ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΟΙ ΕΛΑΙΟΠΑΡΑΓΩΓΟΙ....

Τα πράγματα για την ελαιοκαλλιέργεια στη Κίνα είναι πολύ δύσκολα κυρίως λόγω κλίματος (έλλειψη βροχοπτώσεων και υψηλές θερμοκρασίες από το Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο που γίνεται η διαφοροποίηση των οφθαλμών και η δημιουργία ανθέων) αλλά και νοοτροπίας (εφαρμογή ορθών πρακτικών καλλιέργειας). Επιπλέον, άρχισαν να εμφανίζονται προβλήματα από εντομολογικές και φυτοπαθολογικές ασθένειες που μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν.
Λόγω των ανωτέρω η μέση ετήσια παραγωγή των ελαιοδέντρων με ηλικία πάνω από 10 χρόνια είναι πάρα πολύ χαμηλή. Μια φυτεία ελιάς με 40000 ελαιόδεντρα ηλικίας 10-20 χρόνων στην επαρχία Yunnan, που επισκέφτηκα κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου (7-17/6/2017) ως τεχνικός σύμβουλος για θέματα άρδευσης, παράγει 10 τόνους ελαιόλαδο, δηλαδή 250 γραμμάρια ελαιόλαδο το δέντρο!
Ωστόσο, η φύτευση ελαιοδέντρων είναι ανοδική αφ’ ενός γιατί επιδοτείται από την κυβέρνηση και αφ’ ετέρου λόγω της πολύ υψηλής τιμής (1,2-1,5 € ανά κιλό καρπού), που παίρνει ο Κινέζος αγρότης σε σχέση με άλλα αγροτικά προϊόντα.
Αν και η συνολική παραγωγή ελαιολάδου σε ολόκληρη την Κίνα δεν ξεπερνά τους 5.000 τόνους με προσπάθειες πάνω από 50 χρόνια, η κατανάλωση το 2016 ξεπέρασε τους 65.000 τόνους. Η Ισπανία κυριαρχεί στις εξαγωγές στην Κίνα με 81% και ακολουθεί η Ιταλία με 13%, ενώ οι εξαγωγές από την χώρα μας είναι μόλις 2%. 
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η καλλιέργεια της ελιάς στη Κίνα, που συμβάλει να μπει το ελαιόλαδο στις διατροφικές τους συνήθειες, αλλά τι κάνουμε εμείς για παράγουμε ποιοτικό ελαιόλαδο και να το εξάγουμε στη Κίνα!
Κώστας Χαρτζουλάκης