ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙΔΑΣ

-  Πέντε λεπτά, είπα της κυρίας Κατερίνας, θα με αφήσετε να κάτσω στα θρανία;
-  Φυσικά μου απάντησε και με άφησε μονάχο μου μέσα στην τάξη... 

Έκατσα λοιπόν αλλά τι να πρωτοδώ και τι να πρωτοθαυμάσω; Πολλά μου έπεσαν όλα αυτά έτσι απότομα και η αλήθεια είναι οτι τα περισσότερα τα είχα ξεχάσει... η πλάκα με το κοντύλι, το σφουγγαράκι δεμένο στον μαυροπίνακα, το ξύλινο τρίγωνο για την γεωμετρία, η ξύλινη κασετίνα, οι χάρτες.. ειδικά αυτός με τα ψάρια, ο άλλος με τα πουλιά, τους άθλους του Ηρακλή, ο Χριστός ψηλά ψηλά να μας προσέχει...μετά άρχισε να ξεσκουριάζει το μυαλό και θυμήθηκα οτι έκανα μάθημα πρωί, απόγευμα αλλά και Σάββατο, τα κορίτσια φορούσαν ποδιά, το ψαρόλαδο που μας δίνανε κάθε πρωί.... πέρασαν και σαν λάμψη φευγάτη όλοι όσοι μου έκαναν μάθημα τα 6 χρόνια του δημοτικού, η Ερμιόνη, η Αριάδνη, ο Κοκκινάκης, ο Τερεζής, ο Κουφάκης, ο κυρ Δημήτρης. Μετά είδα και το κουδούνι πάνω στο γραφείο του δασκάλου, αυτό το καμπανάκι που όλοι κοιτάζαμε πότε θα το πιάσει ο δάσκαλος για να ξεχυθούμε στην αυλή ... έψαξα και για την βέργα, δεν την βρήκα ..μάλλον θα είχε σπάσει σε κανένα χέρι άτακτου μαθητή. Κόντεψα να βουρκώσω.... Μετά ψαχούλεψα το θρανίο.. εκεί κάπου ίσως να ήταν και το όνομα μου χαραγμένο... 

Μπράβο χίλια μπράβο κυρία Κατερίνα (Στρατάκη Ψαράκη)και συγχαρητήρια για το σπουδαίο έργο σας, χίλια μπράβο.
Αξίζει μια επίσκεψη όλων, όχι μόνο των μικρών μαθητών που ξέρω οτι πάνε, αλλά των μεγαλύτερων για να ξαναθυμηθούμε τα σχολικά τους χρόνια.