ετελέσθει επίσης εις Αθήνας. Κάτι ανάλογου συμβαίνει και με τις βαπτίσεις. Δηλαδή σιγά σιγά γάμοι και βαπτίσεις, τα μεγάλα και όμορφα αυτά περιστατικά που έδιναν χαρά, πολιτισμό και κοινωνικότητα στην ύπαιθρο, χάνονται κι' αυτά και στο «πάλαι ποτέ» πολυύμνητο χωριό θα μείνουν μόνο οι κηδείες και οι δίκες των αγρονομείων.
Οι γάμοι και οι βαπτίσεις που φεύγουν από το χωριό επικαλούνται συνήθως λόγοι οικονομικοί. Βεβαίως οι παλαιοί και γνήσιοι κρητικοί γάμοι κοστίζουν σήμερον. Αλλά δεν κοστίζουν οι κούρσες και τα λεωφορεία πού επιστρατεύονται για να μεταφέρουν στη πόλη τους νεόνυμφους και τους συμπέθερους;
Δεν κοστίζουν τα ξενοδοχεία, τα ταξίδια κι' οι άλλες μάταιες φιγούρες που αραδιάζει σε τέτοιες στιγμές ή ξενομανία και ο ψευτοπολιτισμός των χωρικών μας; Μία φορά στον τόπο αυτό υπήρχε πραγματική αρχοντιά. Ο άνθρωπος που ήθελε να παντρευτεί έφτιαχνε ένα σπίτι με λεπίδα ίσως, μα έσφαξε ένα πρόβατο ή ένα βόδι που τ’ ανάθρεφτε γι' αυτό το σκοπό, κάλεσε τους φίλους και χωριανούς του κι έκανε πραγματικά ένα γάμο αρχοντικό.
Και στο γάμο αυτό μαζευόταν όλο το χωριό, ευχόταν, χόρευε, γιόρταζε, μιλούσε ο ένας στον άλλο και γινότανε αληθινά ένα μεγάλο γεγονός στον τόπο αυτό και στις ψυχές των ανθρώπων τον. Σήμερα όμως κι η όμορφη αυτή χαρά χάνεται από το χωριό. Τη διώχνει η φιγούρα, η ξιπασιά κι η ανοικονόμητη οικονομία εκείνων που σπαταλούνε τη δραχμή των στην επίδειξη και την κακία και φοβούνται να κάμουνε σαν άνθρωποι το γάμο και τη βάπτιση των. Ο γάμος κι η βάπτιση μας ωστόσο είναι το πλειό μεγάλο και το πλειό υψηλό περιστατικό της ζωής μας και θα έπρεπε να τα σεβαστούμε.
Φεύγουν κι’ οι γάμοι από το χωριό. Φτωχή και κακορίζικη επαρχία. Δε φτάνει που σε γκρεμίζουν και σε νεκρώνουν οι άλλοι, σκάβεις και συ το λάκκο σου με τα ίδια σου τα χέρια.
Εμείς υψώνομε κι εδώ φωνή διαμαρτυρίας και αντιδράσεως στο κακό, και παρακαλούμε τους Ιερείς, Διδασκάλους και Κοινοτάρχες να διαφωτίζουν καταλλήλως το χωριό τους, να μην απογυμνώνεται έτσι από την αρχοντιά και τη χαρά του. Και σκέπτομαι σοβαρά μήπως ως Εκκλησία θα έπρεπε να αρνηθούμε την ευλογία και την άδεια του γάμου σε κείνους που αδικαιολογήτως περιφρονούν τα σπίτια και τον τόπο των στο πλειό μεγάλο και ιερό πράγμα της ζωής των.
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ