Άρθρο του παπά Αντώνη Αρετάκη
Η πανδημία του Κορωνοϊού, (Covid-19) ανέτρεψε την καθημερινότητας μας. Ο πανικός, η ανησυχία και το αυξανόμενο άγχος έχουν οξυνθεί, υπό τον φόβο της απειλής της ζωής μας. Καθημερινά, στο Ίδρυμα, γινόμαστε δέκτες καταιγισμού αιτημάτων βοήθειας, συνανθρώπων μας, οι οποίοι βιώνουν την κοινωνική απομόνωση, τη κατάθλιψη, ενώ παράλληλα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, κακοποίησης, παραμέλησης, φτώχειας και ανεργίας, παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση μετά την επιβολή της απαγόρευσης.
Καθώς λοιπόν βρισκόμαστε εν καιρώ πανδημίας και χωρίς να γνωρίζουμε πότε αυτή η κατάσταση που ζούμε θα εξαλειφθεί και θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα την οποία είχαμε συνηθίσει, θα πρέπει όλοι να θεωρούμε τους εαυτούς μας ως τους επόμενους που ενδεχομένως θα νοσήσουν. Κανείς δεν πρέπει να μπει στο περιθώριο και να είναι δακτυλοδεικτούμενος, όταν βιώνει μία τέτοια κατάσταση τόσο ατομικά ο νοσούντας όσο και το οικογενειακό του περιβάλλον. Το να προσδίδουμε ταμπέλες σε συνανθρώπους δεν θα ωφελήσει ούτε εμάς, σαν άτομα αλλά ούτε και θα προστατέψει το κοινωνικό σύνολο. Οι αδιέξοδες συζητήσεις για την πανδημία, δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά, όταν την ίδια στιγμή δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας για την διασπορά του ιού.
Ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση είναι τα συναισθήματα που πρέπει να μας διακατέχουν τέτοιες ώρες απέναντι στις ανάγκες, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των αδελφών μας. Καλούμαστε να κάνουμε τον πόνο του αδελφού μας δικός μας, το εγώ μας, να το προσφέρουμε στο εμείς. Μόνο έτσι θα ξεπεράσουμε αυτήν την υγειονομική – κοινωνική κρίση.
Η δοκιμασία της πανδημίας θα περάσει. Αν σταθούμε με ελπίδα, ενότητα και αλληλεγγύη, σίγουρα θα εξέλθουμε πνευματικά κερδισμένοι. Ας ακολουθήσουμε την πιστή τήρηση των μέτρων υγειονομικής προστασίας με εμπιστοσύνη στην επιστήμη και στους ειδικούς, δείχνοντας υπεύθυνη στάση ως πολίτες, αλλά και υπεύθυνη στάση στην ζωή του πλησίον μας.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία ηλικιωμένης που εξυπηρετείται από το Κοινωνικό Παντοπωλείο, ειπώθηκαν τα παρακάτω:
Αφού ανέφερε ότι είναι στην σκέψη της οι ηλικιωμένοι του Ιδρύματος, οι οποίοι βιώνουν την απόλυτη απομόνωση από τις οικογένειες τους και την κοινωνία, συνέχισε με τα εξής λόγια:
« Γέροντα μου, βίωσα στην πορεία της ζωής μου, πολέμους, αρρώστιες, κακουχίες φτώχεια, πείνα, θανάτους - απώλειες αγαπημένων προσώπων…. Αυτό που με κράτησε στην ζωή, η μόνη παρηγοριά μου και ελπίδα, το στήριγμα μου, ήταν η πίστη στον Θεό και η καθημερινή προσευχή στην Παναγία μας και Μητέρα όλων μας, με το καντηλάκι και το θυμίαμα και ένα Δόξα σοι ο Θεός….. για την ημέρα που έφυγε και την ημέρα που έρχεται…»
Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω θερμές ευχαριστίες σε όλους τους επαγγελματίες υγείας του Εθνικού Συστήματος Υγείας, (ιατρικό, νοσηλευτικό, βοηθητικό προσωπικό, κλπ.) που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης για την διαφύλαξη της υγείας μας. Συγκριμένα επιθυμώ να ευχαριστήσω την 7η Υγειονομική Περιφέρεια Κρήτης, τον ΕΟΔΥ Χανίων, την ΚΟΜΥ, (Κινητή Ομάδα Υγείας) και συγκεκριμένα στον συντονιστή της Κινητής Ομάδας Υγείας Ειδικού Σκοπού, κ. Στέφανο Ντουκάκη όπως και όλο το κλιμάκιο ΕΟΔΥ, για την στενή συνεργασία με το Ίδρυμα μας, τη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας ΠΕ Χανίων και τον Νικολακάκη Δημήτριο, Διευθυντή Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας, το Γενικό Νοσοκομείο Χανίων « Ο Άγιος Γεώργιος », όπως και το Κέντρο Υγείας Κισάμου και συγκεκριμένα την Δ.ντρια κ. Νικολακάκη Λίτσα οι οποίοι με υψηλό αίσθημα ευθύνης συμβάλλουν στην διαφύλαξη της δημόσιας υγείας δείχνοντας παράλληλα ιδιαίτερη ευαισθησία στις ανάγκες των περιθαλπομένων του Ιδρύματος μας.
Ο Διοικητικός Διευθυντής του Αννουσάκειου Ιδρύματος
Πρωτ. Οικουμενικού Θρόνου
Αντώνιος Αρετάκης
Η πανδημία του Κορωνοϊού, (Covid-19) ανέτρεψε την καθημερινότητας μας. Ο πανικός, η ανησυχία και το αυξανόμενο άγχος έχουν οξυνθεί, υπό τον φόβο της απειλής της ζωής μας. Καθημερινά, στο Ίδρυμα, γινόμαστε δέκτες καταιγισμού αιτημάτων βοήθειας, συνανθρώπων μας, οι οποίοι βιώνουν την κοινωνική απομόνωση, τη κατάθλιψη, ενώ παράλληλα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, κακοποίησης, παραμέλησης, φτώχειας και ανεργίας, παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση μετά την επιβολή της απαγόρευσης.
Καθώς λοιπόν βρισκόμαστε εν καιρώ πανδημίας και χωρίς να γνωρίζουμε πότε αυτή η κατάσταση που ζούμε θα εξαλειφθεί και θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα την οποία είχαμε συνηθίσει, θα πρέπει όλοι να θεωρούμε τους εαυτούς μας ως τους επόμενους που ενδεχομένως θα νοσήσουν. Κανείς δεν πρέπει να μπει στο περιθώριο και να είναι δακτυλοδεικτούμενος, όταν βιώνει μία τέτοια κατάσταση τόσο ατομικά ο νοσούντας όσο και το οικογενειακό του περιβάλλον. Το να προσδίδουμε ταμπέλες σε συνανθρώπους δεν θα ωφελήσει ούτε εμάς, σαν άτομα αλλά ούτε και θα προστατέψει το κοινωνικό σύνολο. Οι αδιέξοδες συζητήσεις για την πανδημία, δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά, όταν την ίδια στιγμή δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας για την διασπορά του ιού.
Ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση είναι τα συναισθήματα που πρέπει να μας διακατέχουν τέτοιες ώρες απέναντι στις ανάγκες, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των αδελφών μας. Καλούμαστε να κάνουμε τον πόνο του αδελφού μας δικός μας, το εγώ μας, να το προσφέρουμε στο εμείς. Μόνο έτσι θα ξεπεράσουμε αυτήν την υγειονομική – κοινωνική κρίση.
Η δοκιμασία της πανδημίας θα περάσει. Αν σταθούμε με ελπίδα, ενότητα και αλληλεγγύη, σίγουρα θα εξέλθουμε πνευματικά κερδισμένοι. Ας ακολουθήσουμε την πιστή τήρηση των μέτρων υγειονομικής προστασίας με εμπιστοσύνη στην επιστήμη και στους ειδικούς, δείχνοντας υπεύθυνη στάση ως πολίτες, αλλά και υπεύθυνη στάση στην ζωή του πλησίον μας.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία ηλικιωμένης που εξυπηρετείται από το Κοινωνικό Παντοπωλείο, ειπώθηκαν τα παρακάτω:
Αφού ανέφερε ότι είναι στην σκέψη της οι ηλικιωμένοι του Ιδρύματος, οι οποίοι βιώνουν την απόλυτη απομόνωση από τις οικογένειες τους και την κοινωνία, συνέχισε με τα εξής λόγια:
« Γέροντα μου, βίωσα στην πορεία της ζωής μου, πολέμους, αρρώστιες, κακουχίες φτώχεια, πείνα, θανάτους - απώλειες αγαπημένων προσώπων…. Αυτό που με κράτησε στην ζωή, η μόνη παρηγοριά μου και ελπίδα, το στήριγμα μου, ήταν η πίστη στον Θεό και η καθημερινή προσευχή στην Παναγία μας και Μητέρα όλων μας, με το καντηλάκι και το θυμίαμα και ένα Δόξα σοι ο Θεός….. για την ημέρα που έφυγε και την ημέρα που έρχεται…»
Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω θερμές ευχαριστίες σε όλους τους επαγγελματίες υγείας του Εθνικού Συστήματος Υγείας, (ιατρικό, νοσηλευτικό, βοηθητικό προσωπικό, κλπ.) που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης για την διαφύλαξη της υγείας μας. Συγκριμένα επιθυμώ να ευχαριστήσω την 7η Υγειονομική Περιφέρεια Κρήτης, τον ΕΟΔΥ Χανίων, την ΚΟΜΥ, (Κινητή Ομάδα Υγείας) και συγκεκριμένα στον συντονιστή της Κινητής Ομάδας Υγείας Ειδικού Σκοπού, κ. Στέφανο Ντουκάκη όπως και όλο το κλιμάκιο ΕΟΔΥ, για την στενή συνεργασία με το Ίδρυμα μας, τη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας ΠΕ Χανίων και τον Νικολακάκη Δημήτριο, Διευθυντή Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας, το Γενικό Νοσοκομείο Χανίων « Ο Άγιος Γεώργιος », όπως και το Κέντρο Υγείας Κισάμου και συγκεκριμένα την Δ.ντρια κ. Νικολακάκη Λίτσα οι οποίοι με υψηλό αίσθημα ευθύνης συμβάλλουν στην διαφύλαξη της δημόσιας υγείας δείχνοντας παράλληλα ιδιαίτερη ευαισθησία στις ανάγκες των περιθαλπομένων του Ιδρύματος μας.
Ο Διοικητικός Διευθυντής του Αννουσάκειου Ιδρύματος
Πρωτ. Οικουμενικού Θρόνου
Αντώνιος Αρετάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.