Η πόλη θέλει σχεδιασμό απο την αρχή και όχι παιχνιδάκια ανάπλασης και "εξυπηρέτησης", η πόλη θέλει σοβαρές προτάσεις με ομοφωνία, η πόλη πρέπει να ξυπνήσει και να βρεθούν μόνιμες λύσεις στα μακροχρόνια προβλήματα της και όχι επειδή δεν βρίσκονται οι λύσεις να κάνουμε προσωρινές ενέσεις επιβίωσης.
Έργα ζωής είναι ένας περιφερειακός, μια συγκοινωνιακή μελέτη, ένας κάθετος δρόμος που δεν υπάρχει, μια ανάσα πράσινου, μια παιδική χαρά, μια ασφαλτόστρωση εκεί που θυμίζει αλάνα, ένα δημοτικός χώρος στάθμευσης, μια δημοτική αστυνομία Ή όλα αυτά μαζί που θα μας κάνουν πόλη.
Τέλος πάντων .... ας είναι το τελευταίο έργο (αντίθετη μονοδρόμηση Σκαλίδης) που γίνεται άνευ δημόσιας διαβούλευσης και γνώμης των πολιτών. Οι Δημότες έχουν γνώμη και αυτή την γνώμη (σωστή η λάθος) πρέπει να την πάρουν μετά οι δημοτικοί σύμβουλοι και να την μεταφέρουν στο Δημοτικό συμβούλιο. Ποιος ρωτήθηκε άραγε; Ποια γνώμη μετέφεραν οι δημοτικοί σύμβουλοι;
* Ενδεχομένως μια απόφαση να βγει καλή και προς όφελος των δημοτών, αλλά αν δεν βγει τότε τι γίνεται;
Και τα στρογγυλά τραπέζια είναι για αυτό τον λόγο, για να κουβεντιάζονται τα θέματα ήσυχα ωραία και απλά και φυσικά να βλέπεις τον άλλο στο πρόσωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.