Στο Κόκκινο Μετόχι την μέρα που πέσανε οι Γερμανοί στον κάμπο στις 20 Μαΐου 1941 ο δάσκαλος Νικολακάκης απόφοιτος της παιδαγωγικής σχολής Ηρακλείου βρίσκει ένα Γερμανό αξιωματικό βαριά τραυματισμένο. Αφού τον αφοπλίζει σκίζει το πουκάμισο του και του δένει πρόχειρα τις πληγές και τον μεταφέρει στο Καστέλι στο νοσοκομείο που είχε στηθεί στο σπίτι του Γιάννη Σαψάκη. Αφού τον παραδίδει στα χέρια των γιατρών, ο Γερμανός για όσα έκανε του δίνει ένα σημείωμα και του λέει (μιλούσαν αγγλικά και οι δυο) "άμα επικρατήσουμε να το δείξεις έτσι και σε συλλάβουν".
Δυο μέρες μετά στις 23 Μαΐου τον δάσκαλο τον συλλαμβάνουν στον Δραπανιά μαζί με τον συνομήλικο του Ευάγγελο Σκουλάκη και τους εκτελούν στην πλατεία του χωριού. Το σημείωμα βρέθηκε στην τσέπη του .. δεν το είχε κάνει χρήση.
Ο Γερμανός πέθανε και αυτός μετά απο τεσσερις μέρες και τον έθαψαν στην αυλή του σπιτιού του Γιάννη Σαψάκη.
Στον Δραπανιά λίγο παραπάνω απο την πλατεία υπάρχει αυτή η μαρμάρινη πλάκα για να θυμίζει τις θηριωδίες των Γερμανών στα μέρη μας.
Την ιστορία άκουσα απο τον Αντώνη Κατσικανδαράκη
Δυο μέρες μετά στις 23 Μαΐου τον δάσκαλο τον συλλαμβάνουν στον Δραπανιά μαζί με τον συνομήλικο του Ευάγγελο Σκουλάκη και τους εκτελούν στην πλατεία του χωριού. Το σημείωμα βρέθηκε στην τσέπη του .. δεν το είχε κάνει χρήση.
Ο Γερμανός πέθανε και αυτός μετά απο τεσσερις μέρες και τον έθαψαν στην αυλή του σπιτιού του Γιάννη Σαψάκη.
Στον Δραπανιά λίγο παραπάνω απο την πλατεία υπάρχει αυτή η μαρμάρινη πλάκα για να θυμίζει τις θηριωδίες των Γερμανών στα μέρη μας.
Την ιστορία άκουσα απο τον Αντώνη Κατσικανδαράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.