ΕΝΑ ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΦΑΛΑΣΑΡΝΑ

Το 2008-2012 ανασκάφτηκε σύμπλεγμα δημοσίων οικοδομημάτων σε απόσταση 50 μ. από τη βόρεια αποβάθρα, που καλύπτουν ένα φάσμα ολόκληρης της ελληνιστικής περιόδου (εικ. 1, 2). Πρόκειται για τέσσερις αποθηκευτικούς χώρους των πρώιμων και μέσων χρόνων, κανάλι ίσως αποστράγγισης υδάτων, εφαπτόμενου οινοποιείου της μέσης ελληνιστικής περιόδου και σειράς τοιχίων της ύστερης ελληνιστικής περιόδου, των οποίων η λειτουργία δεν έχει ακόμα ερμηνευτεί.
Στo πρώτο στρώμα του συμπλέγματος των διαφόρων τοιχίων, μέσα σε θαλάσσιες επιχώσεις, βρέθηκε μαρμάρινη κεφαλή ανθρωπίνου μεγέθους σφηνωμένη σε τοιχίο και στηριζόμενη στις παρειές της από ρίζες σκίνων, που άφησαν το αποτύπωμά τους πάνω στο πρόσωπο της νεάνιδος. Προφανώς, είχε παρασυρθεί από το τσουνάμι του 365 μ.Χ. Το γλυπτό χρονολογείται γύρω στο 350 π.Χ. και αποτελεί πρωτότυπο έργο Αθηναίου γλύπτη, ή ντόπιου γλύπτη που είχε μαθητεύσει σε αττικά εργαστήρια.

Η δεξαμενή του οινοποιείου έχει διαστάσεις 10 Χ 5 μ. και πάτωμα με υδροκονίαμα από έγχρωμο βοτσαλάκι σε ερυθρόφόντο. Έξι λίθινοι κίονες σε συστοιχία, με παχύ στρώμα υδροκονιάματος στη βάση τους μέχρι το ύψος των 35-37 εκ., περιβάλλονται από παχείς τοίχους. Οι λίθοι της τοιχοποιίας είναι ορθογώνιοι παραλληλόγραμμοι και ορισμένοι φέρουν εξωτερικά διακόσμηση περιτένειας. Είναι προφανές ότι προέρχονται από προγενέστερα κτήρια. Ο ληνός και το πιεστήριο βρίσκονται σε λίγο ψηλότερο επίπεδο στη δυτική πλευρά και φαίνεται να χρησιμοποιήθηκαν ως δάπεδο μετά την καταστροφή της πόλης της Φαλάσαρνας από τους Ρωμαίους το 69 π.Χ. Πρόκειται για δημόσιο οινοποιείο πιθανώς του 2ου π.Χ. αι., αλλά η λεπτομερής περιγραφή και ερμηνεία του θα δοθούν μετά το πέρας της ανασκαφής.
Ελπίδα Χατζηδάκη