ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΣΑΜΟΥ

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου για τις Ευρωπαϊκές μέρες πολιτιστικής κληρονομιάς έγιναν δυο εκδηλώσεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κισάμου. Η πρώτη ήταν μια ξενάγηση απο την επίτιμο Προϊσταμένη της ΚΕ' ΕΠΚΑ Σταυρούλα Μαρκουλάκη για τον γυναικείο χορό που παρουσιάζει το ψηφιδωτό των Ωρών...

Ένα ψηφιδωτό που απεικονίζει την τριάδα των μυθολογικών Ωρών σε συνδυασμό με τις προσωποποιήσεις των τεσσάρων εποχών. Οι Ώρες, πιθανότατα αντίγραφο χαμένου ελληνιστικού ζωγραφικού έργου, χορεύουν γύρω από αναμμένο βωμό ένα τελετουργικό χορό που συμβολίζει την κυκλική επανεμφάνιση των φυσικών φαινομένων, συμβολίζοντας οι ίδιες τις τρεις κύριες εποχές της αρχαίας ελληνικής αντίληψης. Την άνοιξη με πράσινο χιτώνα και λουλούδια στα μαλλιά, το θέρος με γυμνή πλάτη και καφετιά ενδύματα και τον χειμώνα με βαριά ενδύματα και καλυμμένο το κεφάλι.

Το δεύτερο μέρος ήταν αφιερωμένο στους γυναικείους παραδοσιακούς χορούς και έγινε στην μικρή πλατεία μπροστά απο το Μουσείο με χορούς από τη χορευτική συντροφιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Λουσακιών. Φυσικά χόρεψαν το Ρόδο και την Γλυκομηλίτσα, και έπαιξε το συγκρότημα του Στρατή Σκαράκη.
ΡΟΔΟ
Γυναικείος χορός που εντοπίζεται, τουλάχιστον στις μέρες μας, στην επαρχία Κισσάμου και ειδικότερα στο χωριό Λουσακιές. Ένας από τους τοπικούς χορούς των Χανίων, που ατόνησαν από τα μέσα του 20ου αιώνα λόγω των πολιτισμικών και κοινωνικών συνθηκών.
Το ύφος της μουσικής του συγγενεύει με αιγιοπελαγίτικα μουσικά ιδιώματα, υπενθυμίζοντας ότι η Κρήτη στεφανώνεται από τη "μεγάλη μάνα" των Ελλήνων, τη θάλασσα.
Τα χέρια των χορευτριών είναι πιασμένα από τις παλάμες στο ύψος των ώμων.
ΓΛΥΚΟΜΗΛΙΤΣΑ
Είναι χορός της επαρχίας Κισάμου Χανίων και ανήκει στην κατηγορία των συρτών χορών. Στις μέρες μας, αποδίδεται μόνο από γυναίκες. Παλαιότερα, όμως, ήταν μικτός χορός. Το μουσικό μέτρο του χορού είναι 2/4 , τα βήματά του 12 και η λαβή από τις παλάμες στο ύψος των ώμων. Χορεύεται σε κύκλο.
Ο χορός παίρνει το όνομά του από ένα ριζίτικο τραγούδι με τίτλο Το μήλον όσο κρέμεται εις τη γλυκομηλίτσα, με το οποίο μοιράζεται και την ίδια μελωδία.
Η αναβίωση του χορού, η οποία είναι εξαιρετικά πρόσφατη, είναι αποτέλεσμα της ερευνητικής προσπάθειας του πολιτισμολόγου Θρασύβουλου Τσουχλαράκη.