ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Τυχαία πέρασα από μια εκκλησιά του προπερασμένου αιώνα, την θαύμασα, την φωτογράφισα, μην περιμένετε να σας πω ποια είναι, έκανα ένα γύρο από αυτήν να δω την αρχιτεκτονική της. Δυστυχώς έπεσα σε αυτήν την εικόνα και δεν είναι η πρώτη που συναντώ σε εκκλησία μας. Λυπήθηκα και αγανάκτησα.. το παλιό τέμπλο παραπεταμένο κατάχαμα, διαλυμένο, κάποια άλλα κομμάτια στην αυλή να τα δέρνει η βροχή και ο καιρός. Στεναχωρήθηκα, καλά μόνο εγώ τα έχω δει, κανένας άλλος; Ούτε οι πιστοί, ούτε ο Ιερέας της εκκλησίας, ούτε καν ο επίτροπος που σίγουρα θα ήταν εκεί όταν αντικαθιστούσαν την ξύλινη πόρτα με την αλουμινένια και το περίτεχνο τέμπλο του 19ου αιώνα με κάποιο κτιστό; 
Η διαφύλαξη των εικόνων, των κειμηλίων, είναι υποχρέωση του Ιερέα και του επιτρόπου, κάθε εκκλησιά έχει κειμήλια μεγάλης καλλιτεχνικής, ιστορικής και πνευματικής αξίας και εκτός του ότι πρέπει να καταγραφούν πρέπει και να διαφυλαχθούν. Κρίμα.
Αφήστε το άλλο, στις παλιές εκκλησίες που υπάρχουν και νεκροταφεία, τραγικές καταστάσεις να βλέπεις μέσα στις ελιές και στον ακάλυπτο στέφανα και νεκρόκασες....