Μεγάλη ήταν η συμμετοχή ελαιουργών, τυποποιητών και ελαιοκαλλιεργητών στην εσπερίδα που οργάνωσαν ο Σύνδεσμος Τυποποιητών Ελαιολάδου Χανίων και ο Σύλλογος Ελαιουργών Ν. Χανίων σε συνεργασία με τη Δ/νση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής της ΠΕ Χανίων και του Εργαστηρίου Οργανοληπτικής Αξιολόγησης Ελαιολάδου του Α.Σ. Ρεθύμνου στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης.
Αναλύθηκαν διεξοδικά από το συνάδελφο Α. Μαρακάκη οι ορθές πρακτικές κατά τη συγκομιδή (χρόνος, στάδιο ωρίμανσης, ελαιοπεριεκτικότητα, ελαχιστοποίηση τραυματισμού, άμεση έκθλιψη, κλπ) αλλά και στο ελαιουργείο (συνθήκες ασφάλειας, χρόνους και θερμοκρασίες, αποθήκευση, κλπ).
Για την ποιότητα του ελαιολάδου και ιδιαίτερα την οργανοληπτική αξιολόγηση, που είναι υποχρεωτική για την τυποποίηση και τις εξαγωγές, μίλησε αναλυτικά η Ελ. Γερμανάκη, επικεφαλής του εργαστηρίου οργανοληπτικής αξιολόγησης ελαιολάδου του Α.Σ. Ρεθύμνου και ότι τόνισε η οργανοληπτική αξιολόγηση είναι ο‘καθρέπτης’των πρακτικών που ακολουθήθηκαν κατά την παραγωγή του ελαιολάδου.
Στην παρέμβασή μου τόνισα ότι είναι μύθος ότι η ελαιοπεριεκτικότητα αυξάνει με την καθυστέρηση της συγκομιδής, αφού σύμφωνα με μελέτες η μέγιστη ελαιοπεριεκτικότητα στο καρπό (επί ξηρού βάρους) επιτυγχάνεται 170-185 μέρες μετά την καρπόδεση, όπως και η μέγιστη συγκέντρωση αντιοξειδωτικών (φαινόλες, χλωροφύλη, κλπ). Με την καθυστέρηση της συγκομιδής για 30 μέρες η ελαιοπεριεκτικότητα δεν αλλάζει, αλλά η συγκέντρωση των αντιοξειδωτικών μειώνεται πάνω από 80% και επομένως επηρεάζεται σημαντικά η ποιότητα του ελαιολάδου. Επιπλέον, μπορεί να έχουμε απώλεια του ελαιοκάρπου από φυσικά αίτια από 7-14%, ενώ επηρεάζεται και η παραγωγή του επόμενου χρόνου, μείωση μέχρι 4-6% αν η καθυστέρηση στη συγκομιδή είναι 4 εβδομάδες μέχρι και 60% αν παραταθεί πέρα από 2 μήνες.
Τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί ήταν πολλοί, τόσο από ελαιουργούς όσο και από αγρότες. Το κυρίαρχο ερώτημα μέχρι οι ορθές πρακτικές να γίνουν συνείδηση όλων που δεν απαντήθηκε ήταν πως οι συνεπείς ελαιοκαλλιεργητές θα πάρουν την υπεραξία για την ποιότητα που παράγουν. Κάτι που αποθαρρύνει πολλούς που θα μπορούσαν να αλλάξουν νοοτροπία στην παραγωγή.
Κώστας Χαρτζουλάκης
Αναλύθηκαν διεξοδικά από το συνάδελφο Α. Μαρακάκη οι ορθές πρακτικές κατά τη συγκομιδή (χρόνος, στάδιο ωρίμανσης, ελαιοπεριεκτικότητα, ελαχιστοποίηση τραυματισμού, άμεση έκθλιψη, κλπ) αλλά και στο ελαιουργείο (συνθήκες ασφάλειας, χρόνους και θερμοκρασίες, αποθήκευση, κλπ).
Για την ποιότητα του ελαιολάδου και ιδιαίτερα την οργανοληπτική αξιολόγηση, που είναι υποχρεωτική για την τυποποίηση και τις εξαγωγές, μίλησε αναλυτικά η Ελ. Γερμανάκη, επικεφαλής του εργαστηρίου οργανοληπτικής αξιολόγησης ελαιολάδου του Α.Σ. Ρεθύμνου και ότι τόνισε η οργανοληπτική αξιολόγηση είναι ο‘καθρέπτης’των πρακτικών που ακολουθήθηκαν κατά την παραγωγή του ελαιολάδου.
Στην παρέμβασή μου τόνισα ότι είναι μύθος ότι η ελαιοπεριεκτικότητα αυξάνει με την καθυστέρηση της συγκομιδής, αφού σύμφωνα με μελέτες η μέγιστη ελαιοπεριεκτικότητα στο καρπό (επί ξηρού βάρους) επιτυγχάνεται 170-185 μέρες μετά την καρπόδεση, όπως και η μέγιστη συγκέντρωση αντιοξειδωτικών (φαινόλες, χλωροφύλη, κλπ). Με την καθυστέρηση της συγκομιδής για 30 μέρες η ελαιοπεριεκτικότητα δεν αλλάζει, αλλά η συγκέντρωση των αντιοξειδωτικών μειώνεται πάνω από 80% και επομένως επηρεάζεται σημαντικά η ποιότητα του ελαιολάδου. Επιπλέον, μπορεί να έχουμε απώλεια του ελαιοκάρπου από φυσικά αίτια από 7-14%, ενώ επηρεάζεται και η παραγωγή του επόμενου χρόνου, μείωση μέχρι 4-6% αν η καθυστέρηση στη συγκομιδή είναι 4 εβδομάδες μέχρι και 60% αν παραταθεί πέρα από 2 μήνες.
Τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί ήταν πολλοί, τόσο από ελαιουργούς όσο και από αγρότες. Το κυρίαρχο ερώτημα μέχρι οι ορθές πρακτικές να γίνουν συνείδηση όλων που δεν απαντήθηκε ήταν πως οι συνεπείς ελαιοκαλλιεργητές θα πάρουν την υπεραξία για την ποιότητα που παράγουν. Κάτι που αποθαρρύνει πολλούς που θα μπορούσαν να αλλάξουν νοοτροπία στην παραγωγή.
Κώστας Χαρτζουλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.