ΤΟ ΠΑΡΤΙ

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Πάντα τις μέρες των Χριστουγέννων έρχεται στο νου μια όμορφη ανάμνηση των χρόνων της πρώτης νιότης πίσω στα χρόνια του 63, 64, 65 των τελευταίων τάξεων του λυκείου και των πρώτων φοιτητικών.
Είναι η ανάμνηση από το πάρτι μέσα στις μέρες των εορτών των Χριστουγέννων που κάποια παιδιά οργάνωναν στο σπίτι στο μικρό μας Καστέλι. Τότε που δεν υπήρχαν άλλες διασκεδάσεις και έξοδοι για τα παιδιά, πλην των οικογενειακών συγκεντρώσεων στις γιορτές, και στα μεγάλα γεγονότα της ζωής.
Οι μεγάλοι συνήθιζαν αυτές τις μέρες, τις βεγγέρες, τις αποσπερίδες με το κόψιμο της πίτας και το παίξιμο χαρτιού. Συνήθως αυτές συνοδευόταν με ποτά, γλυκά και φρούτο, ή μεζέδες με κρασάκι. Συνηθισμένος ήταν και ο περιφερόμενος δίσκος με τους μεζέδες και τα πιρουνάκια.
Πάρτι δεν έκαναν όλα τα παιδιά. Συνήθως έκαναν τα παιδιά που ήταν ήδη φοιτητές και ερχόμενοι για τις γιορτές στα σπίτια τους καλούσαν τους φίλους τους να διασκεδάσουν. Μια τέτοια χαρούμενη συντροφιά υπήρχε και στο Καστέλι, στην οποία κι εμείς οι μικρότεροι, αν και δεν ήμασταν ακόμη φοιτητές είχαμε συμπεριληφθεί γιατί με όλους αυτούς είχαμε

συναντηθεί στο ίδιο σχολείο, στον οδηγισμό, στον προσκοπισμό, στο σύλλογο φοιτητών και τελειοφοίτων που είχε δημιουργήσει ο μακαριστός Ειρηναίος, αλλά και οικογενειακοί δεσμοί ένωναν. Εξ άλλου τους θαυμάζαμε γιατί αυτοί είχαν άλλη ανεξαρτησία καθώς ήδη είχαν μπει  στο πανεπιστήμιο, πράγμα που ήταν και δικό μας όνειρο…...
Το πάρτι γινόταν στα σπίτια, όπου οι μητέρες άνοιγαν το σαλόνι τους ετοίμαζαν ωραία γλυκά που τα έστρωναν στο μπουφέ τους ή στο τραπέζι με πολλούς ξηρούς καρπούς και ποτό, κυρίως  το Βερμούτ, άσπρο ή κόκκινο. Σε μια γωνία σε σταθερό σημείο ήταν εγκατεστημένο το ράδιο πικ- απ της εποχής  dual ή  wega, ή ηλεκτρόφωνο philips, δίπλα σωρός οι δίσκοι των 45 στροφών και 70 στροφών. Το μέσον του δωματίου άδειο, από νωρίς έτοιμο να χρησιμεύσει για πίστα. Οι χοροί μπλουζ, ταγκό, βαλς, μάρς, τσατσά, τουίστ, χάλι- γκάλι, τσάρλεστον.
Η μουσική: κομπαρσίτα, βιολετέρα, αργεντινό ταγκό, αλιείς μαργαριταριών, Αβε- Μαρία, η γατούλα με τη ροζ μυτούλα, Μαρίνα, Μαρίνα, Μαρίνα ……. Μουσικές και τραγούδια που συνόδευσαν τα πρώτα αισθησιακά μας σκιρτήματα και τη συντροφικότητα, και τα πρώτα βήματα, χωρίς κηδεμόνα….
Το πάρτι ξεκινούσε γύρω στις εννιά και έφτανε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Βέβαια για τα κορίτσια που δεν είχαν δικό τους συνοδό ήταν δύσκολο να δοθεί άδεια συμμετοχής από τους γονείς, τυχερές ήταν όσες είχαν αδέρφια ή συγγενή που ήταν και αυτοί καλεσμένοι, οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα συνοδείας. Εγώ δυστυχώς ζούσα ένα μικρό δράμα, όταν μου δινόταν η άδεια για να πάω σε πάρτι, γιατί κάποιος δικός μου με πήγαινε και γύρω στις 12, λίαν ενωρίς δυστυχώς ερχόταν και με έπαιρνε. Αδυσώπητος ο χρόνος περνούσε αμέσως. Εφευγα πάνω στο ζενίθ, τέλος πάντων ήταν όμως και αυτό το σύντομο ικανό για να μου δημιουργεί σήμερα αυτή τη νοσταλγική ανάμνηση. Εξ άλλου είχα κι εγώ την ευκαιρία να οργανώσω πάρτι στο σπίτι μας, γιατί έπρεπε να ανταποδώσω σε αρκετά που είχα πάει…. Χορεύαμε  ασταμάτητα, παίζαμε το παιχνίδι με τον καβαλιέρο και τη σκούπα ντάμα, για γρήγορη αλλαγή ντάμας, όπου ο πιο αργός έμενε με ντάμα τη σκούπα, ή παίζαμε το μπουκάλι, όπου η περιστροφή του υπεδείκνυε τη ντάμα, και μέσα σε όλα οι πιο χαρισματικοί, οι χιουμορίστες έδιναν ξεχωριστό τόνο στη βραδιά. 
Περάσαμε όμορφα βράδια  στο πάρτι της Ιωάννας και του Μανώλη, στου άλλου Μανώλη, στου Κυριάκου του Μανώλη και της Χριστίνας, στου Μιχάλη και της Αργυρούλας, με τα υπέροχα γλυκά της κ. Σοφίας, της κ. Παγώνας, της άλλης κ. Σοφίας, της κ. Κατίνας.
Όλοι οι άλλοι εμείς, η Χρυσούλα, η Ιωάννα, η Αφροδίτη, η Μαίρη, η Χαρούλα, η Τούλα, ο Αντώνης, η Ιωάννα, η Καίτη, ο Μανώλης, η Ειρήνη, η Υβόννη, ο Λεωνίδας, ο Γιάννης και η Πόπη, ο Γιάννης, η Ευτυχία, ο Μανώλης, ο Νότης, ο Νώντας.
Λες και ήταν χθές…………έτσι λέμε όσοι συναντιόμαστε κατά καιρούς κάποιοι έφυγαν νωρίς, ταξίδεψαν για το μακρινό ταξίδι…η παρουσία τους όμως παραμένει λαμπερή στο πάρτι της φαντασίας μας…