ΚΙΣΑΜΟΣ ΚΑΤΑ ΚΩΣΤΑ ΝΤΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ

Θεωρώ απο τις τόσες που έχω ακούσει ετυμολογίες της λέξης Κίσαμος την πιο σωστή... Μάλιστα θεωρώ οτι αυτήν την ονομασία μας την έδωσαν οι Πολυρρήνιοι που μόνο αυτοί είχαν το προνόμιο λόγω θέσης να μας βλέπουν καθημερινά να μας αγκαλιάζει η άμμος. Είναι γενική ομολογία οτι εκείνα τα χρόνια όλη η περιοχή που σήμερα εκτείνεται από το Μαύρο Μώλος ώς και τα Νοπήγεια ήταν μια πολύ μεγάλη και όμορφη αμμώδη παραλία.
Λέει λοιπόν ο Κώστας Ντουντουλάκης 
"Ο Αριστοφάνης (Νεφ. 81) γράφει: “Κύσον με και την χείρα δος την δεξιάν”. Ο Κισσός, λέγεται έτσι γιατί “κύσει” (φιλά) το δένδρο ή βράχο, τυλιγμένος σ’ αυτό καθώς αναρριχάται. Αρα:
1. Πιθανά Κίσαμος = Κισ- ή κυσ- και (ψ)άμ(μ)ος (άμμος). Κατά το έγκυρο μέγα λεξικό Ελληνικής Liddell & Scott: Ψάμμος ή ψάμμαθος=άμμος ενώ ψάμαθος (σημ. Κ.Ντ:με ένα μ όπως στην λέξη Κίσαμος)=η παρά την θάλασσαν άμμος
Δηλαδή, τοποθεσία την οποία κύσει (φιλά, αγκαλιάζει) ή ψάμαθος/άμαθος (θαλάσσια άμμος). Οι Βέντρις και Τσάντγουικ εξάλλου πριν 60 περίπου χρόνια κατέρριψαν την (μάλλον σκόπιμη…) πλάνη πως οι Μινωίτες δε μιλούσαν Ελληνικά, όταν αποκρυπτογράφησαν την Γραμμική Β και αποδείχθηκε πως ήταν Δωρική διάλεκτος και όχι “προελληνική” η ομιλούμενη Γλώσσα της Γραμμικής…
2. Αν πάλι πιθανολογηθεί ότι δεν ισχύει το δεύτερο συνθετικό (ψ)άμμος, Κίσσαμος, απλά σημαίνει “προσφιλής” τοποθεσία, “αξιαγάπητη” περιοχή, σε ελεύθερη απόδοση.Το -αμος σε αυτή την εκδοχή είναι απλή κατάληξη. Όπως λέμε Πέργ-αμος κλπ. Ίσως μάλιστα το α σε αυτήν είναι η που στην ομιλούμενη επί ονοματοθεσίας της δωρική διάλεκτο γίνεται α (πχ ταν ή επί τας=την ή επί της, το κάδος=το κήδος, δηλ. φροντίδα)"
Αν κάποιος έχει κάτι καλύτερο ας τον ακούσουμε....αλλά καιρός να κατασταλάξουμε και σε κάτι...