ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ

Γράφει ο Δρ Κων. Β. Ζορμπάς,
Γενικός Διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης
Πριν από λίγες ημέρες ηγέτες από όλο τον πλανήτη προσήλθαν στο Παρίσι για να συνεορτάσουν τα 100 χρόνια από την υπογραφή της λήξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκατομμύρια οι νεκροί, στρατιώτες και άμαχος πληθυσμός, πλήρωσαν με τη ζωή τους το κόστος του πολέμου. Οι πόλεμοι φυσικά δεν σταμάτησαν, ο λήθαργος συνεχίζεται και οι ανθρώπινες ζωές συνεχίζουν να χάνονται. Το πάθημα δυστυχώς δεν έγινε μάθημα. Ακολούθησαν νέοι πόλεμοι, νέες καταστροφές και αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή.  Ιδιαίτερα στις ημέρες μας με μία άλλη μορφή πολέμου που είναι τα τροχαία! Η σημερινή ημέρα είναι Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων, η οποία καθιερώθηκε το 1993 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων. Η ημέρα αυτή έλαβε παγκόσμιο χαρακτήρα, όταν υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με το Ψήφισμα 60/5 της 26ης Οκτωβρίου 2005.
Υπάρχουν πολλές προσπάθειες που γίνονται για την αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού προβλήματος. Δυστυχώς δεν βλέπουμε καμία βελτίωση, κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ακούμε τους ειδικούς, αλλά δεν ακούμε τις φωνές των νέων παιδιών. Υπάρχει και μία άλλη προσέγγιση που βιώσαμε στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης με την παγκρήτια συμμετοχή μαθητών για τη σύνταξη της «Διακήρυξης για τη Ζωή», το 2017.
Η «Διακήρυξη για τη Ζωή» έχει ως κεντρικό πυρήνα  προβληματισμού την κρίση του πολιτισμού μας και την κρίση των αξιών. Στο Συνέδριο, το οποίο τελούσε υπό την αιγίδα της Ελληνικής Προεδρίας, έλαβαν μέρος μαθητές από τα Σχολεία 1ο ΓΕΛ Αγίου Νικολάου, 2ο ΓΕΛ Ιεράπετρας, ΓΕΛ Νέας Αλικαρνασσού, ΓΕΛ Ατσιπόπουλου, ΓΕΛ Κολυμπαρίου, ΓΕΛ Κισάμου και  Πατριαρχική Σχολή Κρήτης- Γενικό Εκκλησιαστικό Λύκειο.
Το κείμενο της Διακήρυξης αρχίζει με τη ρήση του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, «Πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει˙ πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος» (Α΄ Κορ., 6:12), δηλαδή «όλα μου επιτρέπεται να τα κάνω, μας λέγει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, αλλά δεν είναι συμφέρον να τα πράττω όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δεν θα εξουσιασθώ και δεν θα υποδουλωθώ σε τίποτα που να προσβάλλει την αξιοπρέπειά μου και να απειλεί τη ζωή μου».
Έμφαση δίδεται στο σεβασμό του ανθρωπίνου προσώπου, στον αγώνα για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του ανθρώπου, πέρα από διακρίσεις και καταχρήσεις, αλλά και στην απόρριψη του θανάτου που προέρχεται από τα τροχαία και τα επακόλουθά του, καθώς το κείμενο αποτελεί μία μεγάλη κατάφαση στη ζωή.
Κατά τη Διακήρυξη, «με τη δύναμη που μας χάρισε το παρόν βήμα του διαλόγου, η πίστη στις πανανθρώπινες αξίες, η “Πρόσωπον προς Πρόσωπον” κοινωνία, οι αξίες που υπηρετούμε ως άνθρωποι και ο ειλικρινής διάλογος μεταξύ μας, θεωρούμε καθήκον μας να διακηρύξουμε με την παρούσα συνάντησή μας και να ενώσουμε τις φωνές μας, πως το παρόν Συνέδριο δεν έχει την πρόθεση να καταδικάσει, αλλά να προβληματίσει, να ευαισθητοποιήσει και να αφυπνίσει πάνω στο φλέγον ζήτημα των τροχαίων, ένα ζήτημα ζωής και θανάτου».
Για αυτούς τους λόγους «πιστεύουμε ότι το πρόβλημα των τροχαίων ατυχημάτων είναι πρωτίστως πρόβλημα έλλειψης παιδείας, που σχετίζεται τόσο με τη συμπεριφορά μας, όσο και με την ευρύτερη αντίληψή μας για τον κόσμο και τη ζωή» […]. «Η λύση δεν βρίσκεται ούτε στα υψηλά πρόστιμα, ούτε στις αυστηρές ποινές, αλλά στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη ζωή και το συνάνθρωπο, διότι όπως διαβάζουμε στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιον, κεφάλαιο 12, στίχος 33: “και το αγαπάν τον πλησίον ως εαυτόν πλείόν εστι πάντων των ολοκαυτωμάτων και των θυσιών”, δηλαδή “το να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου, είναι το σπουδαιότερο από όλα τα δώρα στο Θεό και τις θυσίες”».
  Το κείμενο ολοκληρώνεται με έκκληση στην ελληνική Πολιτεία, στα Κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στους Διεθνείς Οργανισμούς, στις Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών, στις Θρησκευτικές Κοινότητες, στους Τοπικούς Άρχοντες, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ Βαθμού, σε κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως και στον καθένα ξεχωριστά, να εργαστούμε μαζί και να αγωνιστούμε για την πολυπόθητη αλλαγή συμπεριφοράς και νοοτροπίας και την υπεράσπιση του δικαιώματος στη ζωή, ενάντια στο θάνατο από τα τροχαία.
  Η Διακήρυξη στέλνει δυνατά ένα διαφορετικό Μήνυμα:«Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΗ. Προτεραιότητα στη Ζωή!». Μήπως πρέπει να αλλάξουμε τρόπο προσέγγισης για την αντιμετώπιση των Τροχαίων στην Ελλάδα και την Κρήτη; (βλπ. ολόκληρη τη Διακήρυξη στην ιστοσελίδα, www.oac.gr). Είθε παρόμοιες προσπάθειες να συνεχισθούν, ώστε να αλλάξει ριζικά η νοοτροπία μας και να καλλιεργηθεί στη συνείδηση όλων των πολιτών παγκοσμίως, η ευαισθησία σε θέματα οδικής ασφάλειας, ώστε να λειτουργούν μέσα στο κοινωνικό σύνολο ως υπεύθυνοι και ενεργοί πολίτες. Η ευαισθητοποίηση, η επαγρύπνηση και η αφύπνιση των συνειδήσεων των σημερινών παιδιών και αυριανών πολιτών, είναι πιο επιτακτική από ποτέ.