ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Την επόμενη Κυριακή ο Κισσαμικός, ο βαθμολογικά αδιάφορος, κλείνει μια χρονιά που ήταν πολύ δύσκολη .. για τους διοικούντες, για τους φιλάθλους και γενικά σε όσους τον αγαπούν πραγματικά. Μια χρονιά που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και με αποτελέσματα που τον καθιέρωσαν στα ποδοσφαιρικά σαλόνια, με Πανιώνιο και Παναθηναϊκό στο κύπελλο, αλλά στην πορεία του πρωταθλήματος αγκομαχώντας καταφέραμε να σωθεί, αφού καρδιοκτύπησε διοικούντες και μη. 
Σώσαμε την χρονιά για να ξαναπαίξουμε στην δεύτερη σε τάξη κατηγορία της χώρας..... αλλά το ερώτημα είναι άλλο. Έπρεπε να σωθούμε; Είναι ανάγκη να ξαναπεράσουμε όλα αυτά που περνάμε τα τελευταία δυο χρόνια; Μια ομάδα δίχως έδρα, δίχως πόλη, δίχως φιλάθλους, δίχως καμιά στήριξη; Αξίζει; Εγώ λέω οτι δεν αξίζει για όλους αυτούς τους λόγους και κάποιους παραπάνω..
Η ομάδα δεν μπορεί να παίζει στην Β' κατηγορία και αυτό το ξέρουν όλοι... απλά δεν θέλουν ακόμα να το πιστέψουν, όχι οτι δεν έχει την δύναμη η διοίκηση, αλλά απλά δεν γίνεται μια επαγγελματική ομάδα, μια ανώνυμη εταιρεία να μην είναι κερδοφόρα. 
Άρα το καλύτερο για αυτήν την ομάδα είναι να γυρίσει σπίτι της, στην πόλη της, με χαμηλότερο μπάτζετ, με δικά της παιδιά, με αξιοποίηση των Ακαδημιών και δημιουργίας μιας νέας ομάδας που θα έχει γήπεδο και κόσμο. Πως το καταφέρνει;  Ή φτιάχνουμε ένα γήπεδο ή γυρίζουμε την ομάδα στην Γ' Εθνική που δεν χρειάζονται και πολλά λούσα.
Απλά τα πράγματα και με τις συνθήκες που υπάρχουν στον νομό σήμερα, Πλατανιάς κυνηγημένος, Α.Ο Χανιά υπό διάλυση... τα σαΐνια θα μας πλευρίσουν λίαν συντόμως για συνένωση.... όμως αυτό δεν το αντέχουμε όσοι αγαπάμε την ομάδα, οπότε καλό είναι να γυρίσουμε εκεί που μας παίρνει και μπορούμε να κάνουμε και πρωταθλητισμό, και μάλλον ανήκουμε. 
Αυτά.