ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΚΡΥΑΣ ΒΡΥΣΗΣ

Σύμφωνα με νόμο του 1909 (άρθρα 14 και 15) κάθε κάτοικος από το 18ο έτος της ηλικίας του και άνω έπρεπε να εργαστεί αμισθί για την κατασκευή ενός δημοτικού έργου μείζονος σημασίας. Ο χρόνος εργασίας του ήταν 8, 6 και 4 μεροκάματα. Παράλληλα δινόταν η δυνατότητα σε όσους δεν ήθελαν να υποβληθούν οι ίδιοι στην εργασία, να πληρώνουν το αντίτιμό της, το οποίο καθοριζόταν ανά τριμηνία από το Δήμαρχο και το Συμβούλιο του Δήμου επί τη βάσει της τρέχουσας τιμής των ημερομισθίων.

Επί δημαρχίας Φουρναράκη λοιπόν και με την βοήθεια των Ελληνοαμερικανών "φίλων" μας, το νερό μεταφέρετε από την "Κρύα βρύση" στα πρώτα σπίτια του Καστελλιού με το σύστημα αυτό.

Προσωπική εργασία.
Στην πάνω φωτογραφία διακρίνονται από αριστερά :
Φουρναράκης δήμαρχος Καστελλιού, Δεσποτάκης δωρητής της πετρελαιογεννήτριας, και οι εργάτες Λιγοψυχάκης και Δουβλετής επί το έργον. Στο σημείο αυτό να πω ότι με την κατασκευή του αγωγού (σιδερένιος ήταν υπάρχει ακόμα σε μερικά σημεία της πόλης, κάποιοι πίνουν ακόμα νερό από αυτόν) ξέσπασε και ένας μίνι πόλεμος με τους Πυργιανούς που έχασαν απότομα το νερό των κήπων τους, για χάρη των πολλών κατοίκων της πόλης.

Για να τελειώσει βέβαια το έργο της τότε κοινότητας Καστελίου Κισάμου έδωσε και το κράτος 100.000δρχ και πάνω βλέπουμε την ευχαριστήρια επιστολή προς τον υπουργό οικονομικών κ. Νταή απο τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Ευάγγελο Σαββάκη.

και η σχετική φώτο....με το φρεάτιο έτοιμο....με τον δήμαρχο Φουρναράκη πίσω στην μέση, δεξιά ο πατέρας μου, μπροστά, δεύτερος απο αριστερά ο Σαββάκης, τέταρτος ο Αννουσάκης και ο νωματάρχης...το έτος 1963-64

Υ.Σ 'Οσο για τα μεροκάματα που έπρεπε να κάνουν οι Καστελιανοί αρμόδιος να μας πει μερικά πράγματα είναι ο καθηγητής Κυριτσάκης Κωστής... ξέρει.