ΟΙ ΤΡΙΦΤΑΡΕΣ ΚΙ Ο ΞΩΤΙΚΟΣΠΗΛΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΜΩΤΗ

Ψαχουλεύοντας βρίσκεις μιας και έχουμε ώρα τώρα στην κλεισούρα μας 
- Κεραμωτή ένα χωριό στα νοτιοδυτικά της Κισάμου που όπως γράφει ο Λυκούργος Καμηλάκης στο μικρό βιβλιαράκι που έπεσε στα χέρια μου με τίτλο "Ο Ξωτικόσπηλιος της Κεραμωτής", ειναι αγκαλιασμένη με ψηλά και ωραία κουμαροδάση και βοσκοτόπια, χαμηλά ειναι οι παλιές φυτεμένες ελιές σε πεζουλάκια το ένα πάνω στο άλλο που έχουν όμως μια γραφικότητα και χαμηλά υπάρχει ο ιστορικός σπήλιος της περιοχής ο Ξωτικόσπηλιος.  

Πράγματι σου προκαλεί δέος η τοποθεσία και φυσικά όσοι δεν έχετε πάει είναι μια καλή ευκαιρία μιας και εκτός της άγριας ομορφιάς έχει και πολύ ιστορία ο τόπος αυτός.

Εκεί παίχτηκε το 1824 μια απο τις μεγαλύτερες τραγωδίες της περιοχής μας, αφού ο Χουσείν το 1824 λίγο μετά την επανάσταση του 21 κατάσφαξε γυναικόπαιδα που είχαν κρυφτεί, απ' όλη την Κρήτη όχι μόνο απο την Κεραμωτή, για να σωθούν απο τους Τούρκους και να περάσουν με καΐκια στην Πελοπόννησο. Μια ιστορία που αναφέρει το μικρό βιβλιάρακι που έκδωσε ο Λ. Καμηλάκης το 1995 και αναφέρεται σε αυτό, είναι και η σφαγή της οικογένειας Χατζή Ιωάννη Δαμβέρη απο το Ρέθυμνο που είχε κρυφτεί εκεί για να γλυτώσει. Τον Χατζηγιάννη τον κομμάτιασαν μπροστά στα μάτια της οικογένειας του και αμέσως έσφαξαν την γυναίκα του την μικρή τους κόρη και τους υπηρέτες τους. Ο Χατζη Γιάννης ήταν σημαίνων πρόσωπο της εποχής και οικονομικός υπάλληλος της Καγκελαρίας των Σφακίων. Τα υπόλοιπα παιδιά του Αναστάσιο, Τίτο, Μιλτιάδη και Μαρούλα τα μετέφεραν σκλάβους στα Χανιά. Από τις σφαγές δεν γλίτωσαν και οι ντόπιοι που που κρύφτηκαν στο σπήλαιο, οι περισσότεροι σφαγιάστηκαν ή πάρθηκαν αιχμάλωτοι. Από την μανία των Τούρκων γλίτωσαν μόνο τρεις άντρες που έπεσαν στα παγωμένα νερά και έφτασαν σε δυο βράχους στην θέση βόθρος, μιας και οι Τούρκοι δεν ήξεραν κολύμπι και όσοι προσπάθησαν να περάσουν για να τους πιάσουν πνίγηκαν. Το γεγονός αυτό έγινε Μ. Παρασκευή του 1824 δυο μέρες πριν την μεγάλη Σφαγή του Λαφονησιού. 

Το 1991 μετά απο αίτηση της κοινότητας (πρόεδρος ο Γιώργος Κουνδουράκης), η περιοχή και το σπήλαιο με απόφαση του υπουργού πολιτισμού Τζανή Τζανετάκη χαρακτηρίστηκε ιστορικός τόπος και η απόφαση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως το 1991.

Τέλος μια ακόμα πληροφορία απο το μικρό αλλά κατατοπιστικό βιβλιαρακι είναι γιατί λέγεται η περιοχή ανατολικότερα "Οι Τριφταρές". 

- Είναι η περιοχή όπου κάτοικοι της Κεραμωτής έτριβαν στις πλακούρες της ρασιές (μάλλινα χοντρά υφαντά) που έφτιαχναν στην συνέχεια τα καπότα και τις ρασόκαρτσες. Τις έτριβαν και τις κτυπούσαν με κόπανα ώστε να φύγει το χνούδι και να γίνουν αδιάβροχες, μετά τις έβαζαν σε μεγάλες κολύμπες με θολό γλυκό νερό και τις άφηναν 2-3 μέρες. Το νερό αυτό σε εκείνη την τοποθεσία περιέχει χρωστικές ουσίες και οι ρασιές έβγαιναν ολόμαυρες δίχως να ξεβάφουν.

Οι φώτο απο την τελευταία επίσκεψη μου