ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΙΣΑΚΗΣ Ο ΜΥΛΩΝΑΣ

.... Στον οικισμό στα Νοπήγεια με τ άφθονα πηγαία νερά του Αγίου Παντελεήμονα ο γέρο Ραισόγαννακης στα χρόνια της ενετοκρατίας είχε τους αλευρόμυλους του- νερόμυλους- με τον αδελφό του τον Ραισογιωργάκη, χρησιμοποιώντας το νερό σαν κινητήρια δύναμη. Ένα μικρό γραφικό σπιτάκι με κεραμίδια και στην μέση ο μύλος Δυο πέτρες ογκώδεις στρογγυλές αμετακίνητες με διάμετρο ένα μέτρο η κάτω μόνιμη και άλλη πάνω περιστρεφόμενη... και το νερό απο το μεγάλο αυλάκι έπεφτε στο πηγάδι και έθετε σε κίνηση τις ακτίνες της φτερωτής.... και όλα αυτά έδιναν κίνηση να το στάρι να γίνεται αλεύρι ανάμεσα στις πέτρες.....
Για τον φίλο μου τον Γεωργιλάκη Γιώργο αντέγραψα την ιστορία που την βρήκα στο ημερολόγιο του 2006 που έβγαλε ο "Εκπολιτιστικός και αναπτυξιακός σύλλογος του Δραπανιά". 

Ο Μύλος υπάρχει ακόμα και αν είναι απο βενετοκρατίας όπως μας λέει η μικρή ιστορία που έγραψε η κα Πόπη Γεωργουλάκη-Παπαδάκη, τότε κάτι πρέπει να κάνουν οι σύλλογοι εκεί ώστε να διατηρηθεί... και να αναδειχτεί.
Όσο για τον σύλλογο του Δραπανιά μπράβο του που με τα υπέροχα ημερολόγια του κρατά τους ανθρώπους, τους παλιούς ανθρώπους του χωριού, "ζωντανούς" στις μνήμες μας.