ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ....

Δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να τον κάψουν τον Ιούδα φέτος, λόγω των μέτρων της πανδημίας.. όμως είμαι σίγουρος οτι θα τους δοθεί η ευκαιρία να εκπληρώσουν το έθιμο που υπάρχει σχεδόν σ όλη την Ελλάδα,και σε πολλά χωριά της Κισάμου.
Δείτε μια αφήγηση της Άννας Σβουράκη απο τα Νοχιά όπως δημοσιεύτηκε στα Χ.Ν για το έθιμο αυτό, πριν δυο χρόνια...
 «Ανήμερα του Μεγάλου Σαββάτου επαίρναμε τα κοπέλια ένα ραβδί και γυρίζανε από πόρτα σε πόρτα για να μαζέψουν κουρέλια και τσούλια για να σιάξουν τον Ιούδα. Οντε τα μάζευγαν έλεγαν “Ελεήστε με τσούλια τον Ιούδα τον Ισκαριώτη απού πρόδωσε τον Χριστό μας”. Ο,τι των έδουδαν τα κρεμούσαν στο ραβδί κι ύστερα πηγαίναν και σιάχναν τον Ιούδα. Κάνανε σταυρό δυο ξύλα, τα ντύνανε με ό,τι είχανε μαζέψει, του βάζαν ένα παλιό καπέλο από ψαθί και γύρω στο λαιμό μιαν αλυσίδα από χοχλιδόκουπες γιατί όπως έλεγαν οι παλιοί ποτίσανε το Χριστό με χοχλιδοζούμι οι γι’ Οβραίοι για κείνονα και κάθε Μεγάλη Παρασκή δεν τρώνε χοχλιούς.
Τότε στένανε στην εκκλησιά απόξω πάνω σε ξύλα που μαζεύγαν όλη την εβδομάδα και τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου ως έλεγε ο παπάς το “Χριστός Ανέστη” με τη φωνή “Να κάψουμε τον Ορφανό” του δούδανε φωτιά.
Κείνηνα την ώρα πετούσαμε κι εμείς οι κοπελιές τα δαχτυλίδια απούχαμε φτιαγμένα από το βαγί τω Βαγιώ για να καούνε μαζί ντου».έθιμο που ολοκληρώνει την Μεγάλη βδομάδα.