ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΛΑΨΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΜΝΗΜΕΙΑ;

 Περίμενα μια βδομάδα να τελειώσουν τα δάκρυα μας, για να μην με πείτε και κακό, απο το αναπάντεχο και σίγουρα πολύ λυπηρό γεγονός της φωτιάς στην Παναγία των Παρισίων... Δάκρυα για ένα παγκόσμιο μνημείο, μια κληρονομιά που όμως είμαι σίγουρος θα ξανασταθεί και θα ξαναλειτουργήσει πολύ σύντομα. Ήδη οι δωρεές για αυτό το μνημείο αγγίζουν τα 1 δις...Ευρώ.

 - Φυσικά δεν είδα πουθενά δάκρυα για τα δικά μας μνημεία, που σιγά-σιγά εξαφανίζονται απο προσώπου γης, δεν είδα ούτε καν κροκοδείλια για μια πολιτιστική κληρονομιά που άντεξε 10-15 αιώνες και μέσα σε ένα χρόνο θρούλλησε και έγινε ένα σωρός πέτρες.
Κλαίμε για τους άλλους...είμαστε σαν τις παλιές μοιρολογίστρες...

Θα μου πείτε βέβαια ..είναι διαφορετική αυτή η κληρονομιά,  εξάλλου δεν είναι στο Παρίσι, στην Ρώμη στην πρωτεύουσα...είναι στα βουνά, στο χωριό, στην Κίσαμο.... σιγά τα μνημεία.
Μόνο τα ξένα μνημεία λάμπουν είναι προς λύπηση....και χρειάζονται βοήθεια!!
Σωστά... όλοι έχουμε πάει στο Παρίσι... γι αυτό τον λόγο!!