ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ....

Πατεριανά Κισάμου
Η ντόπια παράδοση λέει:
Στα μέσα του 18ου αιώνα, σ΄ένα γάμο στα Πατεριανά Λουσακιών, με κουμπάρους Γραμπουσιανούς καπεταναίους, ο περίφημος βιολάτορας Στέφανος Τριανταφυλλάκης ή Κιώρος, προσκεκλημένος στο γλέντι, μετά από παραγγελία των οπλαρχηγών για χορό και υπό τη συναισθηματική φόρτιση που δημιουργούσαν κάποιοι τοπικοί επαναστατικοί μουσικοί σχεδιασμοί εναντίον των Τούρκων -και θέλοντας να τιμήσουν τους Κρητικούς που επέστρεψαν από την Πόλη-, φαίνεται πως έπαιξε και χόρεψαν έναν παλιό κρητικό χορό, με προέλευση ίσως από την άλωση της πόλης, πιθανώς μετασχηματίζοντας τα βήματά του.
Έτσι λέγεται ότι διαμορφώθηκε ο «χανιώτικος συρτός», ο «βασιλιάς» των κρητικών χορών. Ένας χορός μοναδικός, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, λόγω του ξεχωριστού χορευτικού τρόπου απόδοσής του στην επαρχία Κισάμου, όπου στον κύκλο του χορού χορεύουν πάντα οι εκάστοτε δύο πρώτοι και του πολύ μεγάλου αριθμού συνοδευτικών μελωδιών -μουσικών σκοπών-, δημιουργήματα σπουδαίων μουσικών στο πέρασμα του χρόνου.

Σήμερα η μόνη μέρα που μαζεύεται κόσμος είναι στον εσπερινό της γιορτής της σπηλαιώδη εκκλησίας του εγκαταλελειμμένου χωριού, που είναι αφιερωμένη στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού κάθε 5 του Αυγούστου, όπου ο πολιτιστικός σύλλογος Λουσακιών τιμά εκτός του Χριστού και το εγκαταλελειμμένο χωριό αλλά και τον Κιώρο, με ξακουστό πανηγύρι.

 Ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα φωτογράφιση απο τον αέρα με το drones τον αγαπητό φίλο Στέλιου Αποστολάκη.