ΞΕΧΝΑΜΕ ΕΥΚΟΛΑ

Γεγονός ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε για την Κρήτη η απορρόφηση των προσφύγων της μικρασιατικής τραγωδίας, τον Αύγουστο 1922. Χιλιάδες πρόσφυγες, κυρίως από την περιοχή της Σμύρνης, κατέφυγαν στην Κρήτη, οι περισσότεροι στην περιφέρεια του Ηρακλείου. Ήδη το Σεπτέμβριο 1922, σύμφωνα με τις ειδήσεις και τις περιγραφές των εφημερίδων της εποχής, βρίσκονταν στο λιμάνι και στους δρόμους του Ηρακλείου περισσότεροι από 20.000 πρόσφυγες και σε όλη την Κρήτη περί τους 27.000. Το πρόβλημα της προστασίας και της περίθαλψης των δυστυχισμένων αυτών ανθρώπων είχε καταστεί οξύτατο για τη Γενική Διοίκηση της Κρήτης. Συστήθηκε Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων και άρχισε το δυσχερές έργο της αμέσως από το φθινόπωρο του 1922.

20 Ιουλίου 1974, πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου στην Κύπρο 150.000 άνθρωποι (πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων) προσφυγοποιήθηκαν, μια μεγάλη μερίδα παιδιών κυρίως φιλοξενήθηκε στο Καστέλι στις εγκαταστάσεις της Μητρόπολης στα οικοτροφεία παιδιά που έγιναν φίλοι μας και συμμαθητές μας, μάλιστα καταφέραμε να τους ελαχιστοποιήσουμε την απώλεια της πατρίδα τους, με γιορτές, εκδρομές, παρέες, ΕΓΙΝΑΝ ΕΝΑ ΜΕ ΜΑΣ. 
Στην φώτο ο Πάνος ένας 14χρονος τότε που έγινε ένα με μας (κοιτάτε την φωτο πως τον θαυμάζουμε που ήξερε ακορντεόν) και μας επισκέπτεται κάθε χρόνο.

 Δεκέμβριο του 1995 δεκάδες παιδιά από εμπόλεμες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας έφταναν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης για να συναντήσουν ελληνικές οικογένειες που άνοιξαν τις αγκαλιές τους για να τους προσφέρουν αγάπη, οικογενειακή θαλπωρή και περισσότερη ασφάλεια στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας «παιδιών του πολέμου» που οργάνωνε η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας. Στην Κίσαμο φιλοξενήθηκαν αρκετά.

2019 δεν ήρθαν αλλά μας είπαν αν μπορούμε να φιλοξενήσουμε 100 παιδιά σε όλο τον Νομό... και κοντέψαμε να φάμε τα λυσσιακά μας.. Οι κρητικοί στα δύσκολα φαίνονται αυτό όμως δεν είναι δύσκολο είναι αγάπη, βοήθεια, αλληλεγγύη...παιδιά είναι βρε, παιδιά ασυνόδευτα ενός πολέμου, δεν είναι ούτε οικογένειες, ούτε ..μαζωχτάδες (αν και εδώ που τα λέμε αυτούς θα προτιμούσαμε) ούτε χαραμοφάηδες, ούτε επικίνδυνοι κακοποιοί, παιδιά είναι. 
Ας ελπίσουμε ο Δήμος να κάνει ότι έκανε και ο Ειρηναίος κάποτε...μιας και σε αυτόν απευθύνθηκαν.