ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΗΤΑΝ ΑΝΟΙΧΤΕΣ...

Πριν μερικά χρόνια υπήρχε ένα καφενείο που το έλεγαν "Ελβετία" στην Κίσαμο - οι μεγαλύτεροι θα το θυμάστε- με πόρτες ανοικτές και το συρτάρι ξεκλείδωτο, την ίδια εποχή που και άλλα μαγαζιά, μπακάλικα-φούρνοι δεν έβαζαν τις πραμάτειες τους μέσα τα μεσημέρια αλλά ένα πανί αρκούσε για να προστατεύει όχι από κλέφτες, αλλά από τον...ήλιο. Κανείς δεν είχε κλειδαριές ασφαλείας και κανείς δεν έβαζε κάμερες ή συναγερμούς για να προστατεύσει την περιουσία του. 
Το Ελβετία του Σκουνάκη όμως ήταν το κάτι άλλο...εκεί έβρισκες μετά τις 2-3 τα ξημερώματα, την κρέμα  σου, το εκλεράκι σου, έφτιαχνες τον καφέ σου, αλλά και προπαντός τα τσιγάρα για όσους έμεναν "χαρμάνηδες", άφηνες το αντίτιμο πάνω στο τραπέζι και έφευγες....
Το πρωί καφέ, προποτζίδικο και σε μια γωνιά ο γέρο Ανυφαντής να φτιάχνει ρολόγια, το βράδυ χαρτιά και ζάρια και τα ξημερώματα στέκι των ξενύχτηδων.
  Στην φωτογραφία μας που είναι τραβηγμένη στις αρχές του 70΄ διακρίνονται από έξω από το καφέ "Ελβετία" από αριστερά: Λουβιτάκης Εμμανουήλ, "Παπαληγούρας" Βογιατζάκης Ιωάννης, μια τουρίστρια περασιάρα και ο "Στρατηγός" Ανδρουλάκης Ν.