ΟΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΚΙΣΑΜΙΤΙΚΑ ΚΡΑΣΙΑ

- Μια φωτογραφία από 13 μπουκάλια όστρια κρασί με έκαναν να θυμηθώ δυο μεγάλους περιηγητές που πέρασαν από την γειτονιά μας ...και μίλησαν για το Κισαμίτικο κρασί!
To 1415 έφτασε στην Κίσαμο ο Φλωρεντίνος μοναχός BUONDELMONTI, όπου έγραψε ένα ωραίο οδοιπορικό από το ακρωτήρι της Γραμβούσας όπου τον παράτησαν ως την πόλη. Θα σταθώ φυσικά σε αυτά που παρατήρησε στην πόλη... εκτός από τα αρχαία που εκτείνονταν σε περίμετρο δυο μιλίων, στο πολύ καλό κρασί και τους αμπελώνες που συνάντησε παντού.
Γράφει λοιπόν ...... κύριο προϊόν της περιοχής είναι το κρασί, που αποτελεί και εξαγωγικό προϊόν, πρώτα οι Ρωμαίοι, μετά οι Βενετοί, έστελναν το υπέροχο κρασί της Κισάμου σε όλη την γνωστή οικουμένη.
Μάλιστα πολλά αμπέλια είναι μέσα στις αρχαιότητες ....."Αλλά εκτός του ότι τέτοιες αρχαιότητες δεν είναι πολύ αναγκαίες, η καλή απόδοση του αμπελώνα απαγορεύει στον ιδιοκτήτη να ξεριζώσει αυτά τα γόνιμα κλήματα".
60.000 βαρέλια είχε εξαγωγή η Κρήτη.

Ο Νότιος άνεμος από το λιμάνι της Κισάμου, μας φέρνει το καράβι της γεύσης.
Σε αυτόν τον υπέροχο (ευλογημένο) τόπο το Σέρρυ βρήκε μια καινούργια πατρίδα
και το Όστρια μια καινούργια ταυτότητα!
Έτσι έγραφε η μικρή ταμπέλα του ΟΣΤΡΙΑ

- Όταν φτιάξαμε το 1985 ένα κρασί ηδύποτο στην Κίσαμο, την Όστρια, χρησιμοποίησαν βαρέλια από την Μαδέρα για να το αποθηκεύσουν μιας και το κρασί μας μοιάζει πολύ με αυτό του Πορτοκαλέζικου νησιού. Διαβάστε λοιπόν τι γράφει ο Pashley ένας ακόμα περιηγητής τι συνέβη το 1421 λίγα χρόνια μετά που ήρθε ο Μπουοντελμόντι στην Κρήτη.
- Ο πρίγκιπας της Πορτογαλίας Ερρίκος αφού δοκίμασε το υπέροχο κρασί της Κισάμου, ζήτησε να του φέρουν κλίματα από το νησί, για να φυτέψει αυτήν την υπέροχη ποικιλία, στην Μαδέρα, που μόλις την είχαν εποικήσει οι Πορτογάλοι.
Φαίνεται ότι η αρχαία ποικιλία αμπελιού της Κρήτης είχε βρει και αλλού γόνιμο έδαφος.
Τέλος αναφέρει ότι τα αμπέλια άρχιζαν από την Κίσαμο και τελείωναν στα Πάνω Μεσόγεια και το το κρασί μπορεί να μην ήταν ανώτερο του Αγίου Μύρωνα (Ηράκλειο) αλλά εντούτοις ήταν εξαίσιο.
Αναφέρει δε δυο ιστορίες..... ότι όταν έφταναν τέτοια κρασιά στις ταβέρνες σε Αγγλία και Γαλλία... πολλοί έπαιρναν όρκο να μην βγουν από εκεί αν δεν τελειώσουν το πιθάρι. ...και ότι τόσο άρεσε αυτό το κρασί στον Δούκα του Charence George Plantagenet που όταν (ποιος ξέρει το λόγο;) αποφάσισαν να τον εκτελέσουν, με δική του απόφαση είπε να τον πνίξουν σε ένα βαρέλι με κρητική Μαλβαζία.